[008] Louis William Tomlinson

Langzaam word ik wakker. Pijnscheuten trekken door mijn lichaam heen en ik klamp me nog meer vast aan de persoon naast me. Ik druk mijn hoofd in die gene zijn hals en hoor wat gemompel naast me. Slaperig open ik mijn ogen en zie een bos krullen. Geschrokken laat ik de jongen los en kruip naar achteren. Harry.. Ik piep zachtjes en kijk naar beneden. Vaag komen de herinneringen van gisteren avond weer omhoog maar het lijkt alsof ze heel diep weg gestopt zitten. Als ik de beelden voor mijn ogen zie slik ik. Nee.. Dat kan niet. Stil draai ik me op mijn zij en kruip zo ver mogelijk bij Harry vandaan. Ik wou het niet, ik wou niets met hem doen.. Hij is vreselijk.. hij heeft me gebruikt.. Tranen springen in mijn ogen. Ik kijk even opzij. Zo te zien ligt hij nog te slapen. Voorzichtig sta ik op. Mijn hoofd bonkt hevig en ik strompel naar mijn kleding. Zo snel en stil mogen kleed ik me om. Ik schrik op als ik een geluidje achter me hoor en draai me in een keer om. Harry had het kussen vast gepakt en lag nog rustig te slapen. Ik zucht opgelucht. Dit was mijn kans. Zo stil mogelijk strompel ik de kamer uit en zet me over de pijn heen. Ik kijk rond. De voordeur zat sowieso op slot. Mijn oog valt op een raam dat op een kiertje staat. Daar moet ik door heen passen. Ik kijk rond en zie een tafeltje. Ik strompel er heen en haal zo snel en voorzichtig mogelijk de spullen er af. Ik hoor een geluidje in de slaapkamer. Ik vloek binnensmonds en duw het tafeltje naar het raam. 'Louis?' Fuck, ik ga op het tafeltje staan en hoor geluiden. Zo snel mogelijk probeer ik het raam te openen. Ja, ja bijna.. Ik hijs me met moeite omhoog maar word dan opeens hard bij mijn heupen vast gegrepen en terug getrokken. De gene wankelt waardoor we beide met een harde klap op de grond vallen. Ik kijk op en zie Harry naast me liggen, zijn ogen staan woedend. 'Wat denk je dat je aan het doen bent?' Gromt hij woest.. Ik piep angstig en kijk hem aan. 'S-s-sorry,' breng ik trillerig uit. Dit was zo dom.. Hij staat op en loopt op me af. Hij pakt mijn shirt vast en trekt me zo overeind. 'Sorry?' Schreeuwt hij woest. 'Had dat eerder bedacht.' Hij trekt me overeind. 'Wil je zo graag naar buiten?" Hij klimt de tafel op en slaat het glas kapot. Mijn hoofd drukt hij er gevaarlijk dicht naar toe. 'Nee,' piep ik benauwd en voel een traan over mijn wangen rollen. 'Wat nou?' Snauwt hij. Benauwd voel ik hoe hij mijn hoofd dichter en dichter bij het glas brengt. 'Harry,' piep ik snikkend en probeer hem weg te duwen. Abrupt stopt hij. 'Hou. Op. Met. Huilen.''Sist hij terwijl hij me strak aankijkt. Snikkend staar ik hem aan. Even lijkt zijn blik iets te veranderen.. 'Jij bent waardeloos.' Hard trekt hij me mee naar de slaapkamer. 'Wacht hier,' Hij gooit me op het bed en sluit de deur. Niet veel later hoor ik een slot. Snikkend kruip ik in een en kruip onder de dekens alsof ze me kunnen beschermen. Ik.. ik wil gewoon naar huis.