Exo 5.

Os schrikt van die vraag. Ze zijn écht niet welkom.
“We komen eens kijken hoe het gaat.” Glimlacht Mellanie.
“Het gaat.” Femke wil de deur weer dicht doen, maar Os steekt er zijn voet tussen.
“Echt? Mogen we niet even binnen komen?” vraagt hij dan.
Femke kijkt haar vrienden moeilijk aan. “Ik ging eigenlijk net slapen.”
“Eventjes maar?” dringt Os aan.
Mellanie kijkt Os even onderzoekend aan. Waar is hij op uit?
“Vandaag niet, jongens. Tot morgen.” Femke doet snel de deur dicht en dan staan Mel en Os voor een gesloten deur, die hoorbaar op slot gedraaid word.
“Waar sloeg dit op.” Mompelt Mellanie.
Os haalt zijn schouders op en zucht. “Weet ik veel..” hij springt het trapje weer af en wacht geduldig op Mellanie.

“Waar blijft Os nu?” zucht Paula.
“Hoezo?” Didi neemt nog een slokje van zijn water en kijkt haar vragend aan.
Paula zucht. “Hij ging toch enkel Mellanie naar de bungalow brengen?”
“Ik heb hem niet horen zeggen dat hij ging terug komen.” Merkt Didi op.
“Zou hij nog bij haar zijn?”
Didi kijkt voor zich uit. “Ik weet het niet. Zou je dat erg vinden, als Os bij Mel zou zitten?”
“Waarom zou ik dat erg vinden?” grinnikt Paula en ze kijkt Didi van onder haar wimpers aan.
“Ik weet het niet. Misschien vind je Os nog leuk.. of zo.” Didi merkt dat hij een beetje onzeker klinkt, en hij betrapt zichzelf er op dat hij het erg zou vinden als Paula nog verliefd was op Os.
“Nee, gekkie. Os is voltooid verleden tijd.” Paula gaat recht zitten en zet haar glas op de grond voor ze even over haar knieën wrijft. Een rilling loopt over haar rug als er een briesje langs waait.
“Koud?” vraagt Diederik lief.
Onwennig knikt ze en ze kijkt hem glimlachend aan. Zo snel hij kan trekt hij zijn trui uit en slaat hem over Paula’s schouders.
“Zal ik je naar de bungalow brengen?” vraagt hij dan voorzichtig.
Weer knikt ze. “Graag.. Morgen vroeg opstaan om te werken.”
Didi staat op en steekt zijn hand naar Paula uit. Voorzichtig neemt ze die aan en schrikt als hij haar in een vloeiende beweging recht trekt, waardoor ze bijna tegen hem aan botst.
“Oh..” zegt Didi voor hij haar hand los laat. Ze staren elkaar een paar seconden aan, tot Didi een stapje achteruit zet. “Kom je?”
In stilte lopen ze richting de meisjesbungalow. Gelukkig is het een aangename stilte. Zo’n stilte waarin de stilte meer zegt dan woorden ooit kunnen doen, weet je wel? Hun armen schuren langs elkaar heen terwijl ze bijna aan de bungalow aankomen.
“Zou Mell al slapen?” vraagt Didi plots. Poof. Weg is de magie.
“Waarom?” vraagt Paula.
Didi haalt zijn schouders op. “Het licht brandt niet.”
Paula loopt snel de bungalow binnen en steekt het licht aan. “Mel?” ze loopt door naar de slaapkamer en kijkt voorzichtig naar Mellanie haar bed. Ze wou haar niet wakker maken, als ze al zou slapen. Niets te zien. “Mellanie?”
Didi komt ook de slaapkamer binnen en kijkt Paula verward aan. “Ze ging toch hierheen komen?”
Paula haar ogen worden groot. Ze zou toch niet naar Femke geweest zijn? Stel dat.. Nee, dat zou niet mogen. Femke zou dat ook niet toelaten. Als ze deur opengaat sprint Paula bijna naar de voorkant.
“Oh.. hey.” Zegt Mellanie betrapt.
“Waar was je?” valt Paula met de deur in huis.
“Ik eh..” Mellanie kijkt even nadenkend de andere kant op. Ze kan niet zeggen dat ze naar Femke is geweest, want dan zou Paula zeker boos worden. “Ik was een wandeling gaan maken met Os. Ik kon toch nog niet slapen, en hij wou nog even wandelen.. dus ja..”
Paula kijkt Mellanie onderzoekend aan terwijl ze haar schoenen uit doet en richting de slaapkamer loopt.
“Oh.” Mompelt Paula dan.
“Ik ga even douchen en dan slapen.” Zegt Mellanie voor ze in de slaapkamer, richting de badkamer, verdwijnt.

