~Rose~ 25

Het eerste waar ik aan dacht toen ik wakker werd was het uitje van gisteren. Ik had me nog nooit zo close gevoeld met mijn vader sinds mijn geboorte. Ik liep naar beneden waar mijn moeder al zat, weer in een joggingspak maar dit keer gewoon omdat ze lui was want haar gezicht was een stuk frisser en ze zat met een kleine glimlach haar cornflakes te eten. Ik plofte naast haar neer. Toch een beetje argwanend, bang dat ze wat zouden vragen. Maar ook dit was niet het geval, wat was er met mijn familie gebeurd?! Ik zag aan mijn moeders blik dat ze zag dat ik raar keek maar al snel kwam er weer een glimlach op haar gezicht te staan. Ik liep naar de keuken en pakte wat ook wat te eten. Ik plofte weer terug op de bank om vervolgens de tv aan te zetten. Er was een stom tekenfilmpje op maar dat maakte me niets uit. Ik had geen zin in zware programmas. Als ik heel eerlijk ben wist ik me ook in deze situatie geen houding te geven. Het zou me niks verbazen als mijn ouders nu dachten dat de drang om mezelf te snijden nu weg zou zijn. Mijn mond trok in een plooi toen ik besefte dat de kans groter dan 50% zou zijn dat ze dat inderdaad dachten. De sfeer voelde voor mij meteen vreselijk ongemakkelijk aan waardoor ik zogauw ik mijn eten ophad ik meteen naar boven racete, terwijl ik de blikken van mijn ouders in mijn rug voelde branden. Toen ik boven kwam deed ik mijn zoveelste rondje door het huis opzoek naar iets scherps, zonder resultaat. De rest van de dag zat ik op mijn kamer te niksen, te tekenen en nog meer vage dingen. Pas toen ik werd geroepen voor het avondeten ging ik pas weer naar beneden. We aten nasi, wat niet bepaald mijn lievelingseten was. Ik bleef maar met mijn eten spelen zonder uberhaupt te eten.
"Ik weet dat je het niet lekker vind maar eet iniedergeval iets!" Zei mijn moeder gefrustreerd. Ik hoorde de woorden, maar deed er niets mee en ging gewoon verder. Mijn vader zuchte geiriteerd. Ik keek hem aan en zag dat hij net een slok bier vanuit een flesje dronk, iets waar mijn vader erg van hield bij een bord nasi. Toen besefte ik me iets waardoor ik snel ging eten om eerder van tafel te kunnen.