One Shot 5) Geniet ~ Deel 4 ~

Toen ik opstond dacht ik dat gister allemaal een droom was. Maar toen ik haar weer zag zitten in de bureaustoel zonk de hoop in mijn schoenen. Het was echt. Het ís echt. ‘Goeiemorgen!’ Groet ze me vrolijk. ‘Morge.’ Mompel ik. Ik kijk op mijn klok die kwart voor zes aangeeft. Gelukkig gaat mijn wekker pas om zeven uur. ‘Opstaan.’ Hoor ik Sophies stem als ik me weer omdraai. ‘Neh, nog een uurtje.’ Mompel ik. ‘Neehoor. Ik heb je toch niet voor niets wakkergemaakt.’ Ze grinnikt. ‘Je hebt me wakkergemaakt?’ Ik draai me weer om naar haar toe. ‘Jap. Geesten kunnen een beetje… manipuleren.’ Haar mond vormt een evilgrijns. ‘Manipuleren?’ ‘Jap. Nu uit bed en de douche in! Zoals ik al eerder heb gezegd. Vandaag is het begin van je nieuwe leven.’ Ze springt op van de bureaustoel terwijl ik langzaam uit bed kruip. Hoe is het mogelijk zo vrolijk te zijn in de morgen? Na een korte douche strompel ik weer terug mijn kamer in. Mijn handdoek stevig om me heen geslagen. Op mijn bed zie ik de rode jurk van gister liggen. Ook ligt mijn moeders lerenjack op mijn bed. Ik kijk om me heen en zie Sophie nergens. Waar is ze? Alsof ze mijn gedachtes kon horen vliegt ze door de muur mijn kamer binnen. Nog altijd laat me dat enorm schrikken. ‘Gebruik voortaan de deur.’ Mompel ik, ze knikt begrijpelijk. ‘Doe dat maar aan. Ik zweer je dat het leuk staat.’ Ze geeft me een knipoog en verdwijnt weer uit mijn kamer. Ze vliegt niet door de muur dit keer, ze vliegt door de deur heen.

Twijfelend sta ik voor de spiegel. Ik moet toegeven, het staat best “ok”. En zo’n outfit dragen de meiden van het dansteam meestal ook… Maar ik vind mijn hoofd er gewoon niet boven passen. Ik trek het jurkje nog iets naar beneden en rits het lerenjack een stukje dicht. ‘Make-up tijd!’ Ik spring op als ik Sophie haar stem hoor. ‘Sorry.’ Verontschuldigt ze zich. ‘Ok, doe precies wat ik zeg.’ Beveelt ze me terwijl ik het oogpotlood pak. Ik knik. Na een kwartier zit mijn make-up er zo goed als op. ‘Nog iets meer.’ Zegt ze terwijl ze mijn ogen bestudeerd. Ik smeer nog een laagje mascara op mijn wimpers. ‘Zo goed?’ Na een goedkeurend knikje van Sophie ruim ik de make-up weer op. ‘Nu je haar nog.’ Ze heeft een twinkeling in haar ogen. Blijkbaar vind ze het leuk om mij als paspop te gebruiken. Terwijl ze allerlei spullen verzameld voor mijn haar neuriet ze een liedje. ‘Welk dansje ga je eigenlijk doen?’ Oh, shit. ‘Ehhmm.’ Ik ga snel op zoek naar mijn iPod. Zodra ik hem gevonden heb check ik de batterij. Gelukkig, nog meer dan de helft. ‘Ik doe het dansje wat we vorige week op dansles afgerond hebben.’ Ik zet het liedje op, Sophie’s gezicht vormt een grote lach. ‘Dit liedje is geweldig!’

