019 Jasmine

"Het is heel belangrijk dat je Harry zijn score goed in het oog houdt als je hem ziet spelen. Op die manier hebben we een mijlpaal om te weten wanneer je goed genoeg bent." geeft Jack me na een uur spelen nog mee. "Doe ik." beloof ik hem en geef hem een knuffel. "Waar heb ik dat aan verdiend?" grijnst hij. "Dat was om je te bedanken. Het moet gewoon een marteling zijn om mij te leren hoe je Playstation speelt..." antwoord ik eerlijk waardoor hij een vertederende blik op zijn gezicht heeft staan. "Dat is met veel plezier gedaan hoor. Het is een kleine ramp maar het komt wel goed... Plus, ik breng graag tijd met je door. Maar goed, nu ga ik wel. Ik heb nog wat klusjes die thuis op me wachten." antwoordt hij en neemt zijn jas van de kapstok. "Ik ga met je mee. Ik had je beloofd te helpen." Ook ik neem mijn jas en samen gaan we naar zijn huis.

"Jouw moeder zag het wel erg goed zitten" lach ik als ik het wel heel erg lange lijstje zie. Het gaat van stofzuigen tot de afwas doen, van zijn kamer tot de badkamer kuisen, zelfs was omhoog hangen. "Lach niet, dit is een crisissituatie. We hebben nog anderhalf uur." Lichte paniek staat er op zijn gezicht te lezen. "Rustig maar, ik ben geen pro als het aankomt op Playstation, maar ik ben het wel als het op kuisen aankomt. Blijven ademen en alles komt goed." grijns ik. "Ik zal je maar gewoon vertrouwen." Glimlachend knik ik. "Begin jij maar aan je kamer. Ik zorg dan wel voor de badkamer en de was."

En jawel, anderhalf uur later brengen we elk de laatste hand aan de laatste taken. "Jack! Ik ben thuis!" horen we ineens van in de hal. "Vlug, zet je neer en doe alsof je niets gedaan hebt." paniek is alweer te lezen op zijn gezicht. Snel zet ik me neer en neem mijn gsm uit mijn zak. "Dag Jack... Oh dag Jasmine. Hoe gaat het met jou?" Meteen krijg ik een kus en knuffel van haar. "Hmmm, het is hier proper." Ongelovig staart ze Jack aan... Zou ze het weten? "Ik mag hopen dat je Jasmine geholpen hebt en al zeker niet gesmeekt hebt voor haar hulp." Ze weet het dus. "Huh, hoe weet je het?" Verbaasd kijkt hij zijn moeder aan. "Als ik je gewoonlijk vraag om iets te doen, dan doe je het wel, maar face it, zo proper is het nooit. En ik was papieren vergeten dus ben ik onder de middag even naar huis gekomen. Het lag er nog altijd hetzelfde bij als deze ochtend." Beschaamd kijkt hij haar aan. "Ik had er misschien wel vroeger moeten aan beginnen, maar..." begint hij een verdediging. "Het is mijn fout. Jack heeft me leren Playstation spelen en ik heb hem overgehaald om te blijven eten. Ik wou niet alleen eten en ik weet hoe graag hij spaghetti eet, dus ik heb hem een beetje gemanipuleerd. Dus om de manipulatie goed te maken heb ik hem beloofd hem te helpen." verdedig ik hem meteen. "Jullie hebben het goed gedaan moet ik zeggen." geeft ze ons een compliment waardoor Jack en ik elkaar grijnzend aankijken. Een proper huis, een moeder die ons door heeft en toch niet kwaad is, het kan niet beter.