OO6

Vanuit Thomas:

Ze lopen weg en verdwijnen dan in de tuin van Cassius. Ik lig nog steeds op de grond en voel opeens de pijn die Cassius had gevoeld, 9 april 2007. Sinds 9 april 2007 kwam ik niet meer op de voetbal. Ik schaamde me, ik schaamde me dieper en dieper. Ze stuurden me weg, waar ze later spijt van hadden. Ze hadden de beste van het team weg gestuurd. Maar, hoe vele ze ook smeekte en deden, ik kwam niet terug, ik kon het niet. Ik was bang dat iedereen me haatte en vreselijk tegen me op keek. Vanaf toen ben ik gaan skaten, daar waar ik skate had ik ook mijn nieuwe vrienden gevonden en toen vergat ik soms wat ik Cassius heb aangedaan. Toen ik hoorde dat hij 3 jaar niet meer kon voetballen, had ik mijn vrienden in de steek gelaten. Ik voelde me vies, zo vies als een varken die door de modder heeft zitten rollen. Ik was zeker 2 weken ziek. In het begin van de week kwamen mijn vrienden elke dag langs, maar na een paar dagen was dat ook afgelopen, omdat ik ze niet wou spreken en zien. Na 2 weken ging ik weer naar school toe en zag ik mijn vrienden ook weer. Eerst ontliep ik ze, maar in de pauze kwamen ze naar me toe en vroegen ze waarom ik zo deed. Ik heb ze alles uit gelegd. Ze waren meer op gelucht dan boos. Ze waren bang dat het aan hun lag. Ze lieten me niet in de steek, alleen ze wouden me het zelfde laten voelen als wat ik hun aan deed. Ik was zo blij! De enige keer dat ik zo blij was geweest, dat was 4 november 2010.

Ik was zooo blij dat ik bijna een hartstilstand kreeg. Een van mijn vrienden komt op me af en trekt me omhoog. "Waren dat niet 2 van die gasten van BBrave?" vraagt Jan. "Ja, Kaj, die zit te rommelen met Myrthe, en Cassius, die jongen die ik toen had getrapt met de wedstrijd waardoor ik van voetbal ben gestuurd..." zeg ik en geef een trap tegen de bal aan. Zo hard dat hij tegen een autoraam aan knalt en daar een ster in zit. "Sorry" mompel ik als de eigenaar naar buiten komt hollen. De man kent me en is niet boos, de auto ging toch naar de sloperij. "Het is een oude roestbak, hij gaat mooi naar de sloperij!" zei hij toen ik hem tegen kwam. "Gast, wat heb jij vandaag?! Je bent fuck top chagrijnig en negeert alles totaal!" zegt Tom opeens. "Sorry, ik voelde net opeens de pijn die ik Cassius had aangedaan, dat toen ik ziek was, ik dacht dat ik jullie kwijt was, dat mijn oma kanker had maar beter werd. Sorry, ik ga naar huis trouwens, Myrthe, James en Appie komen straks thuis en ik moet nog koken, ik ga denk ik even langs de snackbar." zeg ik en skate naar huis. Als ik thuis aan kom gooi ik mijn skatebord in de gang op de grond en loop door naar de woonkamer. "IK BEN THUIS!" roep ik maar ik weet al dat ik toch geen reactie krijg want niemand is thuis. Ik zoek mijn portemonnee maar vind hem niet. Dan maar naar boven. Ik ren naar boven en pak mijn portemonnee van mijn nachtkastje af en ren weer naar beneden waardoor ik bijna over Myrthe's hakken struikel. Kut hakken. Ik ren naar buiten en skate naar de snackbar. Het is weer zo druk als elke zaterdag avond... Niet eens makkelijk. Dan maar naar de AH om patat te kopen en dan maar in de pan. Als ik de AH inloop hoor ik iets...