• 028 Maxine Grace Scott

Iedereen heeft wel eens dat gevoel je hoopt dat je zult wakker worden met een lief berichtje. Dat gevoel had ik gisterenavond. Ik hoopte op een sms'je van Niall. Niet iets speciaals maar gewoon dat ik er zeker van was dat hij het gelezen had en dat hij me niet negeerde.
Afwezig zat ik aan tafel, ik nam nog net de laatste hap van m'n boterham toen er een hels geluid door het huis ontstond. Shannon hield weer eens de deurbel in.
"Shann!!" riep ik zodra ik de deur opende. "Sorry ik wou er zeker van zijn dat je wakker was" lachte Shannon. Ik schudde lachend men hoofd en trok de deur achter me dicht.
We stapte in de auto en reden naar het winkelstraat, Shannon had onderweg geen seconde haar mond gehouden. Ze piekerde over vanalles en nog wat.
"Rustig, we hebben meer dan genoeg tijd" stelde ik haar gerust. Shannon keek even naar haar horloge en knikte toen tevreden.

"Naar welke winkel gaan we nu?" vroeg ze enthousiast. We hadden al een deel van de winkelstraat gedaan en nog steeds hadden we allebei niks gevonden om aan te doen.
"Oh my god!" hoorde ik ineens achter me. Ik draaide me geschrokken om naar Shannon.
"Dat kleedje is werkelijk prachtig!" zei ze met haar handen voor haar mond. En inderdaad het was een super mooi kleedje. Het paste echte bij Shannon.
Ik stond nog voor de etalage toen ze men hand stevig vastnam en mee de winkel in trok.
Ze liep onmiddellijk naar de verkoopster om naar het kleedje te vragen, terwijl ik wat verder in de winkel rondkeek. Ik nam een kleedje vast, het was niet héél mooi, maar het was misschien mooier als je het aan had. Ik liep het pashokje binnen en trok het snel aan.
"Maxine kom eens kijken! Verschrik je niet, het is echt geweldig!" riep Shannon. Ik liep het hokje uit en zag ze voor de spiegel staan.
Het was inderdaad super mooi. "Wow, die moet je echt nemen! het staat je beeldig!" Shannon knikte. Draaide nog een rondje en verdween weer in haar pashokje.
Ook ik ging weer het pashokje binnen. Alleen was mijn kleedje niet zo mooi als Shannon haar. Maar net toen ik me weer wou aankleden werd er me een kleedje binnen geduwd. "Hier, pas dit eens" hoorde ik Shannons enthousiaste stem zeggen.
Ik deed wat ze zei en liep het hokje uit. "Maxine, mijn god. ik wordt emotioneel, je bent zo mooi!" Ik bekeek mezelf eens goed en lachte tevreden. "Dit wordt 'm" knikte ik naar Shannon.

"Ik ben zo blij dat we iets gevonden hebben" zeg ik tevreden en gooi men tassen op Shannons bed.
"Tututu Maxine, niet uitrusten! We hebben nog maar één uur!"-"Een wat?!"
Shannon knikte "Eén uur, dus snel snel!" Ze haalde haar grote make-up doos tevoorschijn, gooide de rommel van haar bureau en trok me op haar bureaustoel. "Zit" beveelde ze me. Ik deed wat me opgedragen werd en staarde stil voor me uit.
Shannon was bijna klaar met me op te maken. Alleen de lippenstift moest nog. Ze nam er eentje uit haar doos en bracht hem geconcentreerd aan. Ze was bijna klaar, maar ik kon het niet bedwingen. Opeens nieste ik super hard en tekende Shannon een hele lijn op mijn gezicht. "Maxine!" riep ze kwaad.
Ik kon alleen maar lachen "Sorry sorry" bracht ik stotterend uit.
Shannon negeerde me en begon haarzelf op te maken. "Oh Maxine ik zal even die streep uit je gezicht doen" deed ik Shannon na.
"Niks" zei ze lachend. "Ga zo maar naar Alexander" ging ze verder. lachend schudde ik mijn hoofd en verwijderde de streep uit mijn gezicht.
Nadat we volledig klaar waren huppelde we naar de auto. "We zien er goed uit, we zien er goed uit, we zien er goed uit" Stelde Shannon zichzelf gerust onderweg.
We parkeerde de auto, keken nog even naar elkaar voor we naar binnen liepen.
"We zien er goed uit"