Time to heal 1

“Riley kom je?” “Ja ja ik ben bijna klaar” Strompelend sta ik op. Ik pak mijn handtas van de tafel en veeg er nog snel wat spullen in het meeste zal Kendall wel bij zich hebben. Ik veeg nog snel een laagje mascara op mijn wimpers en fatsoeneer mijn haar snel. Kendall staat al voor de deur, als ik langs loop gooit ze mijn jas naar me toe. “Was je weer moe?” vraagt ze bezorgt. “Beetje ik was even in slaap gevallen thats all” probeer ik haar gerust te stellen. “laten we gaan” zeg ik. “Ja” zegt Kendall enthousiast. Hoelang zat ze zich hier al op te verheugen? Een half jaar ? We zouden nu naar een concert gaan. Van een Boyband of zo. Kendall had goedkoop twee 1e rang kaartjes kunnen krijgen. Ze wilde dat ik perse meeging ook al had ze 1 van haar andere vriendinnen er super blij mee kunnen maken. Toch nam ze mij mee. Ze zei dat ik dit voor mijn dood moest mee maken. Voor mijn dood. Tja alleen Kendall weet mijn geheim. Ja oké en mijn familie ook. Maar of dat echt belangrijk is.. We lopen samen door de voordeur het terrein op. Als we voor de deur staan kijken we elkaar even aan. “ik rij wel” zegt Kendall. Ik knik en stap in de auto. Na twee uur lang rijden zijn we er eindelijk. Het gebouw is heel groot en ik zie dat overal bewaking staat. Geen enkele deuren zijn onbewaakt. Overal staan gillende meiden met kleding van hun idolen. Op het grote span bord dat over het gebouw is gespannen lees ik ‘one direction’ oh die band. Tja die naam krijg je niet zo maar uit je hoofd als een gillende Kendall samen met je in een appartement woont en je dagelijks hele verhalen over die band vertelt. Ook al heb ik me al redelijk aangepast en antwoord ik meestal met uhm, ja of oké. En sla ik voor de rest geen informatie op. Door verschillende verkeermedewerkers worden we naar een parkeerplek gewezen. Ze proberen de meiden onder controle te houden en tegelijk het verkeer te regelen. Buiten zijn een stuk of tien kassa’s ik zie dat er bij elke kassa minstens 100 gillende fans in de rij staan te wachten. Dat word nog wat. We sluiten aan bij kassa 4. Na een half uur staan we dan eindelijk op onze plek. Recht voor het podium. De grond is iets verhoogd zodat we tot onze borst het podium kunnen zien. Kendall gaat door het dollen heen. Ik vind het fijn haar zo blij te zien. Bij mij houd ze zich meestal in. Omdat ze weet dat ik het niet bepaald makkelijk heb. Ik heb respect voor Kendall. Ze is 1 van de weinige die ondanks mijn ziekte me nooit in de steek heeft gelaten. De rest stuurt af en toe nog een berichtje op facebook met beterschap of zo. Maar afspreken durven ze niet. Het maakt me niet uit. Dan hoef ik tenminste geen lastige vragen te beantwoorden. Dat is het fijne van Kendall ze vraagt nooit iets maar als ik wil praten staat ze altijd voor me klaar. Dan gaan de lichten uit. Het podium word fel verlicht en over het publiek zweven verschillende kleuren lampen zodat je af en toe een gillend gezicht kunt onderscheiden. Daarnaast hang boven het podium een groot scherm. Zodra de band op het podium staat word het scherm geactiveerd. Ik denk voor mensen die achteraan zitten of de band wil gewoon laten zien dat ze veel geld besteden aan hun concert of zo. Al snel klinkt er muziek door de speakers. De band komt op. Mijn oog word gelijk getrokken door de blonde jongen. Hij is knap en heel schattig. Hoe heette hij nou ook al weer, dit was het enige moment dat ik had gehoopt naar alle verhalen van Kendall te hebben