Hoofdstuk 1. Emeli

13 jaar later.

Eindelijk gaat de bel en ik loop de klas uit.
Ik ga vandaag samen met Sam, Lisanne en Daan naar een concert van 1D.
Daan is een meisje ook al zou je dat niet verwachten.
1D komt geeft vandaag een concert in Nederland en ik heb er zin in.
Ik ben heel erg fan van 1D.
Maar ik ben niet echt die fan die helemaal gek word als ik ze zie.
Het zijn ook mensen.
Ik voel me om een of andere reden aan getrokken.
Misschien komt het omdat veel mensen zeggen dat ik op Zayn lijk.
Ik loop door de gang en zie mijn vriendinnen staan.
‘zullen we gaan’ vraag ik.
‘goed idee’ zegt Daan en we lopen naar buiten.
We blijven vanavond bij Daan slapen.
Haar moeder brengt ons weg en mijn moeder haalt ons op.
We lopen na de fietsen en fietsen weg.
We komen achter jan, Jelle en Thomas te fietsen.
Een paar jongens uit de klas van mijn vriendinnen.
Ik zit niet bij mijn vriendinnen in de klas.
‘ik heb zon zin in het concert’ zegt Lisanne die samen met Sam vooraan fietst.
We zijn aan het praten maar ik ben er niet helemaal bij.
Ik vind et maar vreemd dat al mijn vriendinnen op hun ouders lijken en ik niet.
Ik weet het niet.
‘Emeli, we moeten hier af’ roept Sam en ik kan nog maar net de bocht maken.
‘hahaha ze viel bijna in de sloopt’ hoor ik Jan roepen.
Nog iets vat heel vreemd is.
Ik wordt maar niet verliefd, niet op een jongen maar ook niet op een meisje.
En ik ben al 17.
Ergens achter in mijn hart zit een jongen maar ik weet niet wie.
Hij komt me bekend voor maar ook zo lang geleden.
We fietsen bij Daan voor het huis en zetten onze fietsen neer.