020 Jasmine

"Blijf je eten?" vraagt Jack zijn mama. "Het is al zolang geleden dat je hier nog blijven eten bent." Eerst wou ik zeggen dat ik naar huis ging, maar als je haar gezicht zou zien, dan begrijp je dat ik toch toezeg. "Ik dacht een salade te maken, is dat goed of eet je liever gewoon brood?" vraagt ze duidelijk blij dat ik blijf eten. "Een salade is goed." antwoord ik glimlachend.
"Kom je mee naar mijn kamer? Ik heb mijn dvd-collectie nog wat uitgebreid. Als je zin hebt kunnen we een film kijken." Ik knik en volg hem naar zijn kamer. "Ik veronderstel dat ik je beter de collectie van Jessie laat zien?" vraagt hij bedenkelijk. "Ik heb enkel horror, actie, science fiction en die dingen." legt hij uit. "Ik kan je het toch niet aan doen naar een romantische film te kijken? Ik zal wel een dvd van jou kiezen."Glimlach ik begrijpend. Als je met Dylan samenleeft dan weet je wel meer dan 100% zeker dat jongens geen romantische films willen kijken. "Ik toon je Jessie haar collectie wel." Waarom kan Jack mijn broer niet zijn? 'Omdat het dan zeker fout is gevoelens te hebben voor hem!' hoor ik een stemmetje in mijn hoofd zeggen. "Jasmine, alles in orde?" Geschrokken kijk ik op. "Ja hoor. Ik was even weg met mijn gedachten." glimlach ik.

"The Last Song is zo mooi..., maar dat ga ik je niet aandoen.... Oooh, Remember Me...." Zijn zus heeft allemaal leuke en mooie films, maar ik wil al niet dat hij me ziet huilen en ik denk ook niet dat hij die films graag ziet. "We zullen wel een film van jou kiezen." besluit ik uiteindelijk. "Ben je zeker? Ik ben geen grote fan van haar films maar ik kan het wel aan." antwoordt hij zelfzeker. "Ik doe het je niet aan." Ik duw hem de kamer uit en als we terug in zijn kamer zijn doorzoek ik zijn collectie. Horror, actie, science fiction, noem het en hij heeft het. En dan valt mijn oog op een hoesje: Despicable Me. "Die wil ik zien!" roep ik enthousiast. Lachend neemt hij het hoesje uit mijn handen en start de DVD.