OO1

July 2013

Met mijn hoofd gebogen loop ik terug richting huis. Mijn voeten hangen vol met zand en zijn droog maar die worden als snel nat door de kletsende regen. Ik hef mijn hand op en vorm een kommetje. Verschillende regen druppels vallen in mijn hand. Zelfs de het aantal regen druppels die hier in Engeland vallen kunnen niet aangeven hoe veel ik eigenlijk nog van Harry houd. Mijn haar valt in grote, natte, slierten over mijn schouders langs mijn borsten. Op mijn bloten voeten wandel ik naar ons huisje dat niet ver van de dijk ligt. Mijn lang, wit kleedje plakt tegen mijn lichaam aan. Ik glimlach. Ik heb liever dat Harry zo tegen me plakt dan dat kleedje op die moment. Als mensen gedachten konden lezen, dan zouden de voorbijgangers, raar opkijken en me voor gek verklaren. Ik ben net een gekke fan die ligt na te denken over wat ze met Harry zou doen als ze hem zou kidnappen. Dat kan ik ook nog wel doen. Ik duw de sleutel in het sleutelgat en ga naar binnen. 'Ik ben thuis, mam!' gil ik over heel het huis. 'Kom je me even helpen.' Mijn moeders stem verspreid zich over heel het huis. Ik zucht en loop richting de keuken. 'Wat ben je nat! Straks maak je de vloer nog vuil.' schreeuwt ze uit. Ik rol met mijn ogen en ga richting de badkamer. Ik trek de natte kleren over mijn huid. 'Meisje, ik bedoelde het niet zo. Maar hij is heus niet de enige.' Ik haal diep adem. Dit bedoel ik nou. 'Hij is de enige Harry Styles.' prevel ik. Ze beweegt zachtjes haar hoofd naar links en dan naar rechts. 'Ik ben toch ook perfect gelukkig zonder je vader.' Ze gaat met haar zachte handen over mijn naakte schouder. 'Harry is mijn man niet.' Toen ik klein was wel bijna. We moesten voor school een toneel opvoeren waar ik en Harry trouwde. We waren 8. Zonder dat ik het besef glimlach ik. 'Waar denk je aan?' Ik haal mijn wenkbrauw op wanneer ik naar haar kijk. Ik trek mijn ondergoed uit. 'Is dat een normale vraag?' Ze schenkt met een blik van stop-er-nou-mee. Ik laat het bad vol lopen en ga er stilletjes, heel voorzichtig in liggen. 'Hoe ben je er eigenlijk terug op gekomen. Je deed het prima zonder hem.' Ze gaat op de badrand zitten. 'We verhuisde naar hier, terug naar Engeland. En tijdens het inpakken ben ik onze fotoboeken tegen gekomen.' Ik kijk haar aan. Haar blik zegt boekdelen. 'Ik had die van het begin moeten weg gooien.' zegt ze binnensmonds. 'Weggooien?' Ze kijkt me met haar grote bruine ogen aan. 'Hij deed je pijn.' Ik schud mijn hoofd. 'Hij deed me geen pijn. We hadden alles moeten afblazen vanwege zijn auditie en mijn verhuizing.' Dus het is eigenlijk jouw schud als jij niet zo nodig naar Antwerpen moest verhuizen had ik hier nu niet zo gezeten. 'Hij is niet goed voor.' Ze drukt een lieve, moederlijke kus op mijn voorhoofd en gaat richting de keuken. 'Hij is niet goed voor je.' aap ik haar na. En dan besluit ik voor hele even mijn ogen te sluiten. Harry's gezicht verschijnt voor me. Ik wil je, Harry Edward Styles