Hunger Games

Lang geleden was er eens een continent genaamd Noord Amerika. Noord Amerika was een enorm continent, machtig en rijk. De mensen die er woonden waren gelukkig, ze hadden alles wat ze nodig hadden, en zelfs meer. Maar ze waren arrogant, ze raakten gewend aan de rijkdom die aan hen gegeven was. Ooit was die rijkdom een geschenk, maar voor hen werd het een recht. Iedere dag drie maaltijden? De mooiste en nieuwste spullen? Iedere plek op de aarde binnen twee uur bereikbaar? Daar hadden ze recht op! Ze werden arrogant, en die arrogantie werd hun ondergang. Er ontstond verdeeldheid. Tijdens de crisis van 3056 werden voedsel, kleren en andere dagelijkse benodigdheden schaars. Maar in plaats van samenwerken, en Noord Amerika opnieuw te bouwen, voerden ze oorlog. Maar niet alleen de mensen verwoestte het continent, er waren ook andere rampen. Droogtes, stormen, vuur, de woeste zee die zoveel land opslokte, aardbevingen en vulkaanuitbarstingen. Noord Amerika raakte verdeeld, werd verwoest en verdween uiteindelijk.
Jaren later werd er uit de resten van het machtige continent dat eens Noord Amerika heette, een land gevormd: Panem. Er werd een grote stad gebouwd: de Capitool, en die stad werd omringd door 13 districten - 13 grote steden met ieder hun eigen functie (landbouw, koolmijnen). Panem zorgde voor vrede en welvaart. Panem was goed. Maar toen kwamen de Donkere Dagen, de 13 districten werden opstandig tegenover de Capitool. Ze waren ondankbaar, had de Capitool ze immers niet alles gegeven wat ze nodig hadden? Opnieuw werden de mensen arrogant, ze hadden recht op méér. Maar ze waren zwak, de Capitool won met gemak. Genadig en goed als ze waren, bood de Capitool de 13 districten een tweede kans, een nieuw begin. De eerste 12 districten accepteerde dit en keerden vol schaamte terug, maar het 13e district weigerde iedere hulp en werd verwoest. De Capitool stelde een verdrag op samen met de 12 districten: het Verdrag van Verraad. Hierin stonden wetten die vrede garandeerde en gaf ze de Honger Spelen, om de districten eraan te herinneren dat de Donkere Dagen nooit herhaald zouden moeten worden.
De regels zijn simpel. Als straf voor de opstandigheid van de 12 districten, moeten elk district ieder jaar één jongen en één meisje uitleveren, de zogeheten Tributen, die mee moeten doen met de Honger Spelen. Deze 24 Tributen worden opgesloten in een arena, het ene jaar is dat een bos, het andere jaar de ruïne's van een stad of een brandende woestijn. De weken daarna zullen de 24 Tributen met elkaar vechten. Ze zullen vermoord worden door hun districtgenoten, of omkomen door de natuur. Uiteindelijk blijft er één over. De winnaar.