Hoofdstuk 27: Welk ongeluk?

De volgende ochtend werd ik wakker en zag ik Steffen op een stoel aan de andere kant van het bed zitten. ‘’Gaat het een beetje,’’ vroeg Steffen. Ik keek naar hem en knikte even tot ik ineens op schrok en vroeg:’’ Waar is Christine?!’’ Op dat moment ging de deur open en kwam Christine binnen lopen. ‘’Ik ben in orde,’’ zei ze en het voelde als een hele opluchting. Ik voelde met mijn hand even over de achterkant van mijn hoofd en zweerde dat ik daar gister een wond had dat bloedde. ‘’Ik heb je wat bloed gegeven om sneller te helen,’’ zei Steffen en ik keek hem dankend aan. Ik wou opstaan, maar Steffen kwam snel op me af lopen en zei:’’ Blijf nog maar even liggen je hebt veel bloed verloren.’’ ‘’Dankje,’’ zei ik,’’ maar wie heeft dit eigenlijk gedaan?’’ Het gezicht van Steffen ging van lief naar bezorgd. Een ernstige blik keek me aan en aan Steffen zijn gezicht kon ik zien dat het geen goed nieuws was. ‘’Mark heeft iemand gestuurd om je te vermoorden, Damon is nu op zoek naar de jongen van gister avond. Hij zal zo wel komen,’’ zei Steffen. Ik keek even naar Christine die naar de grond keek. ‘’Kwam hij je bekend voor,’’ vroeg ik aan Steffen. Hij schudde nee en zei:’’ Ik kon het niet goed zien hij was te snel en het was te donker, sorry.’’ Ik haalde mijn schouders op en keek uit het raam. Steffen zijn telefoon ging en hij stond op. ‘’Damon staat voor de deur ik laat hem even binnen,’’ zij hij. Ik knikte en hij liep de deur uit. Christine kwam naast me zitten en keek me schuldig aan. ‘’Wat is er,’’ vroeg ik. ‘’Ik vind het zielig voor je,’’ antwoorde ze. Ik schudde lachend nee en gaf haar een duwtje, waardoor er weer een lag op haar gezicht kwam. ‘’Het is niet jouw schuld, ik ben blij dat er met jou tenminste niks aan de hand is anders hadden we dat ook nog kunnen uitleggen aan je ouders,’’ zei ik. Ze lachte even en stond toen op. ‘’Ik zal je wat rust geven, ik ben in de woonkamer als me nodig hebt,’’ zei Christine. Ik knikte even en lachte toen naar haar. Ik zag dat ze nog even twijfelde, maar liep toen toch nog door de deur de hal in en sloot de deur achter haar dicht. Ik bleef gespannen naar de deur kijken om te zien of Damon al binnen kwam met Steffen, maar na 10 minuten viel ik al in slaap.
Damon zijn verhaal:
‘Ik stap uit de auto en sms naar Steffen dat ik voor de deur sta. Het duurde niet lang of Steffen deed de deur al open. Ik liep zonder iets te zeggen door naar binnen en ging rustig op de bank zitten. Ik keek wat om me heen toen ik Steffen ineens hoorde vragen:’’ En heb je dader gevonden, Damon kom op, vertel! ‘’ Ik stond rustig op van de bank en keek Steffen strak aan. ‘’Jij hebt ook echt geen geduld, hé broertje, ‘’zei ik. Ik zette een scheve lach op mijn gezicht en knikte naar Steffen. ‘’Mooi zo,’’ zei hij en hij pakte zijn sleutels en deed de deur open. Ik rende hem achterna en keek nog wat rond, maar botste toen tegen Steffen op. ‘’Wat ben jij van plan,’’ vroeg Steffen. ‘’Ik ga met je mee,’’ zei ik. Steffen haalden zijn wenkbrauwen op en antwoorden:’’ Ik dacht het even niet, als ik jou mee neem naar de dader vermoord jij heb binnen vijf minuten. Hij leeft toch nog wel, hé?’’ Op Steffen zijn gezicht kwam een uitdruk te staan die mij liet lijken dat hij een groot raadsel probeerde op te lossen. ‘’ Steffen je stelt me weer teleur. Als ik honger heb neem ik wel een mens en niet een vampiertje die de dader is van een moord poging op onze vriendin,’’ zei ik met een lachje. Steffen schudden nee en zei toen:’’ Ik wil dat je hier blijft bij Diley, jij kan haar beter beschermen dan mij en misschien komt er nog een ander terug om haar te doden.’’ Ik knikte even en Steffen draaide zich om. Ik keek heel even hoe hij weg liep en draaide nu zelf ook om. Ik wou net één stap zetten toen Steffen me riep. ‘’Er is wel een vriendin bij Diley die daar een tijdje logeert, dus gedraag je,’’ zei Steffen. Ik knikte en op een sarcastische manier gaf ik antwoord:’’ Ik zal mij gedragen, meester.’’ Ik lachte naar hem en liep door naar binnen. Ik gooide de deur achter mij dicht en ging op de bank zitten. ‘’Dus jij bent zeker Damon,’’ hoorde ik achter mij. Ik draaide me om en zag een meisje in de deur opening staan. ‘’En jij bent zeker de vriendin van Diley,’’ vroeg ik. Ze knikte en ging op de stoel naast de bank zitten.’
