29~

‘Hallo.’ Groet de man me. ‘Hi.’ Groet ik terug. Ik hoor Monroe naast me ook iets van “hallo” mompelen. ‘En wat heb jij daar in je handen?’ Hij zet zijn bril op en pakt het boek van me over. Ik kan het niet laten om trots te glimlachen. Hij draait het boek en inspecteert de kaft. ‘Aha’ Mompelt hij. Hij slaat het boek open en laat een loop over de voorste pagina glijden. ‘Dit is een prachtig boek, jongedame. Waar heb je hem vandaan?’ ‘Ik heb hem van mijn oma gekregen.’ Antwoord ik zacht. ‘Aha.’ Zegt de man weer terwijl hij het boek door bladert. ‘Dit is een zeer oud boek. Dat is te zien aan het soort papier dat is gebruikt. Het is in verbazingwekkende staat. Ook is alle tekst met de hand geschreven.’ Hij bladert en komt bij het sprookje “Belle en het beest”. ‘Wat gek dat hier geen plaatje zit. Ik heb andere versies van ditzelfde boek gezien maar daar was wel een afbeelding. Ook de afbeeldingen zijn met de hand gemaakt.’ Hij schenkt me een glimlach. ‘Dit is zeker wel een speciale uitgave.’ Hij gaat naar de laatste pagina. Op die pagina heeft altijd al iets gestaan. Maar ik weet niet welke taal het is, in ieder geval niet eentje die ik ken. De man focust zich op de tekst en slaat plots het boek dicht. Hij staat abrupt op waardoor de stoel met een klap op de grond valt. Met angstige ogen kijkt hij naar mijn boek. ‘Ha-a-al da-dat ding hier we-weg.’ Stottert de man terwijl hij naar mijn boek wijst. ‘Waarom?’ Vraag ik vol ongeloof. ‘Kom.’ Hoor ik Monroe naast me zeggen. Ik pak het boek op en Monroe trekt me aan mijn arm mee naar buiten. We worden nagekeken door alle mensen in de boekenwinkel. Ik schaam me kapot.

‘Ik, ik snap er niets van.’ Stamel ik terwijl Monroe en ik richting Elike’s huis lopen. ‘Wat maakt het nou uit wat die man zegt over je boek.’ Ik kijk opzij en zie Monroe zijn schouders ophalen. ‘Nou, hij heeft er verstand van. En, het is gewoon hoe hij regeerde op mijn boek. Dat is niet normaal. Wat is er mis met mijn boek?’ Vraag ik me hardop af. Ik werp een blik op het boek dat ik stevig in mijn handen geklemd heb. Ik voel me gekwetst en beledigt. Want; wie aan mijn boek komt, komt aan mij. Monroe opent de deur die naar de winkel van Elike leidt. ‘En wat zei hij van je boek?’ Elike komt achter de toon bank vandaan naar ons toe gelopen. Ik haal mijn schouders op. Het enige wat me is bij gebleven was de angstige blik in zijn ogen. Hoe hij naar het boek wees. Hoe hij- ‘Hij vond het een geweldig boek.’ Lieg ik met een neppe glimlach. Ik loop langs haar heen naar de deur achter de toonbank. Zonder nog een enig woord te zeggen loop ik via de kleine gang naar het woonhuis. Ugh, ik wil chocolade. Ik open de keukenkastjes opzoek naar chocolade. ‘Zoek je wat?’ Hoor ik Monroe’s stem plots heel dichtbij. Ik draai me met een ruk om waardoor we letterlijk tegen elkaar aan staan. ‘Chocolade.’ Zeg ik terwijl ik een stap naar achter neem, ten minste, ik probeer het. Mijn voet schraapt tegen het keukenblok waardoor er een pijn scheut door mijn voet heen gaat. Tot mijn opluchting neemt Monroe zelf een stap naar achter. Met een glimlach tovert hij een chocolade reep achter zijn rug vandaan. Ik gris hem uit zijn hand en strompel weg van de keuken. ‘Graag gedaan hoor.’ Hoor ik Monroe achter me zeggen. Aan zijn stem te horen grijnst hij. Ugh. Met een ruk trek ik de chocolade reep open en plof op te bank. Mijn oog valt op mijn sprookjes boek die op de salontafel ligt. Wat is er nou mis met mijn boek?