Hoofdstuk 16 ~Niall J.Horan

Niall begon in zijn armen te snijden.Het deed verschrikkelijk veel pijn en het bloed stroomde naar beneden en druppelde op zijn parelwitte vloer.
Hij begon het mes dieper in zijn vel te drukken.Pijn!Pijn moest hij voelen,zoveel mogelijk,net zoals Laura. Hij moest de pijn voelen zoals zij die had ervaren.
Diepe bloedende wonden die niet snel zouden genezen.De sneden die hij creëerde illustreerden ook zijn hart. Een diepe wonde die net snel zou genezen.
Niall wist van geen ophouden en al snel stond zijn hele arm vol met sneden en lag de grond vol met bloed.
Als je niet beter wist,zou je denken dat dit de plaats delict van een moord was.

Liam reed zo snel als hij kon door de straatjes en zijn kilometerteller had al bijna de 200 km/h overschreden,wat natuurlijk enkele opgestoken middelvingers en boze blikken had opgeleverd.Maar dat was nu het minste van zijn zorgen,zijn doel was om zo snel Niall's huis te bereiken.Wat dan ook na enkele minuten het geval was.
Liam trapte bruusk op de rem en kwam scheurend tot stilstand.Hij stapte uit en spurtte naar de voordeur waar hij gelukkig nog steeds de reservesleutel onder de deurmat terugvond.Liam sloeg verbazend snel in om de sleutel in het sleutelgat te krijgen en rende naar de keuken waar hij gekreun hoorde.
Hij keek om zich heen en zag Niall ineengedoken bij het kookeiland zitten omgeven door een plas bloed.
Liam spurtte naar Niall toe en rukte het mes uit zijn handen."Niall stop daar mee..Wat ben je allemaal aan het doen?"Zei Liam redelijk rustig.
"Pijn...Pijn voelen,net zoals zij..."Waren de enige woorden die aarzelend uit Niall's mond kwamen.
"Nee Niall,hiermee los je niets op."Zei Liam lief."Vertel me gewoon rustig wat er gebeurd is."Waarna Liam naast Nial ging zitten en zijn handen vastnam.
Het leek wel alsof Niall zijn persoonlijkheid weer helemaal veranderde.De woede trok helemaal weg en de tranen sprongen voor de zoveelste keer weer in zijn ogen.
Er met iemand over praten...Dat deed goed."Ze is dood Liam...Haar vliegtuig is neergestort...Ik zal haar nooit meer leven terugzien,ik zal nooit meer met haar kunnen trouwen,zelfs niet meer praten...Slechts een half uurtje en ik had haar weer kunnen vasthouden,in mijn armen nemen.En nu is alles voorbij...Wat heeft het leven nog voor zin zonder haar?"Zei Niall terwijl de tranen over zijn wangen stroomden."Ik mis haar zo Liam...Ik kan me mijn leven niet voorstellen zonder haar aan mijn zijde."En Liam sloeg zijn armen om Niall heen,waarna Niall zijn hoofd diep in Liam's borstkas begroef.

Op datzelfde moment in Milaan werd een jong meisje met blonde krullen mooi opgemaakt en op een prachtig wit bed gelegd dat omgeven was door rozen.
Laura was haar naam en ze was veel te jong om te sterven.Haar familie had ervoor gekozen om haar in Milaan te laten cremeren omdat ze zeker wisten dat dat haar laatste wens zou zijn geweest.Als je naar haar keek leek het alsof ze in een diepe slaap was en een prachtige droom droomde,want nog steeds had ze die mooie glimlach op haar gezicht.Maar nee,hier lag een mooi jong meisje,klaar om nooit meer wakker te worden.
_________________________________
Sorry voor de sadness .. .:'(
Weten jullie dat ik zelfs emotioneel wordt als ik dit verhaal schrijf xx
~LiamGirl xx