7.

De hele weg terug bleef ik stil en staarde ik voor me uit. Het leek eindeloos te duren voordat ik eindelijk de torens van ons paleis in zicht zag. ‘Daar is het’ fluisterde ik meer dan dat ik hardop sprak. Het luchtschip begon te dalen en even later stonden we op de grond. Vermoed stond ik op en liep het trapje af. Als eerste kwam Jason op me afgerend die me met twee armen stevig vast hield. ‘Wat ben ik blij dat je nog leeft’ fluisterde hij. Ik kreeg maar half mee van wat er allemaal gebeurde wat het enige waarnaar ik kon staren was het dode lichaam van Taurus die omringd was door de sterrenbeelden. Toen ik opkeek zag ik dat er hier en daar een aantal dingen verwoest waren. Al snel kwam Virgo los uit de groep die meteen om mijn nek vloog. ‘Taurus’ fluisterde ze. ‘Ik weet het’ zei ik. Ze keek me even aan maar liep toen samen met mij naar het dode lichaam. ‘Wat is er gebeurd?’ vroeg ik. ‘Toen jullie weg waren werd het paleis aangevallen’ zei Enora met een sombere stem. ‘We miste veel van onze bemanning en we waren niet voorbereid op een aanval. Rasalhague kwam met een duidelijk doel want toen Taurus stierf, verdwenen ze allemaal weer’. Ik keek naar Taurus en tranen schoten over mijn wangen. Ook al zei Taurus niet veel, zijn aanwezigheid was altijd fijn en hij was een sterke vechter. Richy, zijn beschermer, hing over het lichaam net zoals Marcel dat gedaan had met Aquarius. Toen schoten de ogen van Enora naar de andere die uit het luchtschip kwamen. Iedereen kwam omhoog en keek naar de vreemdelingen. Toen Helena en Enora de Seres zagen, slaakten ze tegelijkertijd een klein gilletje. ‘Onmogelijk’ fluisterde Enora tegen Helena. ‘Wie zijn jullie?’ vroeg Helena. ‘Wij komen van de oosterse dierenriem’ sprak Draconem. ‘Ik ben Draconem en dit hier is Tigris, hier achter ons zijn’ ‘De Seres’ maakte Helena zijn zin af. ‘Hoe is dit mogelijk? Hoe kunnen jullie nog in leven zijn?’ ‘Wij hebben eeuwen lang ondergedoken gezeten voor de slangendragers’ zei Tigris. ‘Toen we zagen dat Aquarius vermoord was, is een klein deel van ons weer in actie gekomen, zonder goedkeuring van Yin en Yang’. ‘Leven Yin en Yang nog?’ vroeg Helena. ‘Die leven nog steeds’ bevestigde een van de Seres. ‘Genoeg’ zei Enora. ‘Bedankt dat jullie Sagittarius veilig thuis hebben gebracht, maar jullie moeten gaan. Er is teveel gebeurd in het verleden’. ‘Wij blijven hier en we gaan nergens anders heen’ zei Draconem. ‘Jullie hebben ons hard nodig en’. ‘Wij hadden jullie eeuwen geleden ook nodig, maar toen hadden jullie het gore lef om verscholen te blijven voor de slangendragers. We hadden in die tijd allang een einde kunnen maken aan de slangendragers’. Even bleef het stil en Draconem en Tigris keken elkaar aan. ‘En waar is de rest van jullie?’ vroeg Helena. ‘Yin en Yang weten niet dat wij hier zijn, of in ieder geval, dat wisten ze niet. Ik denk dat ze daar nu inmiddels wel achter gekomen zijn’ zei Tigris.

We namen allemaal afscheid van het lichaam van Taurus en even later werd hij onder zijn monument begraven. Richy was ontroostbaar en sloot zichzelf op in zijn kamer. Tigris en Draconem stonden overal ongemakkelijk bij en iedereen nam afstand van hun, behalve ik. Ik maakte me los uit mijn groep en liep naar ze toe. ‘Jullie mogen wel wat komen eten hoor’ zei ik. ‘We willen geen last zijn voor jullie. Jullie hebben het nu al zwaar genoeg’ zei Draconem. ‘Maar we kunnen jullie juist gebruiken’ zei Virgo die een arm om mijn middel heen sloeg. ‘Enora en Helena moeten schijnbaar een aantal dingen verwerken, maar we winnen deze strijd alleen als we samen werken. Daar zijn alle sterrenbeelden het over eens, dat weet ik zeker’. ‘Dank je’ zei Tigris. ‘Mijn naam is Virgo trouwens’ zei Virgo. Ze schudde een hand met Tigris en Draconem toen er een hard lawaai over het paleis heen kwam. In de verte kwamen ongeveer 15 dezelfde luchtschepen aan als waar wij mee vervoert waren. De landden precies in mooie rijtjes naast elkaar en even later stapten de eerste eruit. Als eerst kwamen er ontelbare Seres uit gelopen, gevolgd door 2 meisjes en 2 jongens die waarschijnlijk de andere sterrenbeelden waren. Toen iedereen uit de luchtschepen was, kwam er uit een apart luchtschip een lange vrouw en een lange man. De vrouw had lang zwart haar en haar gezicht was versierd met kleine diamantjes. De man had een lang gewaad aan en had een lange zwarte vlecht in zijn haar. Ze beken ons een voor een en hun blik bleef hangen bij Enora en Helena. ‘We dachten al dat jullie hier zaten’ zei een meisje met kleine springkrulletjes die op Draconem en Tigris kwam afgelopen. ‘Enora en Helena, dat is een akelig lange tijd geleden’ sprak Yin. ‘Wat een onverwachts bezoek, Yin’ was het enige wat Enora zei. ‘Gecondoleerd met jullie twee sterrenbeelden’ zei Yang. ‘Voor we ook maar verder praten, willen we onze excuses aanbieden. We zijn de afgelopen eeuwen veel te schuw geweest en te bang voor de slangendragers. We realiseerde ons pas dat jullie ons echt nodig hadden, toen het eerste sterrenbeeld sneuvelde’. ‘Waren al mijn noodboodschappen niet genoeg een aantal eeuwen geleden toen we helemaal uitgemoord werden?’ vroeg Helena bits. ‘Jullie noodboodschappen hebben ervoor gezorgd dat de slangendragers ons konden vinden Helena, dus ga nou niet meteen in de aanval!’ wierp Yin. ‘Zijn jullie daardoor aangevallen?’ vroeg Enora geschrokken. ‘Daardoor konden ze ons opsporen’ zei Yang. ‘Maar wat in het verleden is gebeurd, moeten we vergeten. We hebben beide fouten gemaakt en het is veel belangrijker om ons nu samen te voegen en om de slangendragers voor eens en voor altijd uit te schakelen. Als jullie zo vrij zijn om ons te ontvangen dan’. Even bleef het stil en Enora en Helena keken elkaar aan. ‘We kunnen jullie hulp erg goed gebruiken’ zei Enora. ‘Goed dan, welkom in Comma, ons kasteel’.