Hoofdstuk 53

Ik doe het armbandje om en wordt weer naar binnen geduwd “eerst wilde ik Danielle meebrengen” zegt Daan “echt?” vraag ik, Daan knikt “alleen dat vonden de jongens niet goed” zegt hij. Ik zie dat de jongens al verder gelopen zijn, ik voel dat mijn arm weer aan het bloeden is en zie dat er een donkere vlek op mijn vestje begint te komen. Ik probeer het te verbergen door mijn arm tegen me aan te houden, als we in mijn kamer komen schrik ik ‘kutzooi, mijn bed is nog rood’ denk ik. Daan kijkt naar het dekbed “Cin, wat is er gebeurd?” vraagt hij “niks” zeg ik “Cin?” vraagt hij, ik zie dat hij tranen in zijn ogen heeft “sorry schat” zeg ik zacht. De jongens en Marjon zijn gelukkig niet in de kamer “Wat heb je gedaan?” “ik kon niet anders, ik begin de moed op te geven” zeg ik zacht. Daan gaat op het bed zitten waar hij geslapen heeft, ik ga naast hem zitten en kruip tegen hem aan “ben je boos?” vaag ik bang “ik weet niet wat je gedaan hebt, maar boos kan ik niet zijn. Dat weet je” zegt hij, ik begin te huilen. Ik zie dat Daan naar mijn arm kijkt en ik denk dat hij de donkerdere vlek ziet want hij pakt mijn arm vast en doet mijn vestje uit. Ik zie dat hij schrikt, ik ben bang voor zijn reactie en kruip iets naar achteren. Daan staat op “Cin, lieffie je weet toch dat je altijd bij me terecht kan?” zegt hij, hij loopt naar de deur “Daan! wacht” roep ik, hij is al weg. Ik laat me op het kussen vallen, ’t kussen ruikt nog een klein beetje naar Daan. Ik begin te huilen, na een paar minuten ga ik op zoek naar het puntenslijpertje. Ik zet het op mijn arm en begin te twijfelen, ik denk aan Daan en aan hoe erg ik hem kwets. “nee, ik doe het niet” zeg ik per ongeluk hardop. Daan komt binnen “Wat zei je lieffie?” ik leg snel de slijper weg “oh, ik was in mezelf aan het praten” zeg ik, Daan loopt naar de wasbak en maakt een doek nat. Hij komt bij me zitten en maakt mijn arm een beetje schoon “sorry” zeg ik weer “niet weer doen hé” zegt Daan, ik haal mijn schouders op “ik kan niks beloven” zeg ik. Ik wil tegen Daan aan gaan zitten maar durf het niet, net als ik de moed heb verzameld komen Marjon en Yasmine binnen. Ik kijk van Marjon naar Yasmine en terug "Yasmine ben jij dat echt?" vraag ik "ja" zegt ze, ze komt op me af en geeft me een knuffel "oh My god, Yasmine. Ik kan het niet geloven" “Geloof het maar” zegt ze, ik geef haar een knuffel “weet Nils dat Yasi hier is?” vraag ik aan Marjon, Marjon schud haar hoofd “die komt het wel te weten” zegt Yasmine “maar nu nog niet” zegt ze erachteraan. Daan trekt me tegen zich aan “hoe gaat het nu?” vraagt hij, ik fluister in zijn oor “goed, maar ik wil naar huis. Nu Yasmine hier is al helemaal” “Dat kan niet meissie, ik zou ook niks anders willen” fluistert hij. Ineens komt Rein binnen gelopen, ik zie Yasmine kijken “hoi, ik ben Rein” zegt Rein “ik weet” zeg Yasmine lachend “Rein waar zijn Owen en Nils?” vraag ik “uhm goeie vraag” zegt Rein, iedereen begint te lachen “Rein, waar heb je Owen en Nils voor het laatste gezien?” vraagt Yasmine “zie ik eruit of ik dat nu nog weet?” vraagt hij “nah niet echt” zegt Daan. Ineens zwaait de deur open en komt Nils binnen, hij ziet Yasmine en blijft stokstijf stilstaan “Yyyaassmmiiinnneee” stottert hij, ik begin te lachen “Nils doe normaal, nu lijk je net een kind wat niks durft” zeg ik, ik fluister iets in Daan zijn oor en hij loopt met Nils weg. Yasmine en Marjon kijken me aan “Yasmine, Nils vindt je leuk maar dat