In de cafetaria trekt hij me mee aan mijn hand naar hun lunchtafel. Ik zie Alice met samengeknepen ogen naar onze handen kijken. Bij de tafel aangekomen neemt Jasper plaats naast Alice, fluistert iets in haar oor en wrijft over haar arm. Ze lijkt al iets geruster. Ik bijt op mijn lip. 4 vampiers kijken me achterdochtig aan. ‘Ga aub zitten, Judy.’ Vlug volg ik Jaspers instructies en neem een stoel bij de dichtstbijzijnde tafel. Ik neem plaats naast een blond meisje, die duidelijk mijn outfit aan het inspecteren is. ‘Ok, iedereen dit is Judy.’ Zegt Jasper, alsof ze dat nog niet wisten. Ik draai met mijn ogen. Hij lacht. ‘Judy, dit is Alice,’hij duidt het meisje naast hem aan, die nu een arm om zijn middel slaat. “Mijn bezit.” Kun je er makkelijk uit afleiden.’Dit is Emmet,’Een vampier met erg grote spieren. Ik slik even en mijn ogen glijden naar blondie. ‘Dat is Rosalie en last but not least is dit Edward.’De laatste jongen is de knapste vampier die ik ooit heb gezien.. Naar mijn mening. Hij had mijn volledige, moeilijk te bereiken, aandacht. Met moeite kon ik mijn blik van hem afscheuren. Uit mijn ooghoeken zie ik hem met zijn hoofd schudden. Vraagtekens. ‘Vanwaar kennen jullie elkaar?’vraagt Rosalie dan. ‘Wij..’ ‘Ok, dit wordt irritant.’zeg ik lachend als we weer samen beginnen te praten. Ook Jasper moet lachen. ‘Doe jij maar, Jude.’Ik schrok even bij die bijnaam, hij had me zo al lang niet meer genoemd. Aangezien ik hem niet meer heb gezien, sinds onze ruzie van jaren geleden. ‘Ik veronderstel dat jullie allemaal weten dat Maria hem heeft veranderd?’ begin ik. Iedereen knikt. Ook Edward, ik heb al mijn wilskracht nodig om niet naar hem te kijken. ‘Ik ben ook veranderd door Maria.’ Schok. ‘Alleen veel vroeger dan Jasper. Ik was haar.., hoe moet je dat zeggen? Assistent, zeg maar. Ik wist niet dat er een leven was buiten dàt, totdat Peter ontsnapte en hij weer terugkwam om Jasper te halen. Ik en Jasper waren in die jaren goed bevriend geraakt. We leefden na onze ontsnapping een paar jaar bij Peter en Charlotte maar..’ ‘Sorry, dat ik je onderbreek,’begint Alice bits. Die heeft dus een probleem. ‘maar ik zie dat de zon gaat doorbreken. We kunnen maar beter naar huis gaan.’ Even begreep ik het niet, hoe kon zij dat nou weten? De Cullens geloven haar meteen, staan recht en beginnen naar buiten te gaan. Jasper blijft op me wachten. ‘Kom je nog? Dan kun je verder vertellen bij ons.’Vlug sta ik recht en ga samen met Jasper naar buiten. ‘Ik geloof dat je vriendinnetje me niet graag mag.’ Zeg ik ongemakkelijk als we Alice aan een auto zien staan, ze heeft een boze frons op haar fijne gezichtje. Jaspers luide lach klinkt over het lege plein. ‘Ik heb je zo gemist, Jude. Echt waar.’We staan weer stil en omhelzen elkaar. Ik kan de blikken van de andere vampiers op ons voelen. ‘Ik ook. Ik ben al zo lang alleen.’ ‘Het spijt me.’ ‘Waarom? Ik kon je komen zoeken, maar dat deed ik niet. En eigenlijk weet ik niet waarom.’ ‘Je bent nu hier en dat is het belangrijkste.’ Zegt hij met een glimlach. Na een arm om mijn schouders te slagen lopen we verder naar de auto’s. ‘Rij je met mij mee?’vraag ik. Jasper werpt een vertwijfelende blik op Alice. ‘Oh, nee, ga maar naar Alice.’Ze heeft nog altijd een frons over haar gezicht liggen. Ik zie dat Edward lachend iets in haar oor fluisterend. Waarna Alice hem een mep op zijn achterhoofd geeft. ‘Ik ga best even naar Alice. Volg die zilveren Volvo, ok?’Ik knik en stap dan in de auto. In mijn auto kwam ik even op adem. Jasper. Het was zeker 100 jaar geleden dat ik hem had gezien en nu stond hij plots voor mijn neus met een vriendinnetje. Ooit had ik gevoelens voor hem, daarom kregen we ruzie. Daar ben ik nu wel al over. Iedereen was ingestapt en de Volvo reed de baan op. Vlug startte ik de motor op en volgde.
Reageer (2)
verdeeer<3
1 decennium geledensuper!!
1 decennium geledensnel verder
X