2 - Dancin'

Amicitia Emma Lonwel

Ik word begroet door mijn beste vriendin én partner in crime Navi. Het Aziatische meisje is kort, maar nog steeds net iets langer dan mij, haar steile zwarte haar komt tot op haar schouders en ze heeft sprekende donkerbruine ogen. Ze omhelst me hartelijk en ik knuffel haar terug.
‘Je was bijna te laat Amicitia Emma Lonwel, how dare you.’ moppert ze en ik geef haar alleen een dodelijke blik voor het gebruiken van mijn volledige naam. Navi negeert mijn blik moeiteloos en wandelt heupwiegend het krappe keukentje in om even later met een dampend kopje thee voor mij terug te komen. Ik ken Navi van mijn opleiding fotografie (ik werk hier nu als part-time fotografe) waar we elkaar letterlijk tegen het lijf liepen op weg naar een college, het eindigde na een hoop gestuiter van de trap en voor ons beide een bezoekje aan het ziekenhuis in een mooie vriendschap. Ik zet mijn kopje thee op een kastje naast me en trek mijn gele jas uit. Ik veeg een plukje rood haar van mijn pony uit mijn gezicht en loop met mijn kopje thee naar de studio. Over het algemeen hebben we weinig opdrachten, zeker geen belangrijke dus is het betaald hangen voor Navi en mij. We zetten ondanks dat de kans miniem is dat we nog een bezoeker gaan krijgen vandaag alle spullen klaar. Ik zoek de retro stereo tussen alle rommel in het magazijn en plug het ding in. De hele studio word gevuld met het geluid van een iets krakende radiozender die een hip pop-liedje draait. Ik zet het volume wat harder en begin vrolijk te dansen. Navi valt bijna direct na mij in en samen doen we vreemde pasjes op de vrolijke melodie. Als het nummer afgelopen is, vallen we beide door onze verschrikkelijke conditie uitgeput neer. We liggen daar zo zeker een kwartier, en ik ben half weg gedommeld in mijn eigen wereldje. Ik hoor dat Navi opstaat, ik open mijn ogen en kijk haar vragend aan. Ze steekt haar hand uit en helpt ook mij omhoog.
‘Ik ga even checken of er echt geen vaste afspraken zijn vandaag.’ mompelt ze en dan loopt ze naar de voorkant van het zaakje, de plek waar je binnenkomt en neemt plaats achter de computer. Ik slof naar het keukentje en graai twee koekjes uit de trommel, eentje gooi ik Navi’s kant op en zonder ook maar gezegd te hebben dat hij eraan komt vangt ze het koekje terwijl ze druk verder scrolt , haar ogen gefixeerd op het scherm. Ik knabbel op mijn koekje, ik kijk vanaf bovenaf op Navi neer. Ik ben op de overloop geklommen en zit nu op het (niet zo stabiele) hekje mijn koekje op te eten. Navi kijkt geërgerd omhoog en ik glimlach liefjes. Ik zwaai kort waardoor ik bijna van het hekje afval. Navi die alles heeft gevolgd schatert van het lachen.
‘Bek dicht Navi.’ grom ik naar haar, wat ze alleen maar grappiger lijkt te vinden. Ik spring de overloop weer op en rommel wat tussen de spullen die er staan. Navi’s lachstuip is over en ze kijkt weer serieus, hoewel de speelse twinkeling nog in haar ogen te zien is. Ik klim het trappetje weer af en plof op het bureau naast haar computer. Ik kijk haar vragend aan en ze schudt haar hoofd, haar zwarte haren dansen op en neer bij de beweging.
‘Nope, vandaag geen vaste afspraken. Gewoon rondhangen dus.’ grinnikt ze, ik laat me van het bureau afglijden. Mijn blik glijd naar buiten waar het lijkt alsof er een sneeuwstorm over raast en ik hoor Navi giechelen.
‘Wat denk jij ervan, mijn compagnon?’ Navi grijnst boosaardig en sprint naar de kapstok. Ze trekt me mee aan mijn hand en ik krijg niet eens de kans om mijn jas aan te trekken. Ondanks dat ik het idee heb dat het water in mijn lichaam spontaan bevriest, schraap ik met mijn handen over de grond en rol een sneeuwbal. Ik mik zorgvuldig en mijn aanval komt precies terecht in het gezicht van Navi. Meteen neemt ze wraak en ik huiver als het bevroren water me raakt. Na een heel gevecht (wat ik overduidelijk gewonnen heb) gaan we naar binnen om op te warmen. Ik loop de studio in om mijn kluisje te openen, doordat Nav’ en ik hier de helft van de tijd wonen hebben we hier maar een setje kleren neergelegd. Ik ben erg dankbaar voor het feit dat we zulke vreemde gewoontes hebben. Ik kleed me om in het setje kleren dat er ligt en ga onder een van de grote lampen zitten die we normaal gebruiken voor het belichten van modellen. Die dingen stralen een enorme hoeveelheid warmte af en ik gebruik ze om weer op te warmen. Ik voel dat Navi naast me komt zitten, ik grinnik zachtjes en geef haar een speelse duw. Haar lach klinkt als zachte belletjes en haar grote bruine ogen staren me aan. Uit het niets port ze me en ik kreun pijnlijk, Navi vindt alles blijkbaar heel erg grappig en valt om van het lachen. Ik rol met mijn ogen, het is duidelijk Navi is gestoord.