De 100e Hongerspelen - 223

“Dat weet ik”, zei Katniss rustig. “Ze is hier.”

“Hier? Bedoel je, kan ik haar zien? Maar… Waar zijn we?”
“In het Capitool nog, het trainingscentrum, er is weer een opstand bezig.”
“Een opstand? Maar, maar waar heb je mij dan voor nodig? Waarom houden jullie mij gevangen?” Geduldig legde Katniss alles uit.
“Dat we jullie gevangen houden is omdat jullie nog moeten aansterken en moeten rusten, om het overzicht te kunnen bewaren en omdat we niet van iedereen zeker weten wie we kunnen vertrouwen”, verklaarde Katniss.
“Maar… Adriënne dan? Mag ik haar zien? En ik wil mijn ouders zien, ze hebben vast geen idee waar ik ben en…”
“Je mag Adriënne dadelijk even spreken”, zei Katniss vriendelijk. “Voor je ouders moet je nog even wachten.”
“Maar waarom?”
“Jullie daar weghalen was onze eerste prioriteit, maar nu moeten we eerst Snow verslaan, we hebben geen tijd om iedereen te gaan zoeken. Zodra dat gesprek met Snow voorbij is, gaan we je ouders zoeken.”
“Beloofd?”
“Dat spreekt voor zich”, zei Katniss. “Je bent genoeg gestraft.”
“Laat je me vrij als Snow verslagen is?”, vroeg Solaine hoopvol.
“Niet meteen, het wordt natuurlijk allemaal veel soepeler, maar je hebt dat medicijn nog nodig. We moeten jullie de eerste weken heel nauwkeurig opvolgen. Daarna kan je waarschijnlijk gaan.”
“Waarschijnlijk?”
“Solaine, je moet begrijpen dat we voor iedereen gaan uitzoeken of we jullie iets kunnen verwijten, en dat geldt niet alleen voor wie uit dat hok komt. Het land zal gerechtigheid eisen, voor eens en altijd. Maar de kans dat we jou iets kunnen verwijten is klein, al helemaal als we naar iets moeten zoeken dat opweegt tegen al die tijd dat Snow je gevangen hield.”
“En Adriënne?” Katniss zuchtte.
“Persoonlijk verwijt ik haar niets, zonder haar had deze opstand geen kans en ik ken haar al lang genoeg om te weten dat ze altijd tegen de Spelen was, maar als iemand anders haar aanklaagt, kan ik die klacht niet weigeren.” Katniss begon meer en meer te beseffen dat haar vriendin gevaar liep. Misschien zou ze toch eens, als zij de leiding kreeg over Panem, moeten overwegen om bepaalde mensen gratie te verlenen.