37

silva pov

piep dat is het eerste wat je hoort. piep langzaam open je je ogen en went langzaam aan het felle licht. je kijkt om je heen en ziet dat je in het ziekenhuis ligt. als je recht op probeert te zitten gaat er een pijnscheut door je ribben en komen er zwarte vlekken voor je ogen. 'ah u bent wakker miss' zegt een zuster. je knikt en ze haalt een arts erbij. 'goedendag miss. ik zie dat je wakker bent' no shit sherlock. hij schijnt met een lampje in mijn ogen, 'weet u nog wat er is gebeurd' je zucht en knikt 'ik zou willen dat het niet zo was' 'dat kan ik begrijpen' hij doet nog wat andere testen. 'je bent toen flauwgevallen door uitdroging en voedseltekort, je hebt gebroken ribben, gekneusde pols en een lichte hersenschudding, ik zou u zo wat pijnstillers geven' je knikt en hij duwt een naald in mijn pols met halve spuit morfine. 'over een minuut zou het gaan werken. ik ga weer liggen. je sluit je ogen en val bijna direct in slaap.

wanneer je wakker word merk je dat het al weer morgen is. 'goedemorgen' je schrikt op en krijgt direct een pijnscheut in mijn ribben. 'O sorry' je kijkt om en ziet Ulvida zitten. 'het gaat wel' zeg je en gaat zo liggen dat het geen pijn meer doet. 'Sliva-' 'Yasmin' onderbreek je haar en ze kijk je verbaast aan. 'Yasmin, dat is mijn echte naam' ze glimlacht naar me. 'dat is een mooie naam, mijn echte naam is Yagami Reina' je glimlacht naar haar en kijkt dan naar buiten. 'wat is er?' vraagt ze aan je. 'ik zat te denken aan waar ik straks heen moet, ik denk dat ik weer terug ga naar het hutje' zeg je voor je er erg in hebt en je kijkt haar aan.

sooo hier is weer mijn aandeel van dit verhaal

xX rebecca