Part 7

"Uhm, die heb ik voor een schoolproject, mam. Maak je nou maar geen zorgen." zegt Nikki, terwijl ze de spullen uit haar moeders handen grist. Haar moeder kijkt een beetje verward, maar ze heeft geen tijd om iets te zeggen. Nikki rent naar boven, met Daan achter zich aan. Nikki laat zich op haar bed vallen. Daan haalt een glas water en geeft het haar. "Je moet het doen, Nikki.." zegt hij voorzichtig. Hij houdt het glas voor de neus van Nikki. Nikki pakt het aan. Ze pakt een pil en doet die in haar mond. Ze neemt een slok... En slikt.

"Waar moet ze heen?" "Intensive Care." "Hoe heet ze?" "Hoe oud is ze?" Met een rot vaart rijdt het ziekenhuis bed door het ziekenhuis. "Status raport!" hoort Nikki ergens. Het is allemaal zo ver weg. Ze kan zich niet bewegen, niet praten. Er wordt iets in haar pols gestopt maar ze heeft geen idee wat. Er drukt iets zwaars op haar ogen. Spanning in haar buik... Nikki weet dat ze in het ziekenhuis is. Nikki weet dat ze een overdosis binnen heeft gekregen van morning-after pillen. Maar ze kan het niet bijhouden. Zware mannenstemmen, hoge vrouwenstemmen en een stem waarvan ze geen hoogte krijgt: die kan van zowel een vrouw als een man zijn. Nikki heeft haar ogen gesloten maar ze weet dat ze van kamer naar kamer wordt gesleept. Ja, het lukt. Nikki doet haar ogen open. "Ze moet blijven slapen! Geef haar meer morfine!!!" hoort ze achter zich. Een spuit in haar arm. Een lichte pijn en dan is alles weg.