Everything turns around

Scarlett

Vanuit mijn ooghoek zie ik Andy wegrennen, wat heeft hij nou ineens? Als ik me omdraai zie ik Ashley grijnzen. Dat verklaard een hoop. Ashley heeft een stomme opmerking gemaakt en Andy schaamde zich. Nou, als de jongens zo gaan doen heb ik geen zin om hier te blijven. ‘hoe laat is het?’ ‘elf uur’ antwoord Jake nadat hij op zijn horloge kijkt. ‘nou, dan ga ik naar bed. Slaap lekker jongens’ ik geef iedereen een knuffel en geef Jake nog een kus op zijn wang. Dan ga ik naar mijn bed. Het komt goed uit dat er niemand is, dan kan ik mooi nog even in mijn dagboek schrijven.
Een half uur later hoor ik de deur open gaan. Snel leg ik mijn dagboek onder mijn kussen. ‘moeten kleine meisjes nog niet slapen?’ grinnikt Andy als hij me ziet bewegen. Meestal zou ik hem een dodelijke blik geven, Andy ook altijd met zijn opmerkingen. Maar dit keer is het anders. Dit keer bedoelt hij het niet lullig, maar plagerig. ‘weet niet, moet je al slapen?’ we grinniken allebei. ‘ik zie dat ze jou het krakende bed hebben gegeven. Je mag wel geen Ashley acties uitvoeren terwijl je hier slaapt’ ik zou zweren dat Andy naar me knipoogt, maar ik weet het niet zeker dus doe er niks mee. Dat zou ik ook niet willen. ‘ik ga geen seks hebben in een krakend bed terwijl er vijf jongens in dezelfde kamer liggen, waarvan er één mijn broer is’ lach ik, Andy geeft me groot gelijk.

-Twee dagen later-

Samen met de jongens zit ik op de bank. Jinxx en CC zijn samen aan het gamen, Andy en Ashley zijn bezig met het schrijven van een nieuwe song en Jake en ik maken al de hele dag ruzie. Echt gezellig is het dus niet. ‘nee! Jezus! Nu moeten we helemaal overnieuw!’ roept CC boos, Jinxx zucht geërgerd. ‘stelletje gameverslaafden’ mopper ik. ‘nee jij dan! Jij bent lekker bezig, mam uitschelden! Je word nog eens haar dood!’ roept Jake boos. Vanochtend heb ik hem verteld dat ik ruzie had met onze moeder, ze is zwaar depressief dus eigenlijk kon ze dat er niet bij hebben. Ik wilde het aan Jake vertellen omdat ik me er heel schuldig over voel, maar Jake maakt het alleen maar erger. ‘ja Jake nou weet ik het wel!’ roep ik hard. ‘sshhtt’ sissen Andy en Ashley tegelijk. ‘denk je er dan niet bij na dat andere mensen ook gevoel hebben? Mam heeft je hele leven lang al goed voor je gezorgd, en op het moment dat ze al je steun kan gebruiken ga jij lopen bitchen. Dat kun je toch niet maken? Ze is ziek, als jij griep hebt gaat ze jou toch ook niet uitschelden?’ ‘depressie kun je niet vergelijken met griep. Ze verwaarloosde ons. Jij merkt er alleen niks van omdat je nooit thuis bent. Wat ben jij eigenlijk voor broer? Je bent er nooit als ik je nodig heb, en dan ben je er eindelijk een keer en dan word je boos!’ schreeuw ik. ineens voel ik iets tegen mijn wang knallen. Mijn hoofd word naar rechts geslingerd en ik knal met mijn achterhoofd tegen de muur. Mijn hand schiet naar de plek waarop mijn achterhoofd de muur raakte, het doet pijn, maar als ik mijn hand over mijn huid laat gaan en dan voor mijn gezicht houd, zit er geen bloed op. Geen wond dus, maar wel een flinke blauwe plek. Nu pas heb ik in de gate wat er net gebeurde, Jake sloeg me. mijn eigen broer waarmee ik altijd heel close ben geweest sloeg me. ik til mijn hoofd op om Jake aan te kunnen kijken. De boosheid is uit zijn ogen verdwenen, heeft plaats gemaakt voor ongeloof, spijt en verdriet. ‘Scar, ik…ik..’ stamelt hij. Snel duw ik Jake aan de kant en ren naar mijn bed. Weg van die loser, weg van alles.