OO2

July 2013


Flashback.
'Ik heb eens liggen nadenken.' Harry's woorden vullen al snel mijn oren. 'Kan jij dat wel?' grap ik. Harry geeft me zo'n dodelijke blik. 'Ja dat kan ik.' zegt hij trots. 'Proficiat.' zeg ik speels. Een glimlach speelt rond zijn lippen. Hij slaagt zijn arm rond me en drukt een kus op mijn slaap. 'Jij bent echt ongelofelijk.' zeg ik en dump mijn boeken in mijn locker. 'Net zoals jij dan?' vraagt hij. Ik kijk hem speels aan en bijt op mijn onderlip. 'Ik ben ongelofelijk....' Ik zwier lachend mijn haren naar achter en maak mijn zin af. 'Mooi.' Mijn Sharpay actie maakt me aan het lachen. Harry schud zijn hoofd en komt achter me aan gelopen. "Welke les hebben we nu?" vraagt hij nieuwsgierig. Ik neem de lessenrooster vanuit mijn broekzak. "Uhm... Laat me even kijken.. Wiskunde.' Ik hoor Harry zuchten. "Harrytje, niet zuchten, niet dood gaan, ik ben er nog." zeg ik kinderachtig."Gelukkig." zegt hij.
*De bel*
Ik loop de klas in en ga zoals altijd op mijn plaats zitten. Ik tik op de stoel naast me wanneer ik zie dat Harry naar me kijkt. Hij knipoogt en komt naast me zitten. "Lief hoor, drama-Queen." fluistert hij. Ik laat mijn blik over de klas heen glijden en kijk dan terug naar Harry. Wanneer hij merkt dat ik kijk draait hij zijn ogen in mijn richting. Grappig om te zien want alleen zijn ogen zijn op mijn gericht. Zijn hoofd blijft naar voor gedraaid. Ik richt mijn blik weer op het bord en begin te dagdromen.

Ik schiet wakker. Met rode ogen vol tranen en een zwetend lichaam ga ik recht zitten. Ik lig, alleen met ondergoed aan, in mijn bed. Ik sla het rode laken van mijn lichaam af en trippel op mijn tenen naar het kleine badkamertje dat naast mijn kamer staat. Ik leg mijn handen op de zijkant van de de lavabo. Met mijn hoofd naar beneden. Wanneer ik recht op kijk, wordt ik geconfronteerd met mijn spiegelbeeld. 'Ik ben mentaal een wrak.' de woede is in mijn stem te horen. Ik grijp de lavabo steviger vast. 'Waarom ik?' Ik wil hem zo snel mogelijk vergeten maar zijn grasgroene ogen blijven me achter volgen. Ik kan niet blijven huilen om hem. 'Hij is het niet waard.' fluister ik mezelf kwaad toe. Ik haal mijn arm bruusk van de lavabo en smijt alles wat mijn hand tegen komt op de grond en zak in tranen op de grond. 'Alsjeblieft.' smeek ik, 'laat het ophouden.' Ik hoor snelle voetstappen op de gang. Mijn moeder gooit de deur open en zakt naast me neer zodra ze mij in de gaten krijgt. Ze trekt me in haar armen. 'Ik mis hem.' Ze gaat met haar hand door mijn haren. 'Op onverklaarbare wijzen, heb ik hem nodig. Alsof hij mijn water en brood is.' Ze trekt me nu nog dichter tegen zich aan. Ik til mijn hoofd en kijk haar met waterige ogen aan. 'Dat noemt men liefde, lieverd.' Het lijkt alsof ze me voor heel even begrijpt. 'Je had hem al die tijd voor je zelf en nu moet je hem delen met...' Ze vind de juiste benaming niet, 'Heel veel meisjes.'
Ik bemin je, Harry Edward Styles.