OO4

Vanuit Kaj:

Ik schrok me tepleuris. "Is ze vaker zo?" vraag ik geschrokken aan James. "WAT GAAT JOU DAT AAN?! BLIJF BIJ MIJN ZUSJE UIT DE BUURT SMEERLAP!" schreeuwt hij en rent Myrthe achterna. Appie komt op me afgerend en klemt zich aan mijn been vast. "Zo aapje, wat is er?" vraag ik. "Is er ussie?" vraagt hij en kijkt me aan met baby oogjes. Ja, oke, tuurlijk, baby's hebben baby ogen. "Je hebt precies de zelfde oogjes als die van ze zus, en nee, er is geen ruzie mannetje!" zeg ik en til hem op. Ik draai rondjes en knal op een me geven moment tegen iemand op. "He Appie!" zegt die gene en pakt Appie over. "He, ik ben Thomas, ken ik jou misschien ergens van? Je komt me zo bekent voor!" zegt hij. "He, ik ben Kaj, ja dat kan kloppen denk ik." antwoord ik. "Aha! Ik weet het alweer! Er hangen duizenden posters van jou en je vrienden op mijn zus haar kamer, zit jij in BBrave?" Hij kijkt me verbaast aan en dan begin ik te lachen. "Ja, ik zit in BBrave." "Mijn zusje is echt helemaal hoteldebotel van jullie, en jij bent haar favoriet! Kom dan gaan we naar der toe!" zegt hij. Voordat ik antwoord kan geven trekt hij me al mee. Als we de tuin ik komen kijken ze me geschrokken aan. "Myrthe, het spijt me, ik had je niet moeten zoenen. James, sorry dat ik zo bot reageerde." zeg ik snel en ren dan weer terug. Als ik net bij mijn fiets ben houd Myrthe me tegen. 'Kaj." zegt ze. Ik kijk haar aan en dan zoent ze me. "Je bent leuk." Ik bloos en draai snel mijn hoofd weg. "Dankje, jij ook." "Ik weet niet of het zo goed is als jij en James nog contact hebben. Daarom wil ik voorlopig ook geen contact meer. Het spijt me, Kaj, echt, maar het is niet goed voor James." zegt ze. Ik heb dit al eens eerder mee gemaakt.

"Het is over, niet dat het ooit iets geweest is, als je die singel nog op wilt nemen doe je dat maar met een van de andere jongens. IK BEN KLAAR MET JOU!" zeg ik en rij weg. Ik rij naar huis. Waarom overkomt mij dit altijd? Waarom altijd ik? WAAROM IK?! "He bro!" hoor ik dan opeens. Nou, hoor ik, ik ben er niet echt bij met mijn gedachten geloof ik, want opeens staan Cassius voor mijn neus. "Hallo? Is er iemand thuis?" vraagt hij poeslief. "Nee, ik ben er niet." zeg ik en fiets door. "Blijf jij maar eens even hier." zegt hij en houd mijn bagagedrager vast. "Laat mij gewoon." "Nee, vertel me wat er is. Heeft het met Myrthe te maken? Dat meisje die geweldig goed kan zingen, die de Meet&Greet heeft gewonnen en waarop jij zo gek bent?" "Ja, het heeft met haar te maken. Mag ik nu gaan?" Cassius kijkt me raar aan. "Nee, dat dacht ik dus maar niet. Je ziet hartstikke bleek, man! En je ziet er niet uit zo, zo kun je niet over straat! Kom, gaan we even naar mijn huis, kun je je daar opfrissen en me vertellen wat er is, oke?" vraagt hij. Ik schrik. "Zie ik er echt zo slecht uit?" Ik hoor zelf dat ik mijn stem geschrokken klinkt, alsof ik bijna moet huilen. "Man, ga niet janken dan, dat heb je al genoeg gedaan zo te zien." zegt hij. Ik pak mijn mobiel en bekijk me zelf in het beeldscherm. Van schrik laat ik een gil. "Omg, breng me nu meteen naar jouw huis, ik zie er niet uit!" zeg/roep ik. "Ja, en je mascara is uit gelopen!" "Haha, wat grappig zeg!" Cassius begint te lachen en eigenlijk is zijn lach zo aanstekelijk en moet ik dus ook lachen. "Aha! Van der Voort is ook weer aan het lachen! Eindelijk, we hebben hem aan het lachen gekregen, na 3089 jaar, is hij eindelijk aan het lachen! We zijn zo blij, daar moeten we feest van maken!" zegt Cassius en we stappen zijn huis binnen. "Welkom in mijn domein! Het is niet zo netjes, want mijn ouders zijn op vakantie, dus is het een rommeltje, dus let er niet op alsjeblieft." Ik begin te lachen en pak een koekje uit de trommel. "Nou, vertel maar, wat is er gebeurt met ... Hoe noem je haar?" "Green Eyes." zeg ik en Cassius glimlacht. "Groene ogen?" "Ja, hele mooie groene ogen."