OOO

July 2013

Ik trek m'n slippers uit en zet een eerste voet in het zand. Het kriebelt. Ik ben hier al lang niet meer geweest maar het doet me goed om even weg te zijn van alle miserie. Alleen mijn hart lijd eronder. Harry nam me altijd mee naar deze plek. Ik mis hem, soms dan toch. Die zachte handen, die stralende ogen, die lieve glimlach, die sterke armen en dan die ongelofelijke hete sixpack. Ik bijt op mijn lip en giechel van m'n eigen gedachte. Alle herinneringen komen terug. Sinds hij gespot werd met verschillende meisje... Ach ja, wat maakt het nog uit. Alsof hij ooit terug om mijn zou geven. Het was alsof ik zonder Harry geen geheel meer was. Ik kijk naar de lucht. Ik dagdroom veel en zeg weinig. Ik loop over het zand. Het kriebelt aan mijn voetjes. Harry zei altijd voetjes. Ik buig mijn hoofd naar beneden en voelde een eenzame traan over m'n wang rollen. Het is gek hoe je om iemand kan huilen die je ondertussen al 3 jaar niet meer hebt gezien. Ik wist dat er meer tranen zouden volgen als ik zo aan hem bleef denken. Ik kijk in de richting van de zee. De golven kaatsten tegen de golfbrekers aan. Prachtig om te zien. Bij elke stap dat ik zet brak ik elke keer opnieuw in miljarden stukjes. Ik stopt en laat me op de grond zakken. Ik leg mijn hoofd op mijn schoot en denk na. Over alles zowat. Over harry, over mezelf, over dat gemis wat moeilijk te verklaren valt. Mijn moeder vind het bullshit. Tja zij heeft nooit haar prins op het witte paard ontmoet, zei ze zelf. Maar voor meisje van m'n leeftijd noemt men zo iets 'liefdesverdiet', toch? Ik kijk terug richting de zee en zag een donderwolk aankomen. "Perfect, dat ook nog?" zei ik zacht. Ik stond recht en kijk richting de grote, grijzen wolk. Het begint lichtjes te regen. Ik zucht. Skies are crying, i'm watching. Catching teardrops in my hand. Only silence as it's ending like we never had a chance. Ik loop richting de dijk. Ik stop en kijk achterom, waarbij de tranen als watervallen over m'n wangen stromen. Ik kijk naar de armband. En heel even had ik zin om het weg te smijten maar iets zei me dat het nog wel ging nodig hebben. Ik mis je, Harry Edward Styles.