geluisterd. Ik denk even na. Wie vond ze nou ook al weer het leukst. Ene Louis of zo. Ik kon er niet opkomen en probeer er maar niet meer over na te denken. Ik concentreer me vooral op de liedjes. Ik had niet verwacht dat de liedjes zo leuk waren ze waren eigenlijk precies mijn muziek smaak. Die liedjes moest ik toch echt snel downloaden. Ik zie aan kendall en de meisjes om ons heen dat ze de tijd van hun leven hebben. Ik kan gewoon niet begrijpen dat je zo fan van iemand kan zijn. Het zijn ook maar gewoon mensen? Er word een rustig nummer ingezet. Iedereen begint langzaam met zijn armen te zwaaien. Alleen omdat ik totaal niet wil opvallen zwaai ik vrolijk mee. Kendall kijkt me stralend aan. Haar lippen bewegen en ik kan net iets verstaan van bedankt. Na nog twee andere nummer zingt Kendall nog steeds luidkeels mee. Ik moet toegeven dit had ik niet willen missen. Misschien kwam dat alleen omdat ik toch wel heel erg mooi uitzicht had. Mijn ogen dwaalde zonder dat ik het zelf in de gaten had steeds naar de blonde jongen. Niall heette die, na zijn solo was dat me na het gekrijs meteen duidelijk. Zie ik dat nou goed? Dat is al de tweede keer dat ik het gevoel heb dat de jongen ook naar mij kijkt en zelfs glimlacht. Dat zal wel niet. Hoeveel meisjes staan hier? Ik kijk om me heen, voor mijn gevoel zeker een miljoen. Ik probeer vrolijk mee te zingen en te dansen. Pas nadat ik even stopte met zingen voelde ik hoe mijn hoofd langzaam begon te duizelen. Mijn ogen begonnen te draaien zodat ik me vast moest houden aan het podium. Ik probeerde mezelf om hoog te houden. Niet nu dacht ik alleen maar. Kendall was gelijk te hulp geschoten. Ze sloeg een arm om me heen en leidde me beschermend door de massa fans. Op het grote scherm verscheen PAUZE. De band verdween. Aan de ene kant was ik blij dat het pauze was, dan hoefde Kendall zo min mogelijk te missen maar aan de andere kant was er nu meer aandacht voor mij. Je neus.. hoorde ik kendall fluisteren. Ik keek haar geschrokken aan. Mijn hand sloeg ik beschermend op mijn huis maar ik voelde het bloed er zo tussen door glijden. Wat haat ik dit. Het ergste was nog dat iedereen mijn kant op keek. Ik zag zelfs enkele bewakers onze kant op komen. Een donkere bewaker met een vriendelijk gezicht neemt het van Kendall over en tilt me in zijn armen. Ik geef aan dat, dat niet nodig is maar hij wuift het weg en neemt mij en kendall mee naar een kleedkamer achter de schermen waar we achtervolgt worden door verbaasde gezichten. Bij de deur aangekomen klopt de bewaker even op de deur waarna hij naar binnen gaat kendall volgt. Ik schrik me dood als one direction binnen zit. Ze kijken geschrokken op. De bewaker verontschuldig zich. Blijkbaar was hij in de situatie vergeten in welke kleedkamer de mensen zaten die hij moest bewaken.. Beetje raar maar ja. Nee nee het is goed. We helpen wel. Door twee sterken armen word ik overgenomen van de bewaker. Ik zie nog net een glimp van Kendall’s gezicht dat me aan het glimlachen maakt. Blijkbaar zagen de jongens het. Zo’n pijn doet het dus niet glimlacht een jongen met zwart haar die geloof ik Zayn moet heten. Ik schud mijn hoofd. En dan zie ik hem de blonde jongen Niall. Wat is hij knap van dichtbij. Mijn god hey. Hij kijkt me bezorgt aan. En dan trekt hij plots zijn shirt uit en drukt die tegen mijn neus. Ik duw hem gouw weg. Ben je gek man dat is een harstikke duur shirt. Geschrokken van mijn reactie stapt hij achteruit. Kendall