Chapter One

'Laura ! Kom nou.' zegt de moeder.
'We gaan eten! Hoor je me wel? Hier komen!' zegt vader.
'Ja ja ... ik kom al ik ben nog niet echt wakker. Ik kon niet slapen, ik zat de hele tijd te denken over ... of nee laat maar.' zegt laura
'Wij bijten jou niet!' zegt de moeder met een spannende glimlach.
'Hehe, dat weet ik nou wel, maar jullie gaan het raar vinden.'
Vader kijkt verbaasd naar Laura en zegt: 'Oh laura, zie je nou nog echt niet? Iedereen uit ons gezin is raar! Je moeder, als ze verdrietig is, begint ze te lachen, je broertje zit altijd te plassen in de tuin, en ik eet koekjes alleen uit de middelste la. Wie is nou hier niet raar?
Maar als vader naar Laura kijkt slaapt Laura al op d’r eten. Moeder begint te lachen en probeert Laura wakker te maken, maar dat lukt niet echt speciaal goed. Jacob (haar kleine broertje) springt van zijn stoel af en gaat naar de badkamer. Vader kijkt verbaasd naar hem, maar kijkt goed wat er gebeurd.
Jacob komt een een grote waterpistool uit de badkamer als een echte soldaat, hij gaat naar Laura toe en spuit het water naar haar gezicht.
Maar lukt ook niet!
'Goed geprobeerd.' zegt de moeder, maar Jacob is verdwenen en na 1 minuut komt hij weer als een soldaat de badkamer uit.
Maar dan met een hele grote emmer vol met water, vader begint te lachen. Hij gaat naar Laura toe en gooit de hele emmer water over haar heen.
Laura schiet geschrokken wakker en valt van d’r stoel af. Iedereen begint te lachen maar Laura staat stil op en gooit de restjes van het water naar jacob.
'En nu heb je terug.' zegt ze dan
Iedereen begint weer te lachen.
'Oke, nu is het klaar. Je gaat vertellen over wat je zat te denken.'
'Oke, ik zat te denken of we ergens in de familie iemand hebben, die wij, tenminste ik niet ken.'
'Ooh... Laura ik zou je iets vertellen? Je hebt wel iemand, maar ik wou je dat niet vertellen, omdat ik dacht dat je verdrietig zou worden.' zegt moeder
'Waarom zou ik verdrietig over worden mam?'
'Nou, omdat je d’r nooit kan zien.' antwoord moeder verdrietig
'Hoezo is dat zo?' vraagt Laura.
'Nou omdat zij erg rijk is en aan de andere kant van de wereld woont. Wij zijn wat armer en kunnen geen kaartje kopen om daarheen te reizen.
Zulke kaartjes kosten namelijk erg veel.'
'Ooh wat jammer, het zou mijn grootste droom zijn om d’r te zien. Wie is ze eigenlijk voor mij?'
'Je oma' zegt vader.
'Maar als ik groot ben ga ik d'r wel eens bezoeken en dat beloof ik.'
'Ja...' zegt de moeder met een verdrietige gezicht.
'Wat is er mam?'
'Nou... het is wel moeilijk te vertellen ,maar ik weet niet of het je lukt om naar d'r te gaan als je groter bent.
'Hoezo?' vraagt Laura.
'Het is wel een beetje moeilijk te vertellen, maar je oma heeft nog maar 1 maand en dan...'
'En dan?' vraagt Laura.
'Ja dan is haar tijd voorbij, ze is al wel heel oud weet je.'
Laura kijkt met tranen in haar ogen en zegt: 'Ja, ik weet het wel."
En ze rent zo snel mogelijk naar haar kamer. Moeder gaat achter haar aan en gaat naast haar op het bed zitten.
'Weetje, ik kan er niks aan doen. Je oma is al ziek en oud.'
'Waarom?'
'Wat waarom?' vraagt haar moeder.
'Waarom zijn we niet rijk zoals oma?'
'Oh, ik weet het niet schat! Dat is al eenmaal zo, een armer land, weetje?'
'Mam...?
'Ja schat?'
'Nou, ik zeg je alvast. Als je me eens niet meer in het huis ziet, ben ik heel blij bij oma. Want ik beloof je, ik ga nog in deze maand besparen voor een kaartje!'
Moeder glimlacht en kijkt naar haar dochter.
'Oh ik ben zo trots op je schat!'
'Hoezo?'
'Nou, omdat jij altijd weet wat je gaat doen. En je niet opgeeft!'
Laura glimlacht
'Oke, dan ik ga wel even leren voor mij proefwerk.'
'Oke, dan ik stoor je niet.'
'Oke mam, doei.'
Maar in plaats van dat laura leert voor haar proefwerk zit ze op d'r bed een plan te bedenken om geld te besparen voor een kaartje. Om naar haar lieve oma te gaan.

Verbeterd door Traitor