Hoofdstuk 14

We staan stil voor mijn studentenhuis, ik voel me nog steeds een beetje bibberig. Ik wil eigenlijk aan Derk vragen of hij misschien nog even mee wil gaan, maar ik durf het niet. Ik wil eigenlijk ook niet alleen zijn…
“Sorry… sorry dat ik hem geslagen heb,” zegt Derk dan zachtjes. Ik kijk hem aan en schud mijn hoofd.
“Het was terecht, sorry dat hij jou geslagen heeft, dat had hij nooit mogen doen,” mompel ik.
“Beter dan dat hij jou iets aandeed.” Hij pakt mijn hand en knijpt er zachtjes in.
“Heb je je kaak gezien?” vraag ik dan.
“Nee, nog niet, ik zie er vast stoer uit,” zegt hij, terwijl hij een beetje begint te lachen. Een glimlach vormt zich ook op mijn lippen.
“Ja, dat wel.”
“Hé, als je niet wilt mag je het zeggen, maar zou je anders mee willen naar mijn appartement?” vraagt hij dan voorzichtig. Mijn hart maakt een klein sprongetje. Ik heb zijn appartement nog nooit gezien, en nu ga ik hem zien, op deze verschrikkelijke avond.
“Ja, maar dan moet ik nu even wat spullen pakken,” zeg ik terwijl ik mijn riem losklik.
“Is goed, zal ik meelopen?” vraagt hij.
“Wat jij wil,” zeg ik schouderophalend.
“Dan loop ik mee.” We stappen beide de auto uit en lopen die ellendig lange trap op. Nou ja, zo lang is hij nou ook weer niet, maar als ik geen zin in traplopen heb, zoals meestal, is hij wel lang. Als we in mijn kamer zijn pak ik snel de nodige dingen en mijn hele mooie en aantrekkelijke pyjama: een oud shirt.
“Leuke pyjama,” zegt Derk als hij ziet dat ik het ding snel in mijn tas stop.
“Ja sorry, dat slaapt het lekkerst,” zeg ik een beetje beschaamd.
“Maakt mij niet uit, al doe je een vuilniszak aan,” zegt hij lachend, “je ziet er toch wel goed uit.” Ik bloos een beetje en draai me dan weer snel om.
“Ben je klaar?” vraagt hij.
“Ja, we gaan.” Ik doe de lichten uit en de deur op slot en loop dan achter Derk aan de trap af, die overigens korter lijkt als je naar beneden loopt.

“Wauw,” zeg ik als we het appartement van Derk inlopen. Het is ruim en erg mooi en modern ingericht, wel een typisch mannenhuis met weinig decoraties, maar het kan er zeker mee door.
“De badkamer,” zegt Derk terwijl hij de deur opendoet naar een kamer die minimaal zo groot is als de kamer waarin ik normaal woon. Er zit een groot bubbelbad in en voor de rest ziet alles er verschrikkelijk nieuw en mooi uit.
“Ik laat morgen de rest wel zien, je bent moe, of niet?” vraagt hij als hij ziet dat ik gaap. De rest? Is er nog veel over?
“Is goed, ik ben moe ja.” Ik pak mijn spullen en ga naar de badkamer, ik kleed me snel om en onderdruk een lach als ik mezelf in de grote spiegel zie, in mijn pyjama. Als ik mijn make-up eraf gehaald heb zoek ik de slaapkamer, die had Derk me nog niet laten zien, namelijk. De eerste deur die ik open doe is gelijk de goede. Derk staat midden in de kamer, hoewel de kamer erg mooi is, is hij het enige wat mijn blik vangt. Hij staat daar alleen in zijn onderbroek en wow… Hij heeft echt een goddelijk lichaam.
“Ehm, vind je de slaapkamer mooi?” vraagt hij dan. Ik schrik een beetje en voel dat mijn gezicht gelijk een kleur krijgt.
“Ja, uh, je hebt een mooi appartement.” Derk glimlacht en loopt naar me toe.
“Je ziet er geweldig uit en je pyjama is mooi, maar weet je wat ik een nog mooiere pyjama vind?”
Ja, nou niet om mezelf op te hemelen, maar hier verwacht je toch dat hij gaat zeggen dat naakt het mooiste is. Ik weet niet of ik dat nou zo graag wil horen. Derk loopt naar de kledingkast en trekt er een groot voetbalshirt uit. Op de achterkant staat zijn naam. Ik voel me een paar seconden stom om mijn gedachte van net en pak dan het shirt aan.
“Oké, dan doe ik die aan,” zeg ik. Hoewel ik me verschrikkelijk ongemakkelijk voel me hier om te kleden, doe ik het toch, het zou helemaal stom zijn als ik weer naar de badkamer zou lopen. Wel draai ik mijn rug naar hem toe. Derk zegt niets maar ik voel zijn ogen in mijn rug prikken. Als ik het shirt aan heb voel ik twee armen om mijn middel.
“Je bent prachtig,” zegt hij dan zachtjes en hij geeft me een kus in mijn nek. De rillingen lopen over heel mijn lijf. Ik draai me om en sla mijn armen om zijn nek en zoen hem. Even stoppen we en ik kijk naar zijn blauw-paarse kaak. Het ziet er echt verschrikkelijk uit. Zachtjes streel ik met mijn vingers over de plek. Ik zie dat zijn gezicht een beetje vertrekt.
“Sorry, voor alles,” zeg ik dan.
“Nee, jij bent de laatste die hier iets aan kan doen. Kom we gaan op bed, je was moe toch?” Hij zegt het lief, maar er zit een minder aardige ondertoon onder. Hij is nog steeds kwaad op Bas…
Ik ga naast Derk op bed liggen en hij trekt me naar zich toe.
“Slaap lekker lieverd,” hij geeft een kus op mijn wang en houdt me stevig vast. Het voelt heerlijk om zo te liggen, ik voel me beschermd en veilig bij hem.
“Slaap lekker,” mompel ik en nog geen minuut later ben ik in een diepe slaap.

