Oh-Oh!

'Wat heb je gedaan Nikita!' schreeuw ik. Verward kijkt ze me aan.
'Marco kwam en hij wou met me sparren, het enige wat ik verder deed was kickboksen!' zei ze gewoon. Ik zucht diep. Tom had vast niet door dat je niet zomaar met Nikita kon sollen.
'Kom, ik wil nog wel even oefenen' zeg ik. Ze grijnst.
'Wil je naast hem op de grond belanden' zei ze lachend. Raar keek ik haar aan waardoor ze nog harder begon te lachen.
'Mooi niet, ik kan je nog niet aan maar ik weet wat ik doen en laten moet!' zeg ik. Ik wist nu sommige dingen te ontwijken gewoon vaak kijken en heel goed! Maar ik kon nog lang Nikita niet aan. We gaan bij de boksballen staan en beginnen daar wat tegen aan te slaan en schoppen.
'Dit is veel veiliger als met jou vechten' zeg ik grappend. Nikita grinnikt.
'Ja, die arme jongen had dat nog niet door' lacht ze nu hard op. Ik lach mee.
'Geef ze voortaan dan ook een waarschuwing' ging ik verder.
'Nee, het is veelte leuk om ze neer te slaan' zei ze en ze gaf een harde schop tegen de boksbal. Ik schud lachend mijn hoofd.
'Heb je het nummer van die ene jongen eigenlijk nog gekregen?' vraagt ze nieuwsgierig. Ik kijk haar aan.
'Nee! Helemaal vergeten na die enge creep' zeg ik boos en teleurgesteld. Hij was echt leuk.
'Als ik die creep tegen kom leeft hij echt niet lang meer!' zeg ik boos. Nikita lacht.
'Als je zo boos bent en je gaat wedstrijden doen win je met gemak' zeg Nikita lachend.
'Misschien win ik zelfs nog wel van jou' grinnik ik. Ze schudde heftig haar hoofd.
'Nooit!' gilt ze. Ik begon harder te lachen. Ze begint me te poken en ik poke terug. Samen staan we daar te gillen en en te lachen.
'Ahum' horen we achter ons. Verbaast stoppen we en draaien we ons om.
'Ohai Marco' zeg ik vrolijk.
'Gegroet!' zegt Nikita. We grinniken.
'Wat is er?' vraag ik nieuwsgierig.
'Oh niet zoveel, het is meer voor Nikita, zo klaar' zeg hij.
'Wat is er dan?' vroeg Nikita verbaast.
'Ik wil dat je, je excuses aanbied aan Tom' zegt hij serieus en simpel. Ik kijk naar Nikita. Haar gezicht vertrekt. Oh-Oh!