Nadat ik mijn haar, volgens Sophie’s aanwijzingen, heb gedaan pak ik mijn tas in. In mijn tas gooi ik ook een strak broekje en een kort wijd t-shirtje. Vandaag zijn de tryouts voor het dansteam. Sophie is precies op tijd in mijn leven gekomen. Gisteravond had ze zeker nog een uur nodig om mij volledig over te halen mee te doen. Zoals ze had gezegd; ik had niets te verliezen. Ik pak mijn sleutels en sluit de voordeur af. Nog een klein stukje lopen en dan ben ik op school. ‘Ben benieuwd wat ze van mijn outfit vinden.’ Mompel ik. ‘Komt goed. Je ziet er super uit.’ Verzekerd Sophie me. De school komt in zicht, ik voel mijn hart langzaam sneller beginnen te kloppen. Op het grote plein voor de school zie ik Kim lopen. Ze steekt haar hand op als ze me herkent. Kim ken ik al jaren, sinds de kleuterschool. We praten wel eens maar het is niet zo dat we écht dikke vriendinnen zijn. ‘Wat zie jij er goed uit zeg!’ Complimenteert ze me. ‘Dankje.’ Ik glimlach en samen lopen we naar binnen.

Tijdens wiskunde tel ik de minuten af. Over vijf minuten beginnen de tryouts. ‘Iedereen die mee doet aan een van de tryouts mag nu de les verlaten.’ Zegt de leraar. De helft van de klas staat op. Kim schenkt me een nieuwsgierige blik als ik ook de klas verlaat. ‘Zin in?’ Hoor ik Sophie’s stem plots heel dichtbij. Ik schrik en knik. ‘Het komt helemaal goed. Gewoon rustig blijven.’ Gaat ze door. Mijn hart klopt in mijn keel. Ik kom aan bij lokaal 23 en zie dat het al aardig druk is. Ik herken veel van de meiden. Ze kijken me verbaast aan, waarop ik verlegen glimlach. ‘Goed. Schrijf je naam op deze lijst en welk nummer je gaat doen. Dan wordt je een voor een geroepen om je routine te laten zien. Duidelijk?’ De stem van de aanvoerster is luid en duidelijk te horen van achteraan het lokaal. Ik besluit te wachten totdat de andere zich in hebben geschreven. ‘Ga als eerste.’ Hoor ik een bekende stem in mijn oor fluisteren. ‘Nee.’ Zeg ik heel zacht, zodat niemand het hoort. ‘Jawel. Dat laat zien dat je lef heb. Vertrouw me.’ Niemand heeft zich nog op het lijstje gestort, allemaal bang om de eerste te zijn. Zal ik het doen? Zonder dat ik het echt door heb verzetten mijn voeten al stappen naar het bureau toe. Mijn hand pakt de pen. Ik zucht diep en schrijf dan mijn naam op. ‘Kleed je maar snel om, over vijf minuten wordt je geroepen.’ Zegt de aanvoerster met een glimlach. Ik loop weer terug naar mijn tas. Ik voel de blikken van de meiden op mijn rug. Verschrikkelijk.

Ik trek net mijn t-shirt over mijn hoofd heen als ik mijn naam hoor. Bij de deur staat een meisje dat me wenkt. Het is tijd. Ik neem mijn iPod mee en loop met knikkende knieën het meisje achterna. Nooit gedacht dat een mens zó zenuwachtig kan zijn. Als we de gymzaal binnenkomen draaien drie hoofden zich naar mijn kant. Het meisje neemt plaats op de vierde stoel achter de lange tafel. Ik overhandig haar mijn iPod. Ik laat haar zien welk nummer en ga klaar staan voor de tafel. ‘Je kunt het.’ Hoor ik Sophie in mijn oor fluisteren. ‘Wie ben je en welk nummer doe je?’ Vraagt de aanvoerster mij. ‘Ik ben Melissa en ik dans een routine op She Wolf van David Guetta.’ De aanvoerster noteert wat op haar blad en ik geef een knikje naar het meisje dat de muziek regelt. Zodra de muziek start ben ik in “dansmodus”. Ik dans zoals ik nog nooit gedanst heb, ik laat alle emoties eruit. Als de muziek stopt kijk ik de vier meiden pas weer aan. Hun pokerface verklapt echter niets. Vonden ze het nou goed of niet? ‘Dankje.’ Zeg ik als ik de iPod weer van het meisje overneem. Zodra ik op de gang ben zie ik Sophie op en neer springen. ‘Het ging echt super!’ ‘Ja?’ Vraag ik onzeker! ‘Oh meid! Maak je geen zorgen! Jij komt in dat dansteam.’ We lopen weer terug naar het lokaal vol zenuwachtige dansers. Meteen komen er meiden naar me toe. ‘Hoe was het?’ ‘Waren ze streng?’

