A ranger/traitor 135

“Goed wat zijn de plannen nu?” vroeg Arnaut nadat Halt klaar was met zijn verslag.
“We gaan gewoon door met het oorspronkelijke plan. Al zullen we heel voorzichtig moeten zijn als we niet gepakt willen worden. Morgen beginnen we aan een grondige verkenning van de omgeving. Dat komt niet alleen van pas voor onze ‘optredentjes’, maar Sean als er dan toch een leger van enige omvang bij te pas komt, dan is een kaart van de omgeving iets heel handig.” Sean knikte. Hij was een ervaren krijger en wist dat dingen als rivieren, bossen en zelfs greppels de loop van een veldslag konden beïnvloeden. “Ondertussen proberen we natuurlijk ook zoveel mogelijk te weten te komen over de Skandiërs hier.” Halt keek naar zijn neef. “Dan heb je alle informatie die er te hebben valt en sta je sterk in de onderhandelingen met de andere koningen. De rest moet je hebben van je overtuigingskracht en die van vrouwe Alyss. Ondertussen geven Arnaut en ik ze iets om zich mee bezig te houden en hopelijk ook om te voorkomen dat ze uitvaren, de komende tijd.”
“Halt, nog een dingetje,” zei Sean, “Ik denk niet dat Koning Otkar er blij mee zal zijn dat we een deel van zijn koninkrijk in kaart brengen. Als ik daarmee af kom, riskeer ik een diplomatieke rel en dat kunnen we niet gebruiken momenteel.” Halt vloekte een paar keer binnensmonds. Arnaut verstond geen woord van wat hij zei en misschien was hij daar wel blij om ook. Toen klaarde het gezicht van de oude jager op. Hij had duidelijk een van die geniale ideeën die jagers zo goed konden bedenken.
“Weten jullie dat grijze jagers de laatste jaren een paar nieuwe technieken hebben geleerd in verband met kaarten maken?” Arnaut en Sean schudde hun hoofd. “Uiteraard, want het was dan ook een geheim. Nou, een bepaalde grijze jager heeft gesproken met de beste kaartenmakers die er bekend zijn en een paar technieken geleerd. Enig idee wie die kaartenmakers zijn?”
“Skandiërs, vermoed ik. En ik vermoed ook dat die bepaalde grijze jager Halt heette,” antwoordde Arnaut, maar hij had nog geen idee waar de oude jager heen wilde.
“Inderdaad, dus Sean als jij aankomt met een erg gedetailleerde Skandische kaart, compleet met Skandische gekrabbel her en der en een verhaal verteld over hoe we die met gevaar voor eigen leven aan de Skandiërs hebben ontfutseld, kan die koppige koning je moeilijk wat verwijten toch?” Sean staarde zijn oom met open mond aan.
“Dat is geniaal.”
“Zo zijn grijze jagers nu eenmaal,” antwoordde Arnaut luchtig, al was hij -zoals altijd- ook diep onder de indruk van Halts ideeën.