Avada Kedavra • Diner.

Phoenix POV.

De indelingsceremonie was tergend saai. Iedereen had honger en die kleine kinderen vielen de hele tijd van het podium of struikelden over hun te grote mantels. Sommige gingen huilen als ze in Hufflepuff terecht kwamen in de plaats van in Gryffoendor, of een andere variant daarop. In tegenstelling tot de andere afdelingen, waren de Zwadderaars allemaal trots hierheen gegaan, zelfs als ze stiekem liever in Ravenclaw hadden willen komen. Of in Gryffoendor of in Hufflepuff, al nam ik niet aan dat iemand in vrijwillig in één van die twee afdelingen zou willen komen.
Het lied van de Sorteerhoed was enorm saai, weer zo’n stomme waarschuwing over The Dark Lord. Over dat de mensen die je vertrouwde waarschijnlijk niet eens te vertrouwen waren. Dat soort dingen. Ik haatte het. En tot slot nog die speech van Perkamentus, waarin verteld werd over de nieuwe professor, professor Slakhoorn. Hildebrand Slakhoorn. Ergens kwam die naam me bekend voor. En dat was irritant, aangezien ik niet wist waarvan.
‘Draco, ik heb hónger,’ kreunde Pansy Parkinson, die tegenover hem zat, gekweld. Ik mocht haar niet. Zou ik nooit doen. Nooit gedaan, ook.
‘En wat moet hij daar aan doen?’ antwoordde ik dan fel en minachtend, wat maakte dat Draco zelfvoldaan grinnikte en Blaise in een deuk lag. Waarop ik reageerde door een stuk van het stokbrood dat net verschenen was naar zijn hoofd te gooien, waardoor het lachen hem vergaan maar Draco des te harder lachte.
‘Ze heeft wel gelijk, Parkinson. Wat moet ik daar aan doen?’ beaamde Draco, nog nagrinnikend.
‘Sinds wanneer ben ik “Parkinson”, voor jou?’ vroeg Pansy en ze klonk alsof ze ging janken. Ik hoopte van wel. Dat zou leuk zijn. Heel erg leuk.
‘Sinds wanneer kan ik er iets aan doen dat Perkamentus zijn speeches zo lang zijn?’ Pansy keek naar haar schoenen nadat Draco deze worden uitgesproken had, ze voelde gewoon dat ze verloren had. Geweldig.
‘Draco, kun je mij de schaal met aardappelpuree aan geven?’ glimlachte ik en Draco deed wat ik zei. Zoals altijd. Dat was geweldig, geweldiger dan geweldig. Ik had de “macht” over de machtigste jongen van de school, over de gaoy.die hier de regels bepaalde – over Draco Malfoy.