Hoofdstuk 47

"Hier is het!" Roep ik enthousiast. We staan voor het gebouw dat ik vroeger mijn huis noemde, nou ja... studenten huis/appartement.
Liam parkeert de auto en Niall en ik stappen uit. We lopen naar de ingang, gelukkig heb ik mijn sleutel nog en kunnen we dus zonder problemen naar binnen.
We lopen door de woonkamer, rechtstreeks naar mijn kamer.
"Wauw, het is hier best mooi!" Zegt Niall als hij mijn kamer ziet. Ik glimlach even en pak de spullen die ik nodig heb. Ik ben ook al wat kleding komen halen meteen nadat we terug uit LA kwamen. Maar nu moet ik echt alles meenemen, van sieraden tot tijdschriften.
"Zo ik heb alles wel." Zucht ik als ik de lege kamer nog een keer rond kijk.
"Moeilijk om afscheid te nemen?" Het is alsof Niall mijn gedachten kan lezen.
"Toch wel moeilijker dan verwacht!" Zucht ik.
Geen Tessa of andere vrienden te bekennen. Gelukkig heb ik de afgelopen dagen genoeg tijd gehad om een brief te schrijven. Ik haal de brief uit mijn tas en leg hem neer in de woonkamer. Op de envelop staat Tessa... Dus de rest zal wel begrijpen dat het niet voor hun bedoeld is.

Lieve Tessa,
Wat mis ik je vreselijk meid. Ik had zo graag gewild dat je alle mooie momenten met me had kunnen beleven.
Helaas was dat niet zo... Ik heb je berichten gestuurd, zonder enig antwoord. Dus gaf ik het op... Ik heb mijn spullen bij elkaar gezocht en ingepakt. Ik ga bij de jongens intrekken.
Mijn god, Tessa... Is dit nu echt hoe we afscheid moeten nemen?
Moet ik serieus een brief gaan schrijven? Waarin je geen emotie kan zien? Geen gevoel of liefde?
Waarom kan ik geen contact meer met je krijgen? Ik ga je waarschijnlijk nooit meer zien, want ik heb mijn huur opgezegd en moet dus mijn sleutels achterlaten...
En dan nog het ergste: Alles zonder reden. Ik heb je nooit iets misdaan en andersom ook niet, dus waarom?
Nou ja... Helaas moest het zo gaan. Ik hoop dat je nog goed leven voor je hebt liggen en ik zal nog veel aan je denken!
I love you!
Xxx Anne.

Ik pik even een traantje weg, maar veel zin heeft het niet want zodra ik mijn sleutels op de tafel leg stromen de tranen over mijn wangen. Ik kijk nog even naar een foto van ons samen... Tessa het blondje en ik de brunette. Goede tijden!
Ik draai me om en loop naar Niall die op een afstand heeft toegekeken. Hij legt zijn hand op mijn schouder, "Klaar om te gaan?"
Ik knik en kijk nog een keer het huis rond... Waarna ik met mijn koffer en rugzak naar Liam loopt die in de kofferbak van zijn auto zit, te wachten.
Ik leg mijn spullen op de plek waar Liam zat en neem dan, zonder ook maar een woord te zeggen, plaats op de achterbank. Niall komt naast me zitten en slaat een arm om me heen. Ik zucht en kruip tegen hem aan, ik leg mijn hoofd op zijn schouder en probeer niet in slaap te vallen, gelukkig redt Liam me.
"Weet je wat Anne? Ik neem je vanavond mee uit, gewoon naar de kroeg ofzo. Wat denk je?"
Misschien is wat afleiding wel goed. Ik glimlach en antwoord: "Lijkt me een goed idee! Maar dan dut ik nu nog even... Ik ben dood moe!"
Liam knikt begrijpelijk en Niall fluistert in mijn oor: "Slaap lekker babe."
We hoeven maar naar de andere kant van London, maar toch is dat voor mij al genoeg om even op te laden... Welterusten amigos!

Hey lieve abo's,
Ik bedacht me een tijdje geleden, hoe blij ik wel niet ben dat jullie mijn verhaal lezen en (hopelijk) leuk vinden!!!
Ik weet niet hoe, maar ik wil jullie heel erg bedanken! (Als er iemand een 'dank idee' heeft, vertel maaarrrr)
Ik zeur wel vaak om reacties enzo, maar dat moet ik echt niet doen... Als jullie het leuk vinden zie ik de reacties vanzelf wel.

Sorry voor mijn preek... Priester Carmen hier
Trouwens, vinden jullie dat er mee humor in moet? Of dat het saai wordt?

Lots of Love (: x