Ik doe mijn ogen open en moet eerst een paar seconden nadenken over waar ik ben. Als alles tot me doordringt en de herinneringen van gisteravond terugkomen heb ik enorm de behoefte om Derk een knuffel te geven, maar die is nergens te bekennen. Ik ben nog best moe en dit bed ligt echt heerlijk, dus ik blijf toch nog maar even liggen.
“Goedemorgen,” zegt Derk als hij met een dienblad vol met lekkere broodjes en jus d’orange de kamer binnen komt lopen. Gelijk zijn de vervelende gevoelens van gisteravond verdwenen.
“Goedemorgen,” reageer ik. Derk zet het dienblad neer op het bed en gaat dan zelf ook weer in bed.
“Wil je wat jus d’orange?” vraagt hij lief. Ik glimlach en knik, neem het glas van hem aan en krijg dan ook een croissantje.
“Je bed zit zo onder de kruimels,” waarschuw ik hem.
“Nou en, dat gooi ik wel weer in de wasmachine.” Ik heb ’s ochtends nooit zo’n trek, maar om Derk tevreden te stellen eet ik het croissantje maar op. Derk daarentegen werkt van alles naar binnen.
“Had je honger?” vraag ik lachend.
“Ja, zware nacht gehad,” antwoordt hij. Ik geef hem een zachte stomp tegen zijn arm.
“Aansteller.”
“Dat zou ik niet nog eens zeggen,” zegt hij dreigend terwijl hij het dienblad al naar het voeteneind schuift.
“Want?” vraag ik uitdagend.
“Dan word ik gevaarlijk.”
“Oeh, eng. Nee oké, je bent wel eng met je blauwe kaak.” Derk lacht en schudt zijn hoofd, snel pakt hij mijn beide armen en ligt hij boven op me. Van schrik begin ik te lachen en kan ik niet meer stoppen.
“Je lacht me nu ook nog uit, hè?” vraagt hij.
“Nee, nee, echt niet!” Voor een paar seconden houd ik mijn gezicht in de plooi en ziet Derk de gelegenheid me een kus te geven, die kus verandert al snel in een zoen. Ik voel zijn hand langs mijn zij gaan en ondertussen laat ik de mijne over zijn perfecte buik glijden. Dan stopt hij en laat hij zich naast me neervallen.
“Zullen we gaan aankleden? Ik heb vandaag geen training, dus we kunnen wel wat leuks gaan doen als je wilt?” stelt hij voor. Ik denk voor een seconde aan de tentamens die ik binnenkort heb maar vergeet dat snel weer.
“Is goed.” Ik spring uit bed.
“Houd dat shirt maar, dan kun je die altijd aandoen als je bij me komt slapen,” zegt Derk. Ik lach, ik houd dat shirt maar al te graag.