wist je denk ik al” zegt Marjon, Yasmine knikt “alleen een probleempje, hij durft je waarschijnlijk niet te vragen” zeg ik, Yasmine begint te lachen. Ik pak mijn mobiel en kijk eventjes op Twitter, er gaat net een tweet van Nils door mijn tl heen 'jij doet mijn hart sneller kloppen' ik begin te lachen "kijk Nils zijn twitter eens " zeg ik tegen Marjon en Yasmine, ze pakken hun mobiel "Nils is verliefd en?" zegt Yasmine "nou kijk een paar tweets terug maar" 'kzieje geern" is een van zijn tweets. Nils en Daan komen binnen gelopen, Daan komt bij me op bed zitten en Nils pakt een stoel. Ineens gaat Yasmine op Nils zijn schoot zitten, ik kijk Marjon raar aan en begin te lachen. Ik kijk naar Nils en zie dat hij rood wordt, Daan knikt en gebaart iets naar Nils. Ineens staat Yasmine op en gaat op een andere stoel zitten, Nils staat op en loopt naar Yasmine toe "wilt ge eens samen weg gaan?" Vraagt Nils "Natuurlijk" zegt Yasmine en ze kijkt Marjon en mij aan, ze geeft ons een knuffel en loopt met Nils de kamer uit. Ik voel mijn mobiel trillen en zie dat ik een app heb van Marjon ‘weet Daan het al van het snijden?’ ik antwoord ‘ja ’ ik leg mijn mobiel weer weg. Ik krijg weer een appje binnen en kijk ‘hoe reageerde hij?’ ‘hij zei dat ik altijd bij hem terecht kan als er iets is en is toen weggelopen’ Daan trekt me tegen zich aan “nooit meer doen meiss” zegt Daan ineens, ik kijk hem raar aan “ik las mee” zegt hij verlegen, ik geef hem een knuffel en een kus. “wat had je eigenlijk tegen Nils gezegd?” vraag ik “dat hij niet dom moest doen maar Yasmine gwn moest vragen, en ik heb hem van alles gezegd over Yasmine” zegt Daan. Rein komt binnengelopen en geeft Marjon een kus “waarom staan Nils en Yasmine op de gang klef te zoenen?” vraagt Rein, ik kijk Marjon aan en begin te lachen "wat heb ik verkeerd gezegd?" vraagt Rein "laat maar" zegt Marjon "Cindy waarom is dat bed rood? Is er iets mis gegaan met bloed prikken of?" vraagt Rein "ja, er is iets mis gegaan met.." ik merk dat Daan me aankijkt en zijn hoofd schud, ik ben stil en kijk voor me uit. "wil je de zin alsjeblieft afmaken?" vraagt Rein "Rein, Cindy maakt haar zin niet af. Dit klinkt lullig maar dit hoef je niet te weten" zegt Daan op het moment dat ik iets wil zeggen. Rein knikt "oke" zegt hij, er hangt een enge stilte. Kim komt binnen gelopen en ik kruip bang tegen Daan aan, ik voel Daan zijn arm om me heen “wat is hier gebeurt?!” vraagt Kim, ik kruip nog dichter tegen Daan aan. Het is stil en niemand zegt iets, ineens staat Daan op. Ik heb zijn hand vast en probeer hem tegen te houden “Cindy, laat me alsjeblieft los” zegt hij boos, ik schrik en laat zijn hand meteen los. Daan loopt met Kim de gang op en de deur valt dicht, ik laat me achterover vallen en denk aan het slijpertje wat onder het kussen ligt. Ik pak ‘t slijpertje en verstop hem onder mijn mouw, de deur gaat open en Owen komt binnengelopen “heey” zegt hij “wat doe je Cindy?” vraagt hij, ik schud mijn hoofd “niks hoezo?” “je handen liggen onder de deken en je bent aan het frutselen” zegt hij terwijl hij op het bed gaat zitten. “waar zijn Daan en Nils eigenlijk?” vraagt Owen “Nils staat ergens te zoenen waarschijnlijk en Daan is met Kim aan het praten” zegt Marjon, “hoezo staat Nils te zoenen? En met wie? En waarom is Daan met Kim praten?” vraagt Owen verbaasd “Ohja dat wist je nog niet, Yasmine is in Nederland” zegt Marjon “en Daan is over mij aan het praten” zeg ik “Nils staat dus met