Onzekerheid, spijbelen

Ik fiets naar huis van een geweldige middag met Jayden. Alleen die reactie van zijn broer en moeder was raar.. ach ja wat maakt het uit we hadden een leuke dag. Begin ik hem leuk te vinden? Nee tuurlijk ben ik niet verliefd op hem. Dat kan niet. Er word getoetert ik kijk om en zie eem scooter rijden. Ik wil verder fietsen maar ik word ingehaald door die scooter... ik wil gewoon door fietsen maar ik word vam mijn fiets getrokken de jongen op die scooter was zo snel voor dat ik het wist stond ik voor hem op straat. Hij trok me mee een pad over door het parkje de bosjes in. En zegt. Hey varkentje hoe gaat het met jou? Ik begin te trekken en wil wegrennen he varkentje denk maar niet dat je het wint van me. Ik krijg een klap in mijn gezicht mijn hoofd dreunt nog na. Ik zie nog drie jongens aan komen lopen en vragen he is dat je varkentje? Ja mooi he hoe dik. De jongens beginnen te lachen en zeggen ja alleen aan de dikke kant hoor. Ok word verder mee gesleurd ik begin te trekken te trappen en te gillen ik krijg een harde klap op mijn gezicht en op mn rug en mn benen worden onder me uit getrapt. Ik voel overal pijn scheuten.waarom doen ze dit ? Ik fietste toch alleen maar naar huis! Er word gelachen. Ze trappen me nog een paar keer en slaan me met mijn hoofd tegen de grond. Ik trap een van de jongens raak en hard blijkbaar want de jongen zakt inelkaar. Ik word vast gepakt en door elkaar geschud ik voel dat mijn hoofd licht word.. ik boel bloed bij mijn lip en het bonkt op mijn voorhoofd.. ik schreeuw: LAAT ME MET RUST IK FIETSTE ALLEEN MAAR NAAR HUIS! Dit zal je leren biggetje! Ik krijg nog een klap op mijn gezicht. Het word zwart. Als ik bij kom lig ik in het gras in het parkje. Ik weet niet wat er gebeurt is totdat ik mijn hoofd op til een bonkend en draaierig gevoel ontstaat.. ik ga weer liggen. Ik zie mijn fiets liggen en kruip er naar toena wat gezeten te hebben loop ik leunend op mijn fiets naar huis. Ik zie niemand. Mooi, ik gooi mijn fiets de schuur in achter het huis loop naar de voordeur open die. En kijk of ik mijn moeder zie. Nee geen moeder die zal dan wel boodschappen doen zijn. Ik strompel naar bovenen gooi me neer op mijn bed bij het raam. Ik mijd mijn spiegel. Ik wil het niet zien! Esmee? Ben je thuis?? Ik aantwoord niet. Ik hoor gemompel en de deur dicht gaan. Ik ga zitten en wil opstaan ik word duizelig dus ga weer liggen.. ik val in slaap.. ik hoor mijn vader thuis komen en zeggen; kon Esme haar fiets niet normaal binnen zetten? Hoezo zegt mijn moeder Esme is nog helemaal niet thuis. Shit! Wat nu?? Uuh.. esme kan ik binnen komen nee pap!! Waarom niet ik uuhhh... sta me om te kleden enzo. Oke dan vraag ik het zo wel, waarom staat je fiets zo? Ik voel me niet lekker dus wilde zo snel mogelijk mijn bed in sorry papa. Maakt niet uit ess. Ik heb hem goed neer gezet volgende keer netjes alsjeblieft. ja pap. Mooi ik ga naar beneden wat doe jij? Ik ga slapen teruste!! Teruste meis. En hij loopt weg zonder mijn Kamer in te komen. Ik voel me opgelucht maar ook schuldig.. de volgende ochtend gaat mijn wekker. Ik sla hem af ik kleed me aan en kijk voor het eerst in de spiegel ik schrik zo kan ik toch niet naar school! Ik zie een briefje onder mijn deur geschoven. Mijn vader's handschrift. ' goedemorgen ess, ma en ik zijn al werken sorry, tot vanavond en ik hoop dat je je beter voeld xpap' mooi ik loop naar beneden pak mijn brood mijn oog valt op de huistelefoon waar het nummer van school in staat. Ik bel en zeg dat esme erge griep heeft en niet in staat is op school te komen de directeur zegt o wat erg beterschap voor Esme dan. Ik hang op en denk die oude bromtol heeft ineenkeer wel een erg overdreve aardige stem als ouders bellen bha. Ik fiets naar een veilige plek en hoop dat Jayden mij op dat moment niet gezien heeft. Zo spijbel ik drie weken lang totdat mijn vader naar boven komt en me ziet zitten op bed en vraagt. "Esme ben jij deze drie weken wel op school geweest? " ja pap hoezo? Nou school belde met hoe het met je ging en wanneer je weer kwam. En wat zijn al die bulten en sneeen op je gezicht?! Ess wat is er gebeurt!! Ik begin te huilen ik voel een paniek aanval opkomen soort wolven in mijn buik wolven in mijn hoofd huilen huilen.. mijn vader maakt me rustig en zegt ess wat is er gebeurt? Ik ben ... aangevallen door een paar jongens en ... ik weet niet wie het zijn... mijn vader zie ik overduidelijk schrikken. En wil me een goede knuffel geven hij vraagt 'wat en waar heb jij drie weken lang gegeten?' Ik vertel bij de friettent of gewoon wat overbleef en ik dat ging pakken als iedereen op bed lag. Voor die smoes had ik al voorbereidingen gedaan zoals als er iets in de koelkast stond de helft eruit te halen en weg te gooien. Oke daarom was er dus telkens eten weg. Maakt niet uit meis. Maar je gaat morgen naar school! Maar pap.. nee ess je moet...oke dan.. ik zucht.. ik ga slapen .Oke. de volgende ochtend gaat de wekker.. ik sta op en doe alles erg sloom. Ik pak mijn fiets em fiets naar school en kom jayden tegen. Hey esme hoe gaat het ik schrik uhh goed hoor met jou? Ja goed ik heb je lang niet gezien. Ik was erg ziek. O oke ik zie dat Jayden me niet gelooft hij kijkt naar mijn gezicht en ik zie.. dat hij schrikt maar hij zegt niks. We zijn op school aangekomen op school. Hij zegt ik zie je nog wel. Ja doeii tot straks