Hoofdstuk 30

‘Rhys,’ fluister ik met tranen in mijn ogen. ‘Rhys, hou me vast. Alsjeblieft.’
‘Josefien. O mijn god wat is er met je wang gebeurt.’
‘Binnen,’ fluister ik. Ik draai me nog even om naar Narcissa.
‘Bedankt voor de goede zorgen. Maar het. Het spijt me dat ik niet met uw zoon kan trouwen. Het spijt me echt.’
Ze omhelst me even kort.
‘Geen zorgen. We begrijpen het wel.’
Ik glimlachte even. ‘Dankuwel.’
Ik ging bij Rhys naar binnen en glimlachte nog even pijnlijk naar Narcissa. Ze verdween met een klein plopje.

‘Hier, duw dit maar tegen je wang aan.’
‘Bedankt mevrouw Montgomery.’
‘Graag gedaan liefje en zeg maar gewoon Olivia.’
‘Sorry Olivia ik zal het onthouden.’
Daarna vertrok ze en was ik alleen met Rhys. Ik wierp me in zijn armen en deed probeerde niet te huilen, maar het lukte niet. Tranen stroomden over mijn dikke wang heen.
‘Ssttt,’ fluisterde Rhys. ‘Het komt allemaal goed, allemaal goed. Dat beloof ik je. Dat beloof ik je lieverd.’
Na enige tijd kalmeerde ik weer en kijk Rhys aan.
‘Dankje,’ fluisterde ik.
‘Laat me eens even naar je wang kijken en daarna kleden we je om. Ondanks dat die jurk heel sexy bij je is,’ zei hij. Ik grijnsde en liet de zak met ijs zakken.
‘Auch,’ mompelde hij. ‘Dat moet pijn doen. Ik ga mijn moeder halen, die kan het met wat spreuken wel verminderen geloof ik.’ Ik knikte en keek hoe Rhys de kamer verliet en zijn moeder ging halen. Binnen een paar minuten waren ze terug. Olivia mompelde spreuken en ik voelde de drukkende pijn die het veroorzaakte afzwakken tot dat het langzaam weg ging. Ik voelde verwonderd aan mijn wang, die niet meer gespannen en opgezwollen aanvoelde.
‘Dankjewel,’ fluisterde ik en ik omhelsde haar even kort. ‘Dit voelt veel beter.’
‘Graag gedaan,’ zei ze met een glimlach. ‘Rhys help jij Jo even met haar koffer? Dan kan ze in de logeerkamer blijven de rest van de week. Jij hebt je schoolspullen al toch?’
Ik knikte. Mijn ouders hadden alles opgestuurd.
‘Mooi dan hoeven we die niet meer te halen. Rhys heeft ze ook al. Ga je maar omkleden en dan zie ik je wel weer met het avondeten.’
Ik knikte en bedankte haar nog een keer waarna ik Rhys volgde richting de logeerkamer, waar ik al zo vaak had geslapen en die zo vertrouwd voelde.

In mijn luiheidstenue, waar onder bestaat, een panty, een jurk, een veel te groot vest van Rhys en ja het is echt zo’n homo vest, maar zijn ma heeft het uitgekozen. Dan heb je dat. – hij mag er misschien klein en dunnetjes uitzien, maar hij is lang heel lang!- en de hulk pantoffels. Ja, ik ben dol op pantoffels. En ja, daardoor lijk ik op Dumbledore met zijn sokken, ja daar ben ik van op de hoogte. En mijn nog steeds blonde haar, in een staart gebonden. Zit ik op Rhys’ bed. Het voelt als net als vroeger toen we nog twee kleine eerstejaars waren en ik naar de jongens slaapzaal was geslopen, aangezien Rhys niet bij de meisjes kon komen. In het begin hadden de jongens raar op gekeken, maar toen ik en Rhys tegen hun een kussengevecht waren begonnen, was er een oorlog uit gebroken en keek niemand meer op van het enige meisje dat er was. We werden onderbroken door Snape, die de kamer binnen was gekomen en een einde aan het kussengevecht had gemaakt. Ik had nog net op tijd de badkamer in kunnen vluchten voordat hij me ontdekt had. Maar Snape had iets door gehad, ik had nogal hard gegild en geschreeuw en de meisjesstem was hem niet ontgaan. Toen ik na veel geklets met Rhys terug wilde gaan zat Snape in de leerlingenkamer. Giechelend hadden we ons bedacht dat ik nu dus bij hen vast zat en had ik de nacht doorgebracht op Rhys kamer. Mijn kamergenoten en vrienden hadden raar opgekeken toen ik die dag daarna in een shirt van Rhys terug naar de meisjesslaapzaal was gelopen. Natuurlijk hadden we alles achteraf uitgelegd, maar het was zeker een mooie herinnering voor later.