Proloog

Ik zat aan tafel te huilen
En wist niet eens waarom
Ik wilde me verschuilen
Voelde me moe...en dom

Ik ging bij mezelf naar binnen
Wat ik zag...beviel me niet
zo'n chaos...boosheid...onmacht
Maar ook heel veel verdriet

Toen ik het onder ogen zag
In liefde alle gevoel liet komen
Dat ik dit niet veroordelen mag
Toen mocht ik in vrijheid dromen...

Er kwam een engel over me heen
Verzachtte mijn chaos en pijn
Een kleurenpracht...en licht verscheen
En ik voelde ...ïk mag er zijn"

In alle gemoedstoestanden
In alle delen die in mezelf leven
Die allemaal ook bij me horen
Omdat ze MIJ zijn gegeven....

De engel bracht me in harmonie
Met mezelf..in álle toestanden
ik mócht huilen, lachen en boos zijn
'k werd geraakt door helende handen

Eleonore Sijpesteijn