Nadat ik zo’n twee uur met wat meiden heb gekletst komen de vier juryleden het lokaal weer binnen. ‘We hangen de lijst hier op.’ Zegt de aanvoerster voordat de meiden op haar afrennen. Ook ik loop naar voren. Het duurt even voordat ik de lijst kan zien. Mijn ogen scannen de lijst af. ‘Yes!’ Breng ik uit als ik “Melissa – She Wolf” zie staan. Dat ben ik! ‘Gefeliciteerd.’ Zegt een meisje naast me. ‘Ik ben Lisa, ik denk dat we aardig wat tijd samen gaan doorbrengen aangezien ik ook door ben.’ Ze steekt haar hand uit. ‘Ik ben Melissa. Volgens mij gaat het heel leuk worden dit jaar.’ Zeg ik terwijl ik haar hand schud. ‘Willen alle mensen die het niet gehaald hebben het lokaal verlaten. Volgend jaar natuurlijk wel weer meedoen hè!’ Roept de aanvoerster de huilende meisjes na. Nadat ze een kwartiertje een soort “speech” heeft gehouden ging ze over naar het bespreken van ieder van ons. ‘Lisa, jij hebt vooral de lenigheid die we zoeken alleen moeten je bewegingen nog iets strakker.’ Lisa naast me knikt. ‘Melissa, jij hebt de timing helemaal onder controle, alleen mogen die benen nog wel iets hoger.’ Ook ik knik. Ze gaat nog wat andere af en dan is het tijd om het lokaal te verlaten. Ik kan niet geloven dat ik het gehaald heb!

‘Ik zei het toch.’ Hoor ik plots Sophie naast me zeggen. Ik vroeg me al af waar ze was. Ik kijk om me heen voordat ik haar antwoord. ‘Echt super bedankt, Soof.’ Fluister ik. ‘Geen dank. Trouwens we moeten even iets bespreken.’ Ze kijkt me serieus aan. ‘Ik had zojuist een gesprek met de gids die me aan jou heeft gekoppeld. En hij had een voorstel.’ ‘Wat voor voorstel?’ Vraag ik alsof het de normaalste zaak van de wereld is dat een gids een voorstel heeft. ‘Nou, óf ik wordt een gids óf ik ga verder.’ Ik trek een frons. ‘Wat bedoel je met “óf ik ga verder”?’ Ik ben gestopt met lopen, en fluisteren doe ik ook niet meer. ‘Nou, je weet wel. Naar daar.’ Zegt ze terwijl ze naar boven wijst. ‘Wat wil jij het liefst?’ Vraag ik dan na een lange stilte. ‘Ik ben nog niet klaar om de aarde te verlaten denk ik.’ Ze staart in de verte terwijl ze langzaam door loopt. ‘Dat snap ik. Dus je wordt gids?’ Ze knikt. ‘Blijf ik je dan zien?’ Ze draait zich om met een grijns. ‘Voorlopig wel. Want jij bent nog niet van mij af. De opdracht is nog niet klaar. Dit is pas het begin.’ Ik kan het niet laten om te glimlachen. Ik beschouw Sophie echt als een vriendin. Een vriendin die ik niet graag kwijt wil.