Exo 4.

“Trouwens, welke feestjes zullen we dit jaar eens organiseren?” vraagt Os plots.
Typisch, hij denkt weer aan niets anders dan aan feesten. Mellanie rolt lachend met haar ogen terwijl Didi hem een high five geeft.
“Laten we er misschien eerst voor zorgen dat we alles in orde krijgen, want Os, er moet nog een wc ontstopt worden in Mercurius.” Merkt Paula fijntjes op.
“Oh.. ja. Juist.” Os staat op en zucht. “Op naar Uranus dan maar.”
“Doei!” lacht Mel. “Veel plezier.”
Didi kijkt haar grijnzend aan. “Lach hem anders nog een beetje uit.”
“Sorry hoor..” zegt Mellanie dan, alsof ze het echt meent.
Didi rolt even grijnzend met zijn ogen voor hij een slokje van zijn cola drinkt. Al snel geraakt hij in gesprek met Paula en zit Mellanie een beetje alleen. Ze kijkt naar haar glas en zucht. Ze heeft er best zin in, in de vakantie. Als ze denkt aan alle leuke dingen die gebeurd zijn de voorbije twee vakanties.. misschien dat Cupido zijn pijlen nu eens op haar en Os mikt. Ze neemt haar glas vast en drinkt haar glas half leeg.
“Alles goed met je, Mel?” vraagt Paula lief.
Mellanie focust haar blik op haar vriendinnetje en glimlacht.
“Ja. Natuurlijk. Ik was gewoon een beetje aan het denken.”
Didi grinnikt en kijkt Paula veelbetekenend aan. Ook Paula kijkt even lachend naar de krullenbol. Mellanie lacht en gaat staan.
“Iemand nog iets drinken?” vraagt ze dan.

“Hoe gaat het met Femke?” vraagt Didi als ze ’s avonds aan het kampvuur zitten en Paula bij hun ploft. Ze was net nog even gaan kijken bij Femke, omdat iedereen wou weten hoe het zat.
“Beter. Het heeft haar goed gedaan om vandaag even te rusten.” Ze glimlacht.
“En Freddie?” vraagt Os.
Paula haalt haar schouders op. “Die is nog iets zieker als deze middag.. hopelijk wordt het morgen beter.”
Mellanie zucht. Wat is hier aan de hand? Freddie ziek, Femke ziek, Stef weg… Het rare gevoel dat ze had toen ze het park binnen kwam overvalt haar weer. Het gevoel alsof er iets staat te gebeuren, alsof er iets aan de hand is. Alweer. Maar hoe? Stef is hier niet, dus van aliënjagers gaan ze geen last hebben.. hoopt ze. En als ze komen vinden ze hier toch niets.
“Kunnen we niet nog eens langs gaan bij Freddie en Femke?” stelt Os voor.
Meteen schiet Paula recht in haar stoel. “Nee.. Dat gaat niet.”
“Hoezo gaat dat niet?” Didi trekt zijn wenkbrauw op.
“Eh.. Gewoon.. Ze hebben rust nodig en pottenkijkers kunnen ze nu niet gebruiken. Da’s toch ook niet leuk als je ziek bent, dus ik vind dat we het niet kunnen maken.”
Het gevoel in Mellanie haar buik wordt met de seconde erger. Wat is hier aan de hand? Waarom wil Paula niet dat ze bij Freddie en Femke langs gaan?
Os kijkt Mellanie even onderzoekend aan en zucht. Ook Os vraagt zich af wat er aan de hand is, dat kan hij haar vertellen met haar ogen.
“Oke dan.” Mompelt Didi tenslotte.
“Ik ga al naar de bungalow.” Mompelt Mellanie en ze kijkt veelbetekenend richting Os.
“Ik zal even met je meelopen, wie weet wat loopt hier al rond.” Hij gaat staan en neemt haar aan haar pols langs Paula en Didi. Zo snel ze kan lopen ze weg van het kampvuurtje.
“Wat?” vraagt Os.
“Wij gaan even langs bij Femke.” Zegt Mellanie zacht.
Os kijkt haar trots aan. “Is Mellanie Blond back?”
“Die is nooit weg geweest, Ozzie.” Ze trekt haar pols los uit zijn hand en stapt snel door.
Lachend kijkt hij haar na voor hij ook zijn pas versnelt en naast haar komt lopen. “Wat wil je daar eigenlijk bereiken?”
“Ik wil weten wat daar aan de hand is. Het is gewoon raar dat Paula niet wil dat we langs gaan.” Ze kijkt Os van uit haar ooghoeken aan en ziet hoe hij glimlachend naar de grond kijkt.
“En dat moet nu?” lacht hij.
“Ja?” lacht ze. “Wanneer anders? Nu is ongeveer het enige moment dat we even weg kunnen.. en dan zijn Didi en Paula even alleen.”
Os grijnst. “Wij ook.” Hij doet een poging om haar hand weer te nemen, maar Mellanie blijft plots stil staan, waardoor Os er naast grijpt.
Mellanie grinnikt even, maar focust dan meteen. “Sst..” zegt ze en ze kijkt rond. Ze kijkt even naar van waar ze komen en zucht.
“Verloren gelopen?” lacht Os.
“Nee, ik dacht dat ik iets of iemand hoorde.” Ze begint weer te stappen tot ze aan Femke’s huis zijn.
“Klaar?” vraagt Os zacht.
Mellanie knikt. Voor ze haar moed bijeenraapt en het trapje op stapt, neemt ze Os zijn hand. Meteen kijkt hij haar aan.
“Bang?” vraagt hij met een grijns.
Mellanie haalt haar schouders op en trekt Os het trapje op. Als ze aan de voordeur zijn haalt ze even diep adem voor ze op de bel drukt. Ze staan daar zeker vijf minuten voor er een beetje geluid te horen valt, achter de voordeur. De deur gaat met een luide kraak open en Femke verschijnt in de deuropening. Haar ogen zijn rood en ze wrijft snel nog even onder haar ogen.
“Hey, Femke.” Zegt Mellanie voorzichtig.
Femke haar blik blijft even hangen bij Mel & Os’ handen die nog steeds verstrengeld zijn en een klein glimlachje verschijnt op haar gezicht. Tot ze beseft dat ze echt voor haar deur staan.
“Wat doen jullie hier?”