23'02'4000 | TH | 4 |

Donna pov.



Als iedereen na een paar kleine uurtjes geslapen te hebben weer wakker wordt, is het weer een grote bende. Iedereen is hyper, iedereen is blij, onze dag kan NU al niet meer kapot. Wachten en wachten, het lijkt wel eeuwen te duren. "AAAAH!" iemand gilt de hele boel bijelkaar. We schrikken en kijken om, ze rent weg. Ik ga erachteraan samen met Mir. Daar komen we aan op een groot leeg, verlaten terrein. Nou, nu is niet verlaten meer. De bus van Tokio Hotel stopt voor onze neus. Ik kijk naar de bus en doe alsof het de normaalste zaak van de wereld is.

Dat zei ik dus.

DE BUS VAN TOKIO HOTEL STOPT VOOR ONZE NEUS!!!

Geen fans die verder achter ons aangingen, helemaal niets. Van achter de bus vandaan komen allemaal bodyguards ons tegen houden. Het maakt me niet uit, ik sta stil, verroer me niet, lijk wel een zombie. Tom, Bill, Georg en Gustav komen de bus uit. Ze lopen rustig op ons af en zeggen dat het goed is. Ze staan voor me neus! Tom, staat voor mijn neus! Ik was blij mijn tas meegenomen te hebben waar Humanoid nog inzit. Ik laat hem signeren en ga met ze op de foto, net zoals mir en het meisje. We praten heel relax met ze, tot ze naar binnen moeten.
Wij lopen terug en doen alsof er niets is gebeurd. De andere fans vragen en vragen, we zeggen dat we wat aan het uitpraten waren.
Eindelijk is het dan zover, De rijen worden gevormt en al snel mogen groepje, voor groepje naar binnen. Wij zijn het eerste groepje die naar binnen mogen.

We rennen zo hard als we kunnen naar het voorste hek. We staan gewoon helemaal vooraan. Het dringt nog niet tot me door. Mir en ik beginnen tegen elkaar te scheeuwen en helemaal hyper en blij te doen. Danielle had mijn fotocamera en is nu allemaal foto's van ons aan het maken.
Als iedereen binnen is is het zowiezo nog een uur wachten op de eerste special guest.
We wachten en wachten, we hyperen en hyperen, we zenuwen en zenuwen maar al snel komt de eerste special guest; 'No Need For Introductions'. Als ze klaar izjn en afgaan moeten we driekwartier wachten op Destine, maar zij maken het goed met een lekker lang optreden van een uur. Na Destine moeten we twee uur wachten op Tokio Hotel. Na het lange wachten valt er iets naar beneden. Een groot wit-grijs doek. Al snel worden er felle lichten opgezet en zien we een verschijning aan de rechter kant opkomen, Georg dus het lieve doodshoofdsaapje. Daarna zien we een verschijning achter de drum komen, gustav het lieve knuffelbare ijsbeertje dus. Dan zien we een verschijning langs de drum lopen naar een paaltje. Dat is dus duidelijk Bill, De lieve panter.En als laatst zien we een verschijning aan de linkerkant van het podium verschijnen. Tom het lieve opperige stokstaartje dus. Bills handen gaan langzaam omhoog, op het moment dat hij ze snel naar beneden laat vallen begint gustav druk te drummen, georg te bassen en tom te jammen.
Al snel valt Bill ook in.

Honderden foto's zijn er intotaal al genomen, als het er geen miljoenen zijn, ikzelf heb er al 304.

Maar dan plots, uit het niets onderbreken ze 'geisterfahrer'. De hele zaal, wat helemaal hyper was, is nu stil en remoerig. Alle ogen zijn op bill gericht die naar Tom loopt. "Het zal toch neit weer..." Fluister ik in Mirs oor. "Nee, vast niet. Ze halen waarschijnlijk iemand het podum op." Fluisterd ze terug en snel kijk ik weer op.
Bill houdt zijn ''korte'' praatje terwijl de anderen wat rond kijken en zo nu en dan slaan fof een snaar aanslaan. Plots wijst Bill naar Mir. Mir kijkt me geschrokken aan. hij wil dat ze het podum opkomt. Al snel helpt een bewaker haar over het hek heen en word ze het podium op geholpen. Bill fluisterd wat in Mirs oor maar dan word ook ik het podium op geroepen. Dezelfde bewaker die Mir over het hek en op het podium hielp kwam mij nu ook helpen. We staan op een rijte, eerst Mir daarnaast Bill daarnaast ik en daarnaast Tom. Bill kondigt aan dat ze weer verder gaan en Gustav tikt 3x af. Snel gaat het liedje weer verder.