Forbidden love - Louis Tomlinson (vervolg)

Ik open mijn ogen en meteen schijnt een fel licht door het gordijn naar binnen, waardoor ik ze terug sluit. Ik voel twee warme armen rond me heen , dus draai ik me om en kijk recht in het gezicht van Louis. Hij is zo schattig als hij slaapt. Hij is hier nu al zeker een maand bij ons en mijn paps kwam ineens met het geweldige idee om de logeerkamer te verbouwen en omdat Harry een enkel bed heeft en ik een dubbel was Louis bijna verplicht om bij mij te komen slapen. Anders was het in de zetel geweest.
Ik hou nog steeds zielsveel van deze jongen en Harry weet nog steeds van niets. Het wordt wel steeds moeilijker omdat hij iets begint door te hebben denk ik. Hoe zou je zelf zijn als je zus plots met je beste vriend in één bed slaapt en er geen probleem over maakt?
Bij Lou thuis beginnen de problemen allemaal stilaan opgelost te raken. Volgens hem komt dat omdat hij nu thuis weg is. Ik geloof het niet, maar met die gedachte blijft hij wel langer hier.
Ik hoor de deur dichtslaan als teken dat mams en pap vertrokken zijn naar hun werk.
Ik buig me wat naar voor en geef de jongen naast me een zachte zoen op zijn neus. Langzaam opent hij zijn ogen en kijkt me aan.
"Goeiemorgen beauty" zegt hij met een hese ochtendstem.
"Wie is er hier de king of de schoonheid?"
"Ik, maar jij bent de queen" antwoord hij lachend waarna hij me een zoen geeft.

"Michelle? Lou?" Ik zucht zachtjes als Harry's stem mijn gehoorgang binnendringt.
"Kan hij ons geen minuut alleen laten?" Vraag ik. Louis haalt zijn schouders op. Ik klauter uit het bed en zoek mijn kleren terug bij elkaar. Ik trek ze aan en ga de kamer uit, met Louis' blik op mij gericht.
"Hazza, wat is er?" Vraag ik wanneer ik beneden kom.
"Ah, je bent wakker. Pap vroeg of we straks even naar de winkel willen gaan voor spullen voor de logeerkamer. Hij heeft geen tijd"
Ik zucht stilletjes, maar knik uiteindelijk.
Ik plof neer in de zetel en kijk naar het televisiescherm. Afstandsbediening, Afstandsbediening?
"Haz, waar is de afstandsbe-"
"Ik wil jou eerst iets vragen" onderbreekt hij me. Het klinkt serieus. Ik zet me wat beter in de zetel neer en kijk mijn broer aan.
"Ask me"
"Wat speelt er tussen jou en Louis?"
Bam, daar had je het. Ik wend mijn blik af naar de grond. Ik zou willen opspringen en zeggen dat ik zielsveel van zijn beste vriend hou, en dat ik niets liever zou willen dan samen met hem zijn, maar ik houd me in.
"Niets" mompel ik. Ik kijk op en meteen ontmoeten twee groene ogen de mijne. Ze staan serieus en ze jagen me zelf wat schrik aan.
"Michelle, ik ben niet stom. Ik zie ook wel dat je van hem houd"
Ik slik moeilijk.
"Waarom houd je het dan tegen? Waarom wil je niet dat wij gelukkig zijn?"
Harry kijkt me aan. Emotieloos, zonder een krimp te geven.
"We gaan straks naar de winkel. Zorg dat je klaar bent. Ik rijd." Zegt hij en draait zich om.
"Godver, Harry" mompel ik binnensmonds en sta op. Ik heb genoeg van al zijn streken. Eens boven aangekomen merk ik dat Louis opnieuw in slaap is gevallen. De slaapkop. Ik kruip naast hem in het bed en geef zoentjes op zijn neus, en zak zo af naar zijn lippen. Eens daar aangekomen blijf ik hangen, mijn tong vindt de zijne en spelen een gezellig spelletje.
"He, slaapkop. Ik denk dat het tijd is om op te staan." Zeg ik wanneer ik hem loslaat. Louis grinnikt en komt boven me hangen.
"Wat zei Haz?" Vraagt hij.
"We moeten straks naar de winkel gaan, maar hij mag alleen gaan. Vandaag ziet hij me niet meer terug beneden."
"En eten?"
Ik haal mijn schouders op, "ik heb geen honger"
Louis zucht stilletjes en geeft me een zoen op mijn voorhoofd.
"Ik hou van je, weet je dat?" Fluistert hij. Ik knik, "ik ook van jou"

Die avond lig ik in mijn bed. Louis was beneden nog wat tv gaan kijken, samen met Harry, die twee minuten geleden in zijn kamer is verdwenen. Hij is alleen naar de winkel mogen gaan. Ik heb vandaag ook nog niet gegeten en eigenlijk heb ik nu wel best wat honger. Ik stap uit mijn bed en ga de kamer uit. In de gang knip ik het licht aan en ga naar beneden. In de zetel zit Louis inderdaad tv te kijken.
"Hey" zeg ik zacht zodat hij opkijkt.
"Hey" antwoord hij,
"Wat kom je doen?"
"Eten natuurlijk. Ik rammel"
Louis grinnikt, zet de tv uit en staat op. Ik open de koelkast en vind er nog een tablet chocolade. Dat gaat smaken. Ik haal de verpakking eraf en breek een stukje af. Ondertussen is Louis al naar me toegekomen en heeft hij zijn armen rond mijn middel geslagen. Ik geef hem een stukje en langzaam eet hij het op. Hij tilt me op waardoor een kleine gil mijn mond verlaat. Hij zet me neer op het aanrecht en zoent me. Ik leg de chocolade even weg en leg mijn handen op zijn borst. Een heerlijk gevoel overspoelt me wanneer hij zijn handen op mijn borsten legt.
"Huhum?" Meteen laten we elkaar los en kijk ik op, recht in het gezicht van mijn broer. Even is het stil in de keuken tot Harry zucht en naar ons toekomt.
"Weet je, wees samen. Heb plezier samen, wees gelukkig. Ik kan jullie toch niet tegenhouden." Zegt hij dan plots. Even weet ik niets uit te brengen. Gaf hij nu in twee zinnen dat we samen mogen zijn? Na al die tijd? Stilaan glimlach ik breder. Ik spring van het aanrecht en vlieg mijn broer rond de hals.
"Haz, je bent de beste broer die ik heb." Een grinnik verlaat zijn mond. Ik ga naar Louis toe en deze slaagt zijn armen rond me heen en kijkt Harry aan.
"Maar één kleine voorwaarde." Zegt hij plots serieus. Allebei kijken we mijn broer aan.
"Ik wil niet dat hier binnen het jaar een kleine Tomlinson rondloopt."
"Harry!" Zeg ik licht beledigd, maar geef hem toch nog een knuffel, gevold door Louis, die zijn armen rond zijn beste vriend en mij heen slaat. Hier, geplet tussen mijn vriendje en mijn allerliefste broer, voel ik me gewoon fantastisch.