Chapter 45

De douche had me goed gedaan. Ik draaide een rondje voor de spiegel en keek trots naar mijn resultaat. Ik had er mijn best op gedaan om er goed uit te zien, voor Danny. Het voelde alsof we vriendje en vriendinnetje waren, ook al was dat nog niet. Voor mijn gevoel gingen we zo wel met elkaar om. Eigenlijk wou ik heel graag zijn vriendin worden maar Danny en ik hadden het er nog nooit over gehad. Misschien dacht hij daar heel anders over en ik had geen zin in een conflict. Ik had besloten dat ik maar zou zien hoe het zou aflopen tussen ons, ik was al blij hoe het nu was tussen ons. Ik had alles wat ik liefhad, Danny. Voor de zoveelste keer haalde ik mijn mobiel uit mijn broekzak om te kijken hoe laat het was, wat best wel irritant was. Ik was gewent om gewoon op de digitale klok naast het bed te kijken. Het zou ook niet de eerste keer zijn dat ik vandaag voor niks op die klok had gekeken. “Half 3.” Zei ik hardop tegen mezelf. Ik keek voor de laatste keer nog in de spiegel. Dit kleding setje had ik nog nooit aangehad en ik was erg benieuwd wat Danny ervan zou vinden. Zou hij het mooi vinden? Mijn mobiel die ik op het bureau had gelegd pakte ik op en duwde hem ver genoeg in mijn broekzak. Ik wou voorkomen dat hij er uit zou vallen als ik in het bos liep. Het was me al vaker overkomen dat hij zomaar uit mijn broek zak viel. Gelukkig kon ik hem nog terug vinden, maar in het bos zou dat zeker niet lukken.


Met grote ogen keek ik naar het bos dat voor me was. Als ik de weg maar zou kunnen vinden. Het was niet mijn bedoeling om opnieuw te verdwalen net zoals de dag ervoor. Ik was eigenlijk van plan hakken aan te doen maar die had ik op het laatste moment maar gewisseld. Hakken waren misschien niet zo’n goed idee als je door het bos moest lopen. Stapje voor stapje liep ik in het bos. Ik lette goed op de grond of er geen modderplas zou liggen. Het zou echt verschrikkelijk zijn als ik nu in een modderplas zou vallen en vies aan zou moeten komen bij Danny. Ik wou er gewoon goed uitzien vandaag, deze ene keer.

Na een paar keer twijfelen welke kant ik opmoest besloot ik linksaf te gaan en mijn gevoel te volgen. Mijn angst kwam omhoog zetten. Alles leek zo op elkaar. Na gisteren dacht ik dat ik de weg wel weer kon vonden maar nu ik er was begon ik te twijfelen. Zou ik het wel vinden?