EEN LAATSTE EERBETOON

[url] http://www.youtube.com/watch?v=hTk3lksJ-PE [/url]

Een fel licht, het immense lawaai, nog één keer diep adem halen en… alles was weg.
’S Morgens tijdens de les te horen krijgen dat je zelfmoord hebt gepleegd was de hardste klap die ik in mijn leven ooit heb moeten verwerken. Onze hele school is deze week in rouw geweest om dit zware verlies. We zagen je allemaal graag.
Maar een vraag die ons op de lippen blijft liggen is nog altijd ‘waarom?’ je had nog een heel leven voor je en je had de beste vrienden die iemand kon wensen. Hadden we maar meer gepraat dan was dit niet allemaal gebeurt, denk ik steeds. Was er maar iets geweest waardoor ik je kon tegen houden spookt er steeds door mijn hoofd.
Gisteren jouw nog een laatste groet komen brengen deed me inzien hoe sterk je de mensen in onze school wel niet beïnvloed hebt, en waarom ook niet, je was een geweldig persoon met een groot hart.
Je kon geweldig muziek spelen, je was een geweldige tafeltennisspeler en nu.. is alles weg. We missen je elke dag een beetje meer, en iedereen was er kapot van toen dit ons te oren kwam. Ik hoop dat je nu rust hebt gevonden en dat je laatste minuten niet uit twijfel en spijt bestonden maar uit vastberadenheid en moed.
We zullen voor eeuwig aan je denken, en je hebt een vast plekje in mijn hart.
Tot ziens Joachim, ik hoop dat we mekaar nog eens zien.