~Rose~ 24

“Nou gewoon, wil je gewoon samen iets doen? Zonder lastige vragen, gewoon plezier hebben.” Plezier . Dat had ik niet, nooit niet, ik verwacht ook niet dat ik het nu zou kunnen hebben maar het is in ieder geval afleiding.. Ik knik.
“Oke, goed.” Zeg ik kort.
“Wat wil je gaan doen?” Vraagt mijn vader enthousiast. Ik trek mijn gezicht in een grimas.
“Weet ik niet, jij stelde het voor?” Mijn vader denkt na.
“Een ehh.. pretpark?” Ik knik. Ik kan toch niets anders bedenken en voor mij maakt het niet zo uit wat we doen.
“Oke, maak je klaar dan gaan we zo oke?!” Vraagt mijn vader vrolijk. Ik knik langzaam en loop naar mijn kledingkast om iets uit te zoeken. Even later zitten we in de auto. Mijn vader glimlacht en ik kijk uitdrukkingloos vooruit niet wetende wat ik van de situatie zou moeten vinden. Na een tijdje komen we aan en mijn vader koopt twee kaartjes voor ons. We lopen naar binnen waarna we al bijna meteen ‘ruzie’ krijgen over waar we in gaan. Mijn vader schiet in de lach en stemt met mij in. Achter zijn rug kijk ik hem raar aan. Waar komt deze vrolijke bui vandaan? Ik bijt op mijn lip en ga naast mijn vader in de rij staan, waardoor hij gelijk een arm om me heen slaat en me tegen zich aandrukt. Ik geef hem een glimlach, uiteraard nep en denk na. Waarom is hij nu zo aardig? Dan bedenk ik me dat ik mezelf erop betrap dat ik het eigenlijk best fijn vind. Eindelijk lijkt het alsof er iemand om me geeft. Ik sla ook een arm om hem heen waardoor hij gelijk kijkt. Ik geef hem een glimlach, dit keer een echte. Mijn vader grijnst breed. Ik kijk hem vragend aan.
"Wat is er?"
"Je ogen twinkelen eindelijk weer eens." Glimlacht hij. En schijnbaar betekend dat echt veel voor hem, want ik zie iets waarvan ik weet dat hij het niet wil laten zien, tranen achter zijn ogen. Hij geeft me een kus op mijn kruin waarna we de achtbaan in stappen. Beiden glunderend. Mijn vader is tich nog niet zo slecht als ik dacht.