Part 9

Twee weken na het 'ongeluk', zit Nikki thuis op haar bed. Morgen moet ze weer naar school... Ze staat op en loopt naar haar kleding kast. Wat zal ze morgen eens aan doen... "Ja dit kan dus echt niet meer," mompelt ze tegen zichzelf. De bel gaat. "Oh, Daan is er!" roept ze tegen zichzelf. Blij rent ze naar beneden.

De volgende dag op school wordt ze bekeken. Sommige meisjes fluisteren iets tegen elkaar en wijzen naar haar. Nikki probeert het te negeren en zoekt Melody op. Die staat tegen de kluisjes met een paar meiden te praten. Als ze Nikki aan ziet komen, recht ze haar rug. "Hoi! Weet jij waarom iedereen zo raar tegen me doet..?" vraagt Nikki meteen. Melody kijkt haar 4 seconden aan. "Tsja het gebeurd niet elke dag dat er iemand bijna dood gaat vanwege een overdosis aan morning-after pillen." zegt ze bot. Ze heist haar boekentas op haar rug. "Trouwens, ik wil liever niet bekend staan als "de vriendin van", dus als je het niet erg vindt." Melody loopt weg, met haar vriendinnen achter zich aan. Nikki kijkt hen na. Tranen prikken in haar ogen. Is dit nou hoe mensen erop reageren? Kunnen ze niet eens vragen hoe het met me is? Hoe ík me voel? Ben ik nou, plotseling, alleen op de wereld..?