Het gevoel genaamd liefde

Ik vind het nu nog altijd ongelofelijk hoe liefde voelt , het gevoel kan je echt niet goed verwoorden met woorden. Als je dat zou proberen zou je nooit goed genoeg kunnen zeggen hoe het voelt , het is een heel sterk gevoel , iets dat jezelf overstijgt, ik durf zelfs goddelijk zeggen. En voor mij was dat gevoel niet iets waar ik blij om was nadat ik het haar verteld had. Maar zelfs dan is het een gevoel dat zo sterk is dat je je vereerd voelt dat je het voelen mag. Anneke was voor mij de ware. Ze was het eerste meisje waar ik echt verliefd op was.

Dat brengt zelfs nog oude herinneringen op , in de basisschool waar ik heb gezeten zat er ook een Anneke in de klas. In het laatste jaar had dat Anneke met de meisjes van de klas afgesproken dat ze iets zouden doen zodat ze alleen met mij alleen praten kon. Na de middag in de refter in ons schooltje trokken de 2 andere meisjes me mee naar het uiteinde van het voetbalveldje , daar was niemand, op dat Anneke na. Ze vertelde me dat ze al een paar jaar verliefd op me was. Ze had zelfs een hartje geknutseld met snoep in voor me , soort van cadeautje. Maar ik voelde niks voor haar, wat zeer pijnlijk was voor ons allebei. Voor haar omdat ik niet het zelfde voelde en voor mij omdat er eindelijk eens een meisje iets voelde voor mij en ik dan niks voor haar voelde. Je moet weten dat iedereen in mijn klas al een “relatie” had gehad toen, wat je een relatie kunt noemen op je 12 jaar. Maar het was voor mij ook moeilijk omdat ze wenend wegrende en bij de 2 andere meisjes in de armen liep. Ik kan er al niet tegen als mensen wenen als ik het niet zie , nu zag ik het en was ik zelfs de oorzaak. Maar ik wijk af :p

Mijn Anneke, om even duidelijk te zijn , het meisje waar ik de meest pijnlijk maar magische gevoelens voor voelde in mijn heel leven, was voor mij perfect. Perfect maar niet perfect. Perfect voor mij , maar niet perfect als persoon, dat is niemand. Je zou denken dat ik niet zou kunnen weten dat ze de ware was , gewoon omdat ik nog nooit ervoor echt liefde gevoeld had. Maar Anneke bracht meer gevoelens boven dan gewone liefde. Gewone liefde wordt te vaak gezien als iets wat genoeg is om een koppel te zijn , ik ben van mening dat mensen te rap echte liefde verwisselen met iets dat meer op vriendschap lijkt dan echt liefde te zijn, dat noem ik gewone liefde. Ik geef mezelf pas volledig als het naar mijn gevoel echte liefde is, ik zou het ook niet anders willen. Door Anneke heb ik iets mogen voelen dat iedereen verdient te voelen. Maar op die moment denk je zo niet na.

Ik zag alleen slechte dingen, soms zelf dingen die er niet waren. Anneke bracht gevoelens in me boven die elk gezond verstand konden zot maken , gevoelens waarvan niemand gewoon zou kunnen zeggen “ik vergeet ze gewoon”. Je weet pas echt wat leven is als je hebt gevoeld wat ik heb gevoeld, of iets gelijkaardig waarbij je twijfelt aan het leven. Je moet diep hebben gezeten om te weten dat het leven een groot gevecht is waar je alleen kan winnen als je durft blijven vechten tot het mooie einde in zicht is , je moet durven vechten voor je doelen zelfs als het even hopeloos lijkt. Begrijp me niet verkeerd, ik zeg niet dat ik me heb vergist, vergist in het feit dat ze de ware was. Ik weet alleen dat ik in iemand een karakter heb gevonden waarvan ik het omhulsel ook mooi vond. Ik weet alleen dat ik iemand heb gevonden die me altijd zal laten herinneren hoe liefde zou moeten voelen en dat ik heel blij mag zijn als ik ooit nog een meisje als Anneke vind. Had ik dat allemaal maar jaren geleden geweten,dan was mijn leven gemakkelijker zijn geweest. True love isn’t always a fairytale, but sometimes you got to believe in a happy end, it might be with a person you didn’t expect to. Dat is mijn advies in dit hoofdstuk