Yasmine te zoenen neem ik aan, maar waarover zijn Daan en Kim aan het praten?” vraagt Owen, hij kijkt Rein aan die er maar een beetje bijzit “ik denk over Cindy” zegt Rein “en waarom?” vraagt Owen, ik sta op en trek Owen mee de kamer uit. Als ik hem een eindje verder loslaat gaan we op een bankje zitten “Cin, ’t infuus is net geknapt” zegt Owen bang, ik kijk hem aan en haal mijn schouders op “Boeit niet, ik moet je iets zeggen” zeg ik. Owen kijkt me raar aan “Daan verteld toch altijd alles aan je?” vraag ik, Owen knikt “ik vertrouw jou net iets meer dan Rein of Nils, ik ben bang dat ze dit tegen Marjon of Yasmine zeggen” zeg ik. Owen knikt “Daan is met Kim praten” zeg ik, “weet ik” zegt Owen. Ik doe voorzichtig mijn mouw omhoog en zie Owen met grote ogen kijken “hoe? Waarom?” vraagt Owen. Ik ga tegen Owen aanhangen “ik, ik kan het niet meer” zeg ik zacht “wat niet?” “ik begin de moed op te geven Owen, ik wil gewoon naar huis. Ik kan zonder het infuus, dat zie je toch?” zeg ik “Cin, dat is aan Kim dat weet je. Maar hoe heb je het gedaan?” vraagt Owen “beloof je dat ik het wel mag houden? Niet afpakken dan dus” vraag ik zacht “misschien” zegt Owen, ik laat de slijper in mijn hand glijden en vouw mijn hand open. Ik zet de slijper op mijn arm en wil krassen maar Owen legt zijn hand op mijn hand waardoor ik niet kan krassen “en jij denkt dat we dat gaan doen?” zegt Owen vragend “ja, jij vroeg hoe en trouwens waarom niet?” vraag ik. Owen pakt de slijper af “Owen geef terug! Doe niet zo gemeen” roep ik, Nils en Yasmine komen langsgekomen en kijken ons aan “ik loop mee terug” zeg ik terwijl ik opsta, we lopen naar de kamer “wat was er?” vraagt Nils “oh nee niks, ik wilde gewoon even met Owen praten” zeg ik. We komen de kamer binnen en ik ga weer op bed zitten, Daan komt net binnen gelopen met Kim. Ik ga op het bed liggen “Cindy kom je even mee?” vraagt Kim “waarom?” vraag ik “het was eigenlijk geen vraag” zegt ze, met tegenzin sta ik op en loop ik mee “Daan heeft me net alles verteld, dat je hier weg wilt maar ook dat je jezelf snijd” zegt ze, ik staar naar mijn schoenen “Cindy laat de sneden eens zien” zeg Kim “nee, waarom?” “Cindy, ik wil dat je ze nu laat zien” zegt Kim streng, langzaam stroop ik mijn mouw omhoog “kom eens mee” zegt Kim en ze loopt de kamer weer in, uit een kastje pakt ze antibiotica en doet het op een doekje waarmee ze over de sneden heen gaat. Het prikt heel erg en ik moet moeite doen om niet te gaan schreeuwen. Kim neemt me weer mee naar de gang "dit mag je eigenlijk niet doen he" zegt Kim, ik haal mijn schouders op "waarmee heb je dit gedaan?" vraagt Kim "een slijper" zeg ik "en waar is die nu?" vraagt ze "Owen heeft hem afgepakt" zeg ik "Owen weet hier dus van en Daan, wie nog meer?" vraagt ze "Marjon" zeg ik zacht, we lopende kamer in en Kim prikt opnieuw het infuus "zou iedereen de kamer even willen verlaten behalve Owen, Marjon en Daan" vraagt Kim. Ik ga op het bed liggen 'mij word toch niks meer gevraagd' ik pak mijn mobiel en tik twitter aan 'dik kruisverhoor op de kamer nu' tweet ik, ik krijg veel reacties maar reageer er niet op. “Cindy, luister je ook een mee?” vraagt Kim, ik schud mijn hoofd “nee” zeg ik. Ik voel mijn mobiel afgaan en kijk, ik zie dat ik een sms’je heb ‘nu je in het ziekenhuis dood ligt te gaan (je gaat dood) maakt het niet uit dat hij met mij gaat neem ik aan’ ik gooi mijn mobiel op de grond en begin te huilen, ineens zit Daan bij me op bed “wat