Water 005 ;

Kaj van der Voort zaterdag 20.50 uur

Al een tijdje zat ik in het zand op het strand. Hoe kon Sam dit doen, hij wist dat ik haar leuk vond. Het kan best zijn dat hij Olivia ook leuk vind, maar dan hoeft hij haar niet gelijk te zoenen. Terwijl ik uitkeek over het mooie strand hoorde ik iemand aan komen lopen. ‘Ga weg, ik hoef het niet te weten.’ Ik had zo’n vermoedde dat het Sam was, totdat ik een meisjesstem hoorde, ‘Kaj?’ Ik draaide me om en zag Olivia staan, ze keek een beetje verbaasd. ‘Ow, Olivia. Ik wist niet dat jij het was, ik dacht dat het iemand anders was.’ Ze zal nu wel vragen waarom, dan moet ik zeggen dat ik haar leuk vond en dat maakt alles alleen maar meer gênant. Ze kwam dichterbij en ging naast me zitten in het zand. ‘Wat is er aan de hand? Waarom zit je hier?’ Ik moest me hieruit kletsen, ‘dat kan ik ook aan jou vragen.’ Ze keek me weer verbaasd aan, het klonk alsof ik haar weg wilde hebben. ‘Sorry hoor, als je alleen wilt zijn ga-.’ Ze wilde opstaan maar ik greep haar net optijd bij haar hand. ‘Nee, blijf alsjeblieft hier.’ Ze ging terug zitten en ik liet haar hand los.
Na een tijdje zo met z’n tweeën gezeten te hebben kwam ze terug op de vraag van net, ‘ga je nog antwoord geven? Waarom zit je hier s’ avonds helemaal alleen?’ Ik zuchtte, ‘soort van ruzie met Sam.’ Ik hoop dat dat het enige was wat ik hoefde te vertellen, maar nee, ‘waarom?’ Die vraag had ik al wel verwacht, wat moest ik zeggen? Haar gewoon de waarheid vertellen en het over me heen laten komen? Of gaan liegen? ‘Hij was grapjes aan het maken over mij.’ Ze keek me doordringend aan, iets in me zei dat ze me niet geloofde. ‘Ik geloof je niet. Ik ken je misschien pas net, maar je kunt me echt alles vertellen.’ Ik zuchtte diep en begon met het hele verhaal van die dag, met de wensballon, met het teruglopen, met het in het huisje praten, met de kus bij de deur.
Even was ze stil en ze trok allebei haar wenkbrauwen op, ‘dus,’ eindelijk kwam er iets uit haar mond, ‘Sam en jij vinden me allebei … leuk?’ Waarom die pauze tussendoor, had ze nooit zoiets verwacht dan? Ik knikte even en keek naar de zee, ‘en jij bent jaloers? Op Sam, omdat hij mij een kus gaf op mijn wang?’ Alweer knikte ik en bleef naar de zee staren. Toen voelde ik iets wat ik niet verwacht had, ik voelde twee zachte lippen op mijn wang. Ik keek opzij en zag Olivia zitten met een grote glimlach, er verscheen ook een glimlach op mijn gezicht. ‘Ben je nu niet meer jaloers?’ Ik moest even lachen en schudde toen mijn hoofd. ‘Weetje,’ ze keek nu ook richting de zee, ‘ik ben hier pas één dag en nu zijn er al gelijk twee jongens verliefd op mij. Dat is echt raar, als het aan mij ligt.’ Verbaasd keek ik haar kant op, ‘hoezo is dat raar? Je bent echt een mooi meisje.’ Ik zag haar wangen rood aanlopen en een glimlach verscheen. ‘Dankje.’ We staarden elkaar even aan voor een paar seconden. Het was nu of nooit, dacht ik bij mezelf. Ik leunde in, ze deed tot mijn verbazing hetzelfde. We kwamen dichterbij en onze lippen raakte elkaar bijna aan, totdat we verstoord werden door iemand die kuchte. ‘Olivia,’ ze trok haar hoofd bij me weg en keek omhoog, Max stond daar, ‘stoor ik jullie soms?’ Ik zag Olivia weer rood worden, ‘nee hoor,’ zei ik snel. Hij gaf me zo’n blik van ‘’ja ja’’ en wendde zich toen weer tot Olivia. ‘Er is telefoon voor je.’