Hoofdstuk 46

Nog maar twee dagen voordat we vertrekken. Kroatië, ik ben er nog nooit eerder geweest. Louis heeft kunnen regelen dat ik samen met Niall een kamer deel. Alleen had Louis een ander idee bij 'een kamer delen' dan gewoon samen slapen...
Ik ben ondertussen ook al wat meer gewend aan het huis en daarmee bedoel ik voornamelijk de fans. Ze zijn zo lief! Een paar dagen geleden vroeg er zelfs een om een handtekening! Ook zijn er veel die een foto van mij en Niall samen willen. Ondanks dat management ons heeft verteld onze relatie niet al te openbaar te maken. Toch konden we -en dan voornamelijk Niall- het niet laten om even samen te poseren. Net als toen op de rode loper bij de première van I Go One Direction.
"Heb jij wel genoeg koffers hier?" Ik schrik op uit mijn gedachten.
"Ook hallo Liam." Antwoord ik niet op zijn vraag.
"Hey Anne." Lacht Liam overdreven vrolijk. "Wat zit jij hier zo depressief? "
Ik kijk even om me heen en het ziet er inderdaad een beetje lonely uit, zoals ik hier zit. Het is rond achten in de avond en het schemert en regent buiten, ik heb geen licht aan in de kamer en zit in klerenmakers zit op mijn bed met mijn koffer voor me.
"Tja..." Mompel ik. Liam loopt verder de kamer in en gaat op Harry's bed zitten, naast mijne.
"En om nog even te antwoorden op je vraag, oeps... Daar heb ik dus nog helemaal niet aan gedacht." Lach ik een beetje ongemakkelijk. Echt weer een actie voor mij.
"Maar wij wel."
"Huh?" Vraag ik. Vage jongens...
"Wij hebben daar wel al over nagedacht, we snappen ook wel dat dit allemaal nieuw voor je is en we staan alle vijf, stuk voor stuk, altijd voor je klaar." Legt Liam uit.
Ik maak een 'awh' geluidje en wacht totdat Liam verder gaat.
"In dit geval sta ik voor je kl-" "en ik." Onderbreekt Niall hem, die nu in de deuropening staat, waar Liam net stond. Liam herstelt zich meteen: "In dit geval staan Niall en ik voor je klaar."
Ik lach even om de spontane actie en stap op schoot bij Niall die net naast me is komen zitten.
"Hoe bedoel je pr-" "jullie." Onderbreekt Niall weer. Zo die is lekker op dreef vandaag. Ook ik herstel me meteen: "Hoe bedoelen jullie precies?" Ik leg de nadruk op jullie en Niall trekt zijn precies-ja-zo-mag-ik-het-zien gezicht.
"Nou, ik.." Niall wilt Liam weer onderbreken, maar Liam is hem voor. "Sorry, ik bedoel wij... Willen met je naar je appartement rijden om de rest van je spullen op te halen."
Ik knik: "Dat is lief! Bedankt."
Liam lacht en staat op. "Zie ik je over een uurtje onder aan de trap." Roept hij nog.
"Is goed!" Gil ik terug, harder dan verwacht. Zo, weet het hele huis ook weer dat het goed is.
"Ik zag je hier zo eenzaam zitten met Liam..." Begint Niall dan. Ik draai me een beetje op zijn schoot zodat we elkaar aan kunnen kijken.
"Is er iets?" Niall klinkt oprecht bezorgd.
"Nee nee." Antwoord ik stilletjes.
"Oh schat, ik zie het aan je. Ik geef om je en je moet weten dat je me alles, maar dan ook echt alles kan vertellen." Niall legt zijn hand op mijn rug en wrijft erover. Dat gevoel is gewoon onbeschrijflijk.
"Nou oké dan..." Zucht ik. "Ik uhm... Nou ja, mijn beste vriendin heeft me in de steek gelaten."
"Ow..." Antwoord Niall en hij slaat nu ook zijn andere arm om mijn heen waardoor het een soort knuffel wordt.
"Is ze nu in je appartement?"
"Ik denk het..." Eerlijk gezegd hoop ik van niet, misschien kan ik haar maar beter proberen te vergeten.
"Weet je wat, ik ga wel mee naar binnen, als ze er dan is ben je ten minste niet alleen." Stel hij voor, nog niet zo'n slecht idee eigenlijk...
"Dat is lief!" Antwoord ik, waarna Niall zijn lippen op mijn wang drukt en dan opstaat. Hierdoor word ik ook gedwongen op te staan... Ik pak mijn jasachtig geval en maak me klaar om te gaan.