Ik stond in een donkere kamer en zag heel af en toe een schaduw heel snel voorbij schuiven. ‘’Hallo, is daar iemand,’’ riep ik. Het bleef even stil en toen hoorde ik voetstappen. Ik rende rond, op zoek naar de persoon die achter mij aan zat. Ik stopte met rennen om te luisteren of ik de persoon kon horen lopen, maar het was helemaal stil. Ik was aan het rond kijken toen ik ineens een helse pijn in mijn rug voelde. Ik keek naar mijn buik en zag dat er een houten staak doorheen stak en ik draaide me om. Ik zag Damon met een lag op zijn gezicht staan en hij zei:’’ Dit is je verdiende loon, je had weg moeten blijven bij vampiers en weerwolven.’’ Ik zakte langzaam op mijn knieën en voelde de energie samen met mijn bloed uit mijn lichaam verdwijnen. Ik probeerde Damon nog te roepen, maar kon geen geluid uit mijn keel krijgen. Toen ik Damon zijn jas wou vast pakken draaide hij net om en liep weg, ik miste zijn jas. Ik lag nu op de grond en blies mijn laatste adem uit.
Ik schrok op van mijn nachtmerrie en keek meteen op de klok. Ik had een uur geslapen en Damon of Steffen was mij geen van beide komen wakker maken. Ik probeerde langzaam om hoog te komen en voelde me wat licht in mijn hoofd worden, maar ik zette door. Ik pakte mijn badjas van mijn stoel en trok deze aan terwijl ik mij vast hield aan het bureau. Nadat ik mijn badjas aan had liep ik voorzichtig naar mijn deur, door de hal in. Ik hoorde een jongen en Christine praatte en ging in de hal tegen de muur staan. De jongen die op de bank zat was Damon en hij was inderdaad aan het praten met Christine. Ik leunde een tijdje tegen de muur, denk toch weel een half uurtje, toen Damon ineens op stond. ‘’Ik pak wat drinken wil jij ook,’’ vroeg Damon aan Christine, maar die schudde nee. Hij liep richting de keuken en stopte toen hij mij zag staan. ‘’Wat doe jij uit bed, ga meteen terug,’’ zei Damon. Ik lachte even naar hem, maar merkte dat hij het echt meende. ‘’Ik sta hier al een half uurtje en het gaat prima,’’ zei ik tegen hem. Hij knikte even en gebaarde toen dat ik erbij kon komen zitten. Ik ging recht op staan en liep zonder me ergens aan vast te houden richting de bank, maar in het midden van de kamer begon alles te draaien. Ik zocht nog naar iets om me vast te pakken, maar kon niks vinden. Ik maakte me klaar voor de harde klap op de grond. Net op het moment dat ik op de grond zou vallen, voelde ik twee sterken armen die me opvingen. Ik schrok en het duurde even voor ik mijn ogen open durfde te doen.