kijkt me boos aan. Ik zie dat ze nog niet staat te gillen. Ze staat hier wel in de kleedkamer van haar idolen. Voor mij zijn het nog steeds gewoon mensen. Niall speelt graag voor zustertje laat hem maar knipoogt Harry de lieveling van Kendall. Ik lach even. Gaat alles goed? Vraagt een ander lid van de band louis heet hij. Ik haal het shirt even van mij neus en merk dat het bloeden gestopt is. Ja het gaat wel niks aan de hand zeg ik gouw. Gelukkig vragen ze niet wat er gebeurd is. Ik hou niet van liegen. Ik hou Niall’s shirt vast en wil het hem terug geven. Eh bedankt ik geef het blozend terug. Geen dank knipoogt hij. Hij had ondertussen al een ander shirt aan. Ik sta weer op. Hier Louis geeft mee een doekje en snel veeg ik mijn gezicht schoon. Thanks. Jullie zijn geweldig flapt Kendall er opeens uit. Ik kijk haar verbaasd aan. Thanks de jongens lachen naar haar. Is alles weer oké ? vraagt de overgebleven jongen Liam. Ja helemaal zeg ik vrolijk. Ik zie aan Kendall dat ze iets wil. En meteen reageer ik op haar blik. Eh mijn vriendin hier is heel erg fan mag ze misschien met jullie op de foto of zo ? Tuurlijk zeggen ze alle vijf tegelijk. Ik pak mijn telefoon. Zayn slaat een arm om Kendall heen en de jongens gaan dicht bij haar staan. Ik pak mijn telefoon om een foto te maken als Niall zegt: nee jij moet er ook op kom. Hij wenkt naar de bewaker die lachend de telefoon van me overneemt om een foto te maken. Ik ga tussen Kendall en Niall in staan die een arm om me heen slaat. Lachend worden we op de foto gezet de bewaker maakte zelfs meerder foto’s. Bedankt guys zeg ik. Natuurlijk dames zegt louis. Wil je niet nog een handtekening van deze gasten vraag ik aan kendall. Ze word een beetje rood dus help ik haar maar. Ik open haar tas waar een kladblokje in zit met de band voorop. Op de blaadjes staan de namen van de leden. Liam dat ben jij toch ik wijs naar Louis die in de lach schiet. Nee dat ben ik zegt een andere jongen. Oh. Pas nu ze zien dat ik serieus kijk, kijken ze allemaal een beetje verbaasd. Zo van hoe kan iemand onze namen nou niet kennen. Wat een echo’s zeg . Nadat ze allemaal hun handtekening hadden gezet zegt de bewaker dat het tijd word terug te gaan. We knikken. Ik open de deur en wil achter Kendall naar buiten lopen als Niall zegt; Krijgen we geen knuffel of zo ? Ik kijk hem verbaasd aan. Moet dat dan? Zeg ik. nee maar het zou wel vriendelijk zijn na onze hulp kaatst hij glimlachend terug. Omdat je het zo lief vraagt zeg ik terug. Hij kan een tweede glimlach niet onderdrukken. Oh wat is hij knap. Niall loopt naar me toe hij slaat zijn armen open en ik beantwoor zijn knuffel. Hij is echt warm. Ik geef ze net als Kendall allemaal een knuffel. Doeii word ons in de gang nog na geschreeuwd. Kendall houd haar mond. De bewaker brengt ons terug naar onze plaatsen. Gelukkig worden we niet meer zo na gestaard waarschijnlijk zijn ze ons alweer vergeten. Pas als de bewaker weg is begint Kendall keihard te gillen. Niet dat iemand het hoort onder hun eigen gegil door. Weet je wel wat er net gebeurd is zegt ze hijgend. We stonden daar met ONE DIRECTION krijst ze. Ze vonden jou trouwens leuk hoor vooral Niall knipoogt ze. Ja tuurlijkzeg ik afwezig. Nee echt waar hoor Ril. Ik heb op internet gelezen dat One direction niet gouw knuffels geeft aan zijn fans. Fantastische antwoord ik. Dan gaan de lichten weer uit, beginnen de gekleurde lampen weer te dansen over het publiek en komen de jongens weer op.