Mellanie kijkt van achter haar wimpers naar Femke, die de receptie binnen komt gewandeld in haar gepaste werk-outfit.
“Hoe voel je je?” vraagt ze dan lief.
Femke kijkt met een glimlach op. “Goed hoor, veel beter dan gisteren. Dank je.” Ze wil doorlopen naar de receptie, maar Mellanie houdt haar even tegen.
“Waarom mochten we gisteren niet binnen?” vraagt ze.
“Omdat eh,” begint Femke.”Papa is ziek en dan wil hij niet dat er zo laat nog mensen komen.”
“Hij kent ons toch? Waarom zou hij het dan erg vinden dat we even op bezoek komen om te kijken hoe het gaat?”
“Zo is hij nu eenmaal. Maar nu ga ik weer werken.” Femke loopt door en laat een verwarde Mellanie achter.
Iedereen doet zijn, of haar, werk zo goed mogelijk en iedereen probeert de klanten tevreden te houden, maar het lukt niet zo goed. Echt niet. Er loopt zoveel mis en de klanten komen zoveel klagen, het is niet meer normaal. Mellanie wordt gek van alle ontevreden klanten aan de bar en de receptie loopt over van de parkgasten. Of omgekeerd, maakt niet zoveel uit.
“We hebben echt een nieuwe mankracht nodig, weet je.” Zucht Mellanie. “We krijgen dit nooit rond op deze manier.”
“we hebben gewoon Stef nodig.” Os wil niet dat er een nieuwe student komt. Wie weet is het een jongen en vindt Mellanie hem leuker dan Os. Os krijgt al een steek in zijn maag als hij er aan denkt dat Mellanie iemand anders leuk zou vinden.
“Maar Stef komt niet terug, Os.” Zucht Mellanie terwijl ze zichzelf een watertje inschenkt.
“Ik vind het vreemd. Stef is niet naar huis, dat geloof ik nooit.”
Mellanie kijkt hem vragend aan. “Hoezo?”
“Waarom zou hij Femke achterlaten? Femke is het dierbaarste wat hij heeft, daarvoor bleef hij hier in de eerste plaats. Waarom zou hij nu dan plots naar huis gaan? Het ging net goed tussen hun?”
“Zouden ze ruzie hebben?” denkt de blondine hardop.
Os haalt zijn schouders op terwijl hij van achter de bar richting een tafeltje loopt. Hij neemt hun bestelling op en knipoogt even naar een meisje die wat verder staat. Mellanie, die alles gezien heeft, zucht geïrriteerd en leunt tegen de ijskastjes terwijl hij de bestelling neemt.
“We hebben het mega druk, nauwelijks tijd voor onszelf, Stef is spoorloos verdwenen, Freddie is ‘ziek’, Femke doet vreemd en het enige wat jij nu kan doen is meisjes versieren?” zegt ze plots fel. Ze schrikt zelf van haar reactie, maar ze kan er gewoon niet aan doen. Niet meer.
“Ho.. Wat?” Os kijkt haar met opgetrokken wenkbrauw aan. “Meisjes versieren? Wat doe ik nu verkeerd? Ben je soms vergeten dat ik gisteren, speciaal voor jou, meeging naar Femke thuis?”
“Speciaal voor mij? Goeie vriend voor Stef ben je dan. Als je het al voor een meisje moet doen en niet voor je eigen vriend.”