Het moment dat ik mijn ogen open deed keek ik in de ogen van Damon. Ik lachte even naar hem en voelde me super stom, maar gelukkig kon Damon nog terug lachen. Het duurde niet lang of de lach veranderde in een boze blik. “Ik sta hier al een half uurtje en er is niks aan de hand,’’ zei hij sarcastisch. Ik merkte dat mijn lach veranderde in een doodsblik. Damon begon weer te lachen en tilde me op. Hij droeg me naar de bank en legde me neer. Hij liep terug naar de keuken haalde een glas cola voor hem en een glas water voor mij en zei:’’ Drink dit op, je hebt al heel lag niet gedronken.’’ Ik bedankte hem door een knikje en keek toen naar Christine, die mijn bik probeerde te negeren door naar de vloer te blijven kijken. “Waar is Steffen eigenlijk heen,’’ vroeg ik om de stilte te breken. Damon keek me even aan en zei toen:’’ Steffen heeft met een vriend afgesproken om iets te regelen zodat je veilig bent als wij niet in de buurt zijn.’’ Ik knikte even en realiseerde me dat Christine nu al een half uur naar de grond zat te kijken. ‘’Hoe gaat het eigenlijk met jou Christine,’’ vroeg ik en aan haar reactie kon ik zien dat ze ergens over na zat te denken en van mij schrok. ‘’Ja gaat wel goed,’’ zei ze,’’ Ik heb mijn moeder net gesproken en ze vindt dat ik naar huis moet komen en niet hier moet blijven als er een moordlustige vampier achter je aan zit.’’ Ik knikte en gunde haar een lachje die zij opving als een goedkeuring. Ze stond op en pakte haar tas en zei gedag. Ik zou dolgraag haar uitgewaaid hebben bij de deur, maar helaas kon ik niet opstaan van de bank. Ik hoorde de deur dicht gaan en Damon kwam aan lopen van de hal. Ik wou net een slok nemen van mijn water toen Damon ineens mijn glas uit mijn hand trok. ‘’Ik kan je ook gewoon mijn bloed geven als je dat liever wilt, dan ben je veel sneller genezen,’’ zei hij. Ik schudde nee, maar bedankte hem alsnog voor het aanbod. Hij knikte ook en liep toen naar het einde van de bank. Hij zette het glas water op de tafel, pakte de afstandsbediening, tilde mijn benen op en ging op de bank zitten met mijn benen op zijn schoot. Hij zette de tv aan en lachte even naar me. Het was raar, maar voelde vertrouwt. Een vampier in huis hebben die je liever wil beschermen dan dat hij je het lootje laat leggen (vermoorden). Hij keek me even aan en ik lachte naar hem en hij keek weer terug naar de tv. Ik probeerde mee te kijken, maar viel langzaam in slaap.

Ik hoorde wat rare geluiden op de achtergrond en schrok meteen wakker toen de voordeur dicht viel. Ik sprong overeind met een krant in de aanslag toen ik recht in de ogen van Steffen keek die me recht in mijn gezicht uitlachte. Damon werd ook langzaam wakker en begroete Steffen. Ik ging weer rustig op de bank zitten en Steffen ging op de andere bank zitten. “En,’’ vroeg Damon. Steffen keek hem aan en lachte,’’ Alles is geregeld. Als wij niet in haar buurt zijn is hij er wel, maar hij wil niet dat ze hem leert kennen. Ik weet ook niet waarom, maar hij zegt dat ze hem wel leert kennen als de tijd daar is,’’ zei Steffen. Damon knikte en vroeg:’’ Waar is hij nu dan?’’ Steffen wees naar de tuin en ik richtte mijn blik meteen op de tuin. Damon zag ik knikken in mijn oog hoeken en ik hoorde hem iets verluisteren naar Steffen maar kon het niet goed horen. Steffen kon het wel goed horen want hij knikte op wat Damon zei. Ik voelde een steek in mijn zij en greep met mijn hand naar die plek. Damon sprong meteen op en vroeg:’’ Gaat het wel?’’ ‘’Ja, allen een steek in mijn zij,’’ zei ik en ik ontspande me weer en ging rustig achter over liggen. ‘’Laat één van ons je nou wat bloed geven, dan ben je zo weer beter,’’ zei Steffen en ik bleef hevig nee schudden. Damon pakte mijn hoofd en zei lachend:’’ Stop met schudden, voordat je hoofd eraf valt.’’ Ik moest hard lachen, maar weer keerde de steek terug. Ik greep weer naar mijn zij, maar Damon stond meteen op en zei:’’ Ik maak wel wat soep voor je, misschien heb je namelijk steken in je zij omdat je moet eten.’’ Ik knikte instemmend mee, alsof ik er nog wat tegen in had te brengen. Ik keek rustig naar de tv en hoorde in de keuken de waterkoker borrelen. Na tien minuten kwam Damon uit de keuken met drie bakjes soep. ‘’Zo,’’ zei hij,’’ Ik heb voor ieder maar een bakje gemaakt, want ik denk dat we allemaal wel honger zullen hebben.’’ Steffen knikte ook en ik wilde een paars bakje pakken toen Damon ineens zei:’’ Nee, niet die paarse die is voor mij. Die groene is voor jou.’’ Ik keek hem even aan en pakte toen toch het groene bakje. Ik moest toegeven voor bakje soep dat uit een zakje kwam smaakte het goed en ik at het best snel leeg voor mijn doen. Nadat ik mijn bakje leeg had, pakte Damon het uit mijn handen en vertelde me dat ik moest gaan slapen en dat ik me dan sneller beter zou voelen. Ik ging tegen Damon aan liggen en sloot mijn ogen. Ik denk niet dat het lang duurde of ik was in slaap gevallen en vergat alles van het ongeluk en de nachtmerrie.