Winter

Het was winter, en het jaar was nog maar net begonnen. Oliver zag veel verandering. Overdag werd het sneller donker, bomen zagen er kaler uit en het was natuurlijk enorm koud. Er was zelfs sneeuw op de bomen te zien. Maar iets anders, of beter gezegd iemand anders, zag Oliver ook veranderen. Zijn beste vriend, Percy Weasley. Of hij het nu wilde of niet, Oliver lette op hem. Hij zag hoe Percy's wangen een rode kleur hadden als hij buiten was geweest. De truien met een grote 'P' voorop die hij in de winter altijd droeg bleven ook niet onopgemerkt. Ook zag Oliver hoe de haren van zijn beste vriend opvallender rood werden, als hij bij de open haard zat. Je zou het eng kunnen noemen, dat hij zijn beste vriend steeds zat te bekijken. Oliver noemde het geïnteresseerd. Hij nam plaats naast Percy op de bank, voor de open haard. Percy had zoals gewoonlijk weer eens een boek opengeslagen en was aandachtig aan het lezen. Toen hij Oliver in de gaten had keek hij op. "Hallo Oliver." zei hij. De bruinharige jongen groette zijn beste vriend terug en klom toen haast bovenop hem om te zien wat hij las. Toen hij merkte dat het op die manier niet lukte besloot hij te doen wat ieder normaal mens zou doen, en vroeg hij het. "Wat lees je?" Oliver keek Percy afwachtend aan. "Een boek over de verandering van de natuur in verschillende seizoenen. Voor het schoolproject." antwoordde Percy, zijn ogen geen seconde van de letters in zijn boek afwijkend. "Ik neem aan dat je het nu over de winter leest?" vroeg Oliver. Zijn beste vriend antwoordde door te knikken.

"En wat veranderd er in de winter?" Percy hoefde er niet over na te denken, zoals gewoonlijk. Die jongen wist gewoon alles uit zijn hoofd. Oliver wilde dat hij dat talent ook had, maar dan zou hij heel erg hard moeten leren. "Vogels trekken weg, bomen ogen kaler en het wordt natuurlijk kouder. Ik mis er nog één." Alles wat hij gezegd had was natuurlijk waar, maar Oliver wist er nog wel één. "Truien.." mompelde hij, niet wetend dat hij dit hardop had gezegd. "Pardon?" was het antwoord van Percy, die niet wist wat Oliver bedoelde met 'truien'. Merlin. Oliver besefte zich dat hij wel wat voorzichtiger mocht zijn met zijn gedachten. "Ja, ehm. Mensen gaan truien dragen. Ja, dat is het." wist hij zichzelf te redden. Het zou best wel ongemakkelijk zijn geworden als Percy erachter kwam dat hij het over hem had. Een kleine glimlach vormde zich om Percy's lippen. Eigenlijk zag het er eerder uit als een geamuseerde lach. "Ja, daar heb je natuurlijk gelijk in." zei Percy. Oliver knikte, zei dat hij nu weg moest en liep richting de slaapzalen.

Geen subtiele actie Oliver, helemaal geen subtiele actie, sprak hij zichzelf vanbinnen toe. Toch vond hij dat er iets niet klopte. Je hoorde toch niet zó geïnteresseerd te zijn in je beste vriend. Al kon je geïnteresseerd beter in geobsedeerd veranderen. Oliver besloot dat er niets aan de hand was en ging op zijn zachte bed liggen, hopend dat het snel lente was. Lente vond hij een leuker seizoen dan winter.