Hoofdstuk 32

Aangezien de kamer van Rhys een tweepersoonsbed heeft, kruipen we daar samen onder de dekens. Ik weet dat het fout is wat ik nu doe. Ik was niet verliefd op Rhys, maar op Malfoy. Of niet. Ik wist het niet eens meer. En dat van iemand die altijd riep, roept nu nog steeds eigenlijk, dat ze nooit verliefd zou worden. En kijk mij nou, mijn leven is een Puinhoop. Met een hoofdletter P. En de bedankbrief kun je sturen aan het adres van mijn ouders. Rhys was allang in slaap gevallen. Ik had vaker bij hem geslapen op Hogwarts. Want oké ik geef toe, ik heb hem altijd een lekker ding gevonden. En we zijn super goede vrienden. Als ik niet kon slapen ging ik naar Rhys toe. Kon Rhys niet slapen stuurde hij een uil, of kwam op de een of andere manier toch in de meisjesslaapzaal terecht. Hoe hem dat altijd lukte is me nog steeds een raadsel. Ik kroop iets dichter tegen Rhys gespierde blote borst aan. Ik voelde zijn hart bonken onder mijn oor. Het gaf me een rustig gevoel en al snel vielen mijn ogen dicht en zonk ik weg in een diepe slaap.

Rhys en ik zaten met onze slaperige koppen aan de ontbijttafel te ontbijten, toen de bel ging.
‘Ik ga wel,’ kirde de opgewekte stem van Olivia.
‘Succes er mee,’ mompelde ik gehumeurd en ik rook even aan het shirt van Rhys. Hij rook best wel lekker. Zo mannelijk. Ik glimlachte even en propte nog een druif in mijn mond. Rhys zat tegen over me en keek me glimlachend aan.
‘Wat?’ Vroeg ik verbaast.
‘Je bent leuk in de ochtend.’
Ik fronste even en gooide een druif in een boogje naar hem toe. Behendig ving hij hem op en gooide er een terug. Hij stuitte tegen mijn neus, waarna ik hem opving met mijn neus en triomfantelijk mijn armen in de lucht stak. De zoete smaak van de druif verspreidde in mijn mond toen ik hem doorbeet en doorslikte.
‘Jo, er is iemand voor je!’ Riep Olivia vanuit de hal.
‘Als het mijn ouders zijn kunnen ze oprotten!’ Riep ik zo hard dat Rhys opveerde en als het mijn ouders waren, ze het zeker gehoord hadden.
‘Nou gelukkig maar dat ik het ben,’ zei de koele stem van Draco.
‘Draco,’ stamelde ik verbaast. Ik keek op en zag inderdaad de blonde jongen staan.
‘Wat doe jij nou hier?’ Vroeg ik verbaast. Ik sprong op en omhelsde hem en kuste hem op de wang.
‘Ben je gek of zo! Wat vinden je ouders hier van?’ Hij haalde zijn schouders op.
‘Het maakt ze niet zo heel veel uit. Volgens mij hopen ze ergens nog dat we toch gaan trouwen.’
Ik haalde mijns schouder op en wilde iets zeggen, maar werd afgeleid door een snavel die op het glas tikte. Ik draaide me om en zag tot mijn verbazing, onze huisuil zitten met een vuurrode brief in zijn snavel. ‘Shit,’ vloekte ik. ‘Shit!’