Exo 6.

Mellanie loopt van bij de bar vandaan en verdwijnt even naar de receptie. Paula schrikt zich te pletter en kijkt Mellanie met een glimlachje aan.
“Hey.” Zegt die laatste droogjes.
Paula, die meteen merkt dat er wat is, legt neer waar ze mee bezig was en buigt zich naar Mellanie toe. “Wat is er?” vraagt ze.
“Niets..” zucht Mellanie.. “Of..”
“Of wat..? Is het Os?”
“Hoezo?” Mellanie schrikt een beetje.
“Gewoon. Gokje.” Paula grinnikt zachtjes.
“Nou ja.. Hij stond net weer met meisjes te flirten en dat ben ik gewoon beu.. weet je.”
Paula knikt begrijpend. “Kan ik best geloven..”
“Ik bedoel.. Telkens flirt hij met andere meisjes, maar dan doet hij plots weer zo lief tegen mij en doet hij net alsof hij mij leuk vindt.. Ik kan gewoon geen hoogte van hem krijgen.”
“Oh, jee.. dit is nog maar de eerste dag en het is al zo.” Paula neemt haar bril van haar neus, wrijft even in haar ogen zet vervolgens haar bril weer op.
“En ik heb er iets van gezegd en nu ben ik gewoon bang dat hij door zal hebben dat ik .. jaloers ben en dat wil ik niet.”
“Ga nu gewoon terug en dan komt alles wel weer goed.” Paula glimlacht, geeft Mel een duwtje tegen haar arm en buigt zich dan weer over haar werk. Met haar hart in haar keel loopt Mellanie terug naar de koffieshop, waar Os weer tegen een meisje staat te praten. Zonder hem aan te kijken begint ze glazen af te wassen. Vanuit haar ooghoeken kijkt ze toe hoe Os, alweer, een meisje staat te versieren en haar hart breekt met de seconde iets meer. Heeft hij nu nog niet door hoeveel pijn het haar doet? Ze wrijft zo hard met de spons over het glas dat het breekt en ze laat het geschrokken vallen als ze bloed langs haar hand ziet lopen.
“Geweldig.” Mompelt ze geïrriteerd. Ze steekt haar hand onder de kraan en neemt een doekje om het bloed wat te stelpen. Voorzichtig bekijkt ze de snee. Niet te diep, gelukkig maar. Snel doorzoekt ze alle kastjes, op zoek naar een pleister.
“Wat zoek je?” vraagt Os plots.
Mellanie schrikt zich te pletter, waardoor ze bijna met haar hoofd tegen een kastje botst. Ze hoort Os lachen en snel haalt ze haar hoofd uit de kast.
“Lach maar. En ik zoek een pleister.”
“Lomp geweest?”
“Ik heb me gesneden.” Zegt ze simpel.
“Hoezo?” Os neemt haar pols en bekijkt de snee. “Mel, dit ziet er niet goed uit.”
Ze zucht. “Het valt heus wel mee.” Snel trekt ze haar pols los en kijkt weer in het kastje.
“De pleisters liggen gewoon hier, hoor.” Os houdt een pleister omhoog en kijkt haar glimlachend aan. Van de manier waarop hij haar aankijkt krijgt Mellanie de kriebels. Op een positieve manier dan.
“Kom hier.” Hij neemt weer haar pols en plakt voorzichtig de pleister op de snee in haar hand. Zijn aanrakingen zorgen er voor dat ze de pijn in haar hand bijna niet meer voelt. Het enige wat ze voelt zijn de kriebels in haar buik. Zijn hand voelt warm aan rond haar pols en ze heeft het gevoel dat haar wangen steeds roder worden. Os gaat nog even met zijn vinger over de pleister en laat dan haar pols los.
“Dank je.” Mompelt Mellanie voor ze zich weer op de vaat focust.
“Zal ik je even helpen?” stelt hij voor.
Mellanie kijkt hem even aan en meteen valt haar blik op de meisjes achter hem, die al de hele tijd hun kant op kijken.
“Je vriendinnetjes hebben je nodig, denk ik.” Merkt Mellanie droogjes op voor ze de glasscheren opraapt en in de vuilbak gooit.
“Ben je jaloers?” grijnst Os.
Mellanie rolt met haar ogen. “Mocht je willen.”

De rest van de dag verloopt hectisch en iedereen zakt aan het einde van de dag uitgeput neer in de meisjesbungalow.
“Iemand iets drinken?” vraagt Femke.
“Ik niet.” Mompelt Didi.
“Cola.” Zucht Paula.
Mellanie gaat staan. “Ik help wel even.”
“Ik wil water.” Zegt Os.
De twee meisjes lopen naar het keukentje en nemen al het drinken. Mellanie haar blik dwaalt af naar Os, toen hij deze middag vroeg of ze jaloers was leek het alsof hij.. het echt wou weten. Het leek niet alsof het een grap was, of alsof hij met haar aan het lachen was.. Alsof hij het leuk zou vinden als ze jaloers zou zijn, omdat het zou betekenen dat ze hem nog steeds leuk vindt.
“Mel, gaat het wel?” Femke legt haar hand op Mellanie haar arm en Mellanie schrikt op uit haar gedachten. Dan ziet ze pas dat haar glas is overgelopen, omdat ze bleef gieten.
“Geweldig.” Zegt ze weer. Ze giet snel wat water weg en loopt dan met twee glazen weer naar de rest, waar ze Os zijn drinken geeft. Als hij zijn glas overneemt laat hij zijn hand net iets langer op de hare liggen dan nodig en kijkt hij haar net iets langer aan dan anders. Mellanie gaat snel zitten en kijkt even naar haar handen, die ze gevouwen in haar schoot heeft liggen.
Paula, die lekker dicht tegen Didi aan zit, draait haar hoofd en kijkt hem glimlachend aan.
“Hoe was je dagje?” vraagt ze hem lief.
“Druk.. De jouwe?” hij legt zijn arm achter haar op de leuning van de bank, zodat ze nog net iets dichter tegen hem aan kan zitten, en glimlacht.
“Ook druk. Heel druk. Echt zoveel mensen die kwamen klagen over de meest nutteloze dingen. Zo irritant, weet je.” Ze legt haar hoofd tegen zijn schouder en zucht opgelucht. Ze kijkt Femke, die recht tegenover haar zit, met een grijns aan.
“Gelukkig is het nu wat rustiger.”
Paula knikt en nestelt zich helemaal tegen hem aan.
Femke kijkt glimlachend van Pidi naar Ossanie. Didi ligt met zijn hoofd op dat van Paula, met een glimlach tot achter zijn oren, terwijl Paula met haar ogen dicht helemaal tegen hem aan ligt. En dan heb je nog Ossanie. Os kijkt Mellanie de hele tijd aan, terwijl zij alleen maar naar haar schoot zit te staren. Femke merkt hoe Os nu het liefst van al Mellanie bij zich zou nemen, maar ze ziet ook hoe iets hem tegen houdt. Alleen weet ze nog niet wat dat iets is.