Ik open slaperig mijn ogen en zie een breed glimlachende Justin voor me, met een enorme taart in zijn handen. 'Happy birthday!' roept hij. Ik kijk hem aan en glimlach lief. 'Thankyou boo!' zeg ik zacht. Ik pak de taart van hem aan, zet die op m'n nachtkastje, klim uit mijn bed en laat me omhelsen. Na een korte knuffel laat hij me weer los en hij rent energiek de kamer uit. Lachend kijk ik hem na. 'Gek..' mompel ik zacht. Ik verruil mijn pyjama voor een leuke outfit en kijk ernaar in de spiegel. Ik glimlach naar mezelf. Nu was ik 18.. nu kon ik alles doen wat ik wou zonder dat mensen me iets verboden. Vanaf nu zou ik voor mezelf opkomen en de wereld laten zien dat ik meer was dan alleen de beste vriendin van Justin Bieber. Want dat was hoe iedereen me kende. Iedereen kende me maar niemand wist mijn naam. Iedereen wist dat ik met Justin samenwoonde maar niemand wist de reden ervan. Justin was altijd het middelpunt en al betekende hij heel veel voor me, ik ergerde me wel aan hem. Alles draaide altijd om hem en omdat ik bij hem woonde had ik vaak het gevoel dat ik vergeten werd.

Er zijn nog geen reacties.


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen