Deel 9: Butterflies

Ik word wakker als ik mijn gsm hoor afgaan. Het is een berichtje van Harry. “Goedemorgen! Kijk eens naar buiten…xx” Ik sta op en loop naar het raam. Ik verschuif het gordijn een beetje en zie ze dan alle 5 staan. De een met koffiekoeken, de ander met fruitsap,… Het zijn toch zo een schatjes! Ik loop naar de voordeur en open deze. Ze komen allemaal naar binnen en gaan meteen aan tafel zitten. “Saar?” Ik kijk op van mijn bord en zie dat de jongens me iets willen vertellen. Ik knik en Liam neemt het woord. “Simon heeft de cover gisteren gezien en wil een keertje met jou praten, hij vind dat je echt in de band moet komen, je hebt echt talent!” Ik kijk weer naar mijn bord en zeg “Dat kan ik niet doen jongens, het spijt me!” Ik ga van tafel en loop naar boven om me om te kleden. Net als ik ben aangekleed wordt er op de deur geklopt. Ik zie de vrolijke krulletjes van Harry tevoorschijn komen. “Hey, mag ik binnenkomen?” “Ja, tuurlijk!” Ik ga op het bed zitten en hij volgt mijn voorbeeld. “Sorry, maar ik kan dat echt niet doen, ik bedoel, wat gaat iedereen dan van me denken?” Ik durf hem bijna niet aan te kijken. Harry neemt mijn kin vast zodat ik hem wel moet aankijken. “Saar, daar moet je je niks van aan trekken, dit is wat jij wilt en dat weet ik! Dit is je droom, laat die niet zomaar voorbij gaan!” Ik sta op en ga op het balkon staan. Ik voel hoe Harry langs me komt staan en mijn hand in de zijne neemt. “Saar, ik weet dat de jongens nu voor de deur staan om ons af te luisteren, dat doen ze altijd, maar je bent speciaal! Als jij zingt dan stopt de tijd, dan word je letterlijk in het lied gezogen… Saar, je moet het doen, dit is je kans!” Wow, dat is echt het mooiste wat iemand ooit heeft gezegt! “En laat ze maar zeggen wat ze willen, daar moet je je niks van aan trekken, maar van dit wel, van wat je met mij doet als je zingt, als je lacht of als ik je nog maar zie! Je maakt me elke keer weer blij… Ik hou van je Saar! Al van het eerste moment dat ik je in de klas zag zitten!” Zei hij nu echt dat hij van me houd? Ik lach zachtjes en kijk in zijn ogen. Onze hoofden komen zachtjes naar elkaar toe en als onze lippen elkaar raken, ontploft er een bom van vlinders en blijdschap in mijn buik. Hij legt zijn armen om mijn middel en ik leg mijn handen rond zijn nek en zo staan we nog wel eventjes. Tot Louis ons komt storen. “Zie je wel, ik wist het! Jongens, ze staan hier lekker te zoenen!” Nog geen seconde later staat iedereen op het balkon naar ons te kijken. “Laat ze maar doen! Jij bent nu de mijne en niemand kan dat veranderen!” Ik lach even en kus hem weer. De jongens maken awh geluidjes en gaan weer naar beneden. Wij blijven nog op het balkon staan in mekaars armen, ik wil hier echt nooit meer weg…

Omg dankjewel voor al die lieve reacties! Dit hoofdstukje is speciaal voor jullie!! Ik hou van jullie!!xx