is er?” vraagt hij “ga toch weg, ga maar naar die ander. Ik ga toch dood!” roep ik. Daan staat op en loopt weg, ik laat me achterover vallen en begin nog harder te huilen. Kim, Owen en Marjon zitten ineens naast me “Cindy wat is er?” vraagt Marjon. Owen begint me te troosten, ik wijs op mijn mobiel waar het beeldscherm van gebarsten is. Marjon pakt mijn mobiel en geeft hem aan mij, ik ontgrendel mijn scherm en laat de sms lezen. Owen rent de kamer uit, ik kijk Marjon aan die een arm om me heen slaat en me troost. “Daan heeft echt geen ander” zegt ze. Ik haal mijn schouders op “hoe weet je dat?" vraag ik, ik zie dat Owen de slijper op het kastje heeft gelegd en pak hem, ik zet hem op mijn arm en kras mezelf “CINDY NEE!” roept Marjon “te laat” zeg ik en leg de slijper weer weg. Marjon begint te huilen en loopt de kamer uit, ik pak mijn mobiel ‘net mobiel op de grond gegooid, scherm kapot’ tweet ik, ik stuur in de groepswhatsapp “ik beloof dat ik het niet meer zal doen, nooit meer:$” stuur ik ‘wat is er??’ vraagt Nils ‘laat maar, miss beter als ik het laat zo als het is’ schrijf ik terug. Ik maak een groep aan met Daan, Marjon, Rein en Owen ‘willen jullie please komen, ik wil iets zeggen’ schrijf ik. Ik leg mijn mobiel weg en op dat moment gaat de deur open, Rein komt de kamer binnen en gaat op een stoel zitten “wat is er?” vraagt Rein “ik leg zo alles uit” zeg ik “en waarom mogen Yasmine en Nils niet komen?” vraagt hij “Yasmine flipt hem waarschijnlijk helemaal en Nils wordt waarschijnlijk heel boos” zeg ik “Cin, Yasmine is aan het huilen en Nils weet niet wat hij moet doen of zeggen” ik ben stil en staar naar de deur, Daan en Owen komen binnen. “waar is Marjon?” vraag ik “die is met Yasmine en Nils weg” zegt Owen. “ik heb een idee” zegt Daan. Ik kijk hem aan, hij staat tussen twee stoelen in “Cindy, als jij beloofd om niet meer te snijden vind je het ook niet erg als ik je armen controleer” zegt Daan, ik kijk naar mijn tenen en ben stil “en verder is het een verassing voor jou” zegt hij erachteraan. Ineens gaat de deur open en komt Kim de kamer in, ze gaat op een stoel zitten “Cindy, als je beloofd dat je niet meer snijd. Willen we jou hier tot morgen hebben en morgenavond naar huis sturen” zegt Kim, ik ben stil en kijk bang naar Daan. Daan komt naast me zitten en ik ga op zijn schoot zitten “ik wil niet terug naar huis” zeg ik bang “je mag met mij mee, alles is goed” zegt Daan zegt, ik sla mijn armen om zijn nek en ga met mijn hoofd tegen zijn schouder liggen. “Ik ga mijn best doen om niet meer te snijden, maar beloven doe ik niet” zeg ik “Cin, ik ga op vakantie en vertrek van het weekend” zegt Daan ineens “nee, alsjeblieft Daan laat me niet alleen ik wil niet zonder je” zeg ik “ik kan het niet meer terugdraaien, want ik ga met” “Rein, Nils, Owen, Yasmine, jou en mij” zegt Marjon, ik begin te huilen en merk dat Daan over mijn rug wrijft “maar, waarom? Hoe? Wanneer?” “ik vertel het je nog wel op weg naar huis morgen” zegt Daan “je hebt alleen wel veel rust nodig en over een maand moet je terugkomen voor controle” zegt Kim. Ze loopt weg en meteen daarna zwaait de deur al open en komen Marjon, Yasmine en Nils binnen. Yasmine komt op me en geeft me een knuffel, “best friends ever” zeg ik. “zullen we in het restaurant gaan eten?” vraagt Daan ineens, ik knik. “Cindy ga in de rolstoel dan alsjeblieft” zegt Daan bang. Ik kijk hem aan “bang of wil je gewoon graag duwen?” vraag ik